Του Ν. Λυγερού
Όσοι πίστευαν ότι είναι η Ρωσία που θα μας έσωζε για το θέμα του Σκοπιανού, θα δυσκολευτούν και πάλι. Μάλλον δεν θυμόνταν ότι η Ρωσία ήταν από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισε τα Σκόπια με το συνταγματικό τους όνομα και τώρα είναι και πάλι από τις πρώτες χώρες που αποδέχονται τη νέα ονομασία, πριν καν τελειώσει η νατοϊκή διαδικασία με τις ψηφοφορίες των 29 κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Έχει ενδιαφέρον και πάλι αυτή η κίνηση, διότι επί της ουσίας προσπερνά το Προσύμφωνο των Πρεσπών το οποίο θεωρεί ότι είναι απαράδεκτο κι ότι καταπιέζει τον Σκοπιανό λαό επειδή δίνει πρόσβαση στο ΝΑΤΟ. Έτσι η Ρωσία εξηγεί στα Σκόπια ότι είναι μαζί τους όπως και να αποφασίσουν για το όνομά τους, αλλά βέβαια έχει αντιρρήσεις για την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ. Με πλάγιο τρόπο, η Ρωσία παίρνει μια πρωτοβουλία για να φανεί ότι είναι από τις πρώτες χώρες που είναι θετικές προς τα Σκόπια. Και ταυτόχρονα δεν δίνει καμιά σημασία στη θέληση του ελληνικού λαού, ενώ ξέρει ότι αντιστέκεται στη χρήση αυτής της ονομασίας. Έτσι η Ρωσία πήγε πιο γρήγορα από την Αμερική και την Γερμανία ενώ αυτές είναι καπιταλιστικές και ιμπεριαλιστικές. Η Ρωσία έκανε απλώς αυτό που υπολόγισε δίνοντας σημασία αποκλειστικά στα δικά της συμφέροντα.
Δύο πόλεμοι, ένα νοητικό σχήμα χρονοστρατηγικής
Του Ν. Λυγερού
Όταν την ώρα που παλεύεις στο πλάι των Συμμάχων τους αναγκάζεις να σε προστατέψουν, ενώ έχουν ανάγκη από όλες τις δυνάμεις για να πολεμήσουν, δεν πρέπει να σε ξαφνιάζει αν μετά τον πόλεμο να μην πετυχαίνεις όλους τους στόχους που είχες προηγουμένως, διότι όλοι τους ξέρουν το κόστος που τους προκάλεσες και δεν μπορούν να το ξεχάσουν, παρόλο που θα το ήθελες. Αυτά τα δεδομένα δεν εξηγούν μόνο τη στάση των Συμμάχων μετά την νίκη τους κατά του ναζιστικού καθεστώτος. Έτσι τα προβλήματα του εσωτερικού καθυστέρησαν την επίλυση των προβλημάτων του εξωτερικού. Και αυτό το χαρακτηριστικό δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται, αφού λειτούργησε και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικά το 1915 με τη μάχη της Καλλίπολης. Έτσι δεν παρέμεινε τίποτα από την αναλογία των Συνθηκών. Έτσι η Συνθήκη των Σεβρών του 1920 δημιουργεί ένα δομικό πρόβλημα με την απώλεια της περιοχής της Κωνσταντινούπολης και η Συνθήκη Παρισίων του 1947 περιορίζεται όσον αφορά στην Ελλάδα στην απελευθέρωση των Δωδεκανήσων. Έχουμε αναλογικά πολιτικά σχήματα που αναδεικνύουν ένα εσωτερικό έλλειμμα συνοχής που εντοπίζει αποτελεσματικά η Έξυπνη Ιστορία λόγω Χρονοστρατηγικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου