Του Ν. Λυγερού
Μέσω των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων λαών και της Διακήρυξης του 2007 από τα Ηνωμένα Έθνη, έχουμε πρόσβαση σε μία άγνωστη πλευρά της Ανθρωπότητας, διότι σπάνια ασχολούμαστε με τους Αυτόχθονες Λαούς και τα προβλήματα που έχουν να λύσουν σ’ ένα κράτος που έχει γεννηθεί στην περιοχή τους ακόμα και αιώνες μετά την παρουσία τους. Όμως αυτή η παρουσία και η ποικιλία της είναι ενδεικτική της φύσης της Ανθρωπότητας και μάλιστα πολύ περισσότερο από τα κράτη έθνη που βασίζονται πιο πολύ πάνω στην έννοια της κοινωνίας παρά στην ίδια την Ανθρωπότητα. Το πλαίσιο των Αυτόχθονων Λαών είναι λοιπόν πολύτιμο με αυτήν την έννοια, αφού δίνει έμφαση σε μία θεμελιακή διαφορετικότητα που αποτελεί καινοτομία για τον τρόπο σκέψης του Έθνους χωρίς ουσιαστικά κρατικό φορέα. Έτσι βλέπουμε πώς λειτουργεί και η Ανθρωπότητα απελευθερωμένη από αυτό το πεδίο δράσης και ταυτόχρονα πώς καταπιέζεται από τα κράτη που θέλουν να λειτουργήσουν δίχως ποτέ να σεβαστούν αυτό που διαφέρει από την οντότητά τους. Έτσι αντιλαμβανόμαστε καλύτερα και την ίδια την Ανθρωπότητα, πράγμα που αποδεικνύει πόσο πολύτιμη είναι για αυτή η ύπαρξη των Αυτόχθονων Λαών.
Τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας στα Ηνωμένα Έθνη
Του Ν. Λυγερού
Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται αποτελεί ακόμα στόχο να μιλήσουμε σε ανοιχτή διάλεξη για τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας στο κτίριο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Διότι παρόλο που υπάρχει η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών από το 1948 και η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων Λαών από το 2007, η ίδια η έννοια της Ανθρωπότητας παραμένει περίπλοκη για τους θεσμούς. Επειδή είναι μια μοναδική συλλογικότητα και μια διαχρονική υπερδομή, τα Δικαιώματά της φαίνονται πιο αφαιρετικά, όχι μόνο σε πρακτική εφαρμογή αλλά και διανοητικά. Έτσι το όραμα μιας διάλεξης εντός των Ηνωμένων Εθνών παραμένει δύσκολο, διότι χρειάζεται μία προετοιμασία ακόμα και σε θέματα οργάνωσης, διότι πολύ απλά είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι τα Δικαιώματα του Ανθρώπου με την έννοια των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επαρκούν μόνο που δεν δίνουν πρόσβαση στην Ανθρωπότητα και ο λόγος είναι απλός: επικεντρώνονται στις ψηφίδες και όχι στο ψηφιδωτό. Η έννοια του Δικαιώματος της Ανθρωπότητας γενικεύει την αντιμετώπιση του Lemkin για το θέμα της γενοκτονίας που οδήγησε στη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει κι ένα νέο πεδίο δράσης για πρακτικές εφαρμογές του όλου πλαισίου των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου