ΑΟΖ και Σκοπιανό - Επαναδιαπραγμάτευση και ακύρωση

ΑΟΖ και Σκοπιανό
Του Νίκου Λυγερού

Πολλοί προσπάθησαν να μας πείσουν ότι έπρεπε να αποδεχθούμε τις κινήσεις της κυβέρνησης για το Σκοπιανό επειδή δεχόμασταν οικονομικές πιέσεις. Μετά μάθαμε ότι ήταν δική τους πρωτοβουλία χωρίς καμία πίεση και ειδικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει κι ένα άλλο επιχείρημα που αφορά στην αξιοποίηση των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι όταν έχουμε ήδη κάνει συμφωνίες για τα θαλάσσια οικόπεδα 2 και 10, για την θαλάσσια περιοχή Ιόνιο και περιμένουμε αυτό το καλοκαίρι συμφωνία για τις θαλάσσιες περιοχές Δυτικά Κρήτης και ΝοτιοΔυτικά Κρήτης, δεν μπορούμε να πούμε πια ότι δεν έχουμε προοπτικές ειδικά όταν ξέρουμε ότι οι συγκεκριμένες πετρελαϊκές εταιρίες είναι η ExxonMobil, η Total, η Repsol, η Edison που όλες μαζί θέλουν να είναι στην ελληνική ΑΟΖ, ενώ η ExxonMobil και η Total είναι ήδη στην κυπριακή ΑΟΖ. Έτσι κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν μπορούμε ν’ αντεπεξέλθουμε οικονομικά και ότι δεν μπορούμε ν’ αντισταθούμε πάνω στο θέμα του Σκοπιανού για την προστασία του ονόματος της Μακεδονίας. Αντιθέτως η ελληνική ΑΟΖ και η αξιοποίησή της όσον αφορά στους υδρογονάνθρακες είναι εργαλείο απελευθέρωσης και από αυτόν τον ζυγό λόγω στρατηγικής νοημοσύνης.

Επαναδιαπραγμάτευση και ακύρωση
Του Νίκου Λυγερού

Στην αρχή κανένας δεν μιλούσε για την ακύρωση του Προσυμφώνου των Πρεσπών, λες και το όλο θέμα είχε λήξει. Τώρα όμως βλέπουμε όλο και περισσότερες αναφορές σε αυτή. Ακούμε επίσης όλο και πιο πολύ την έννοια της επαναδιαπραγμάτευσης. Όμως οι περισσότεροι δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα δύο πράγματα σχετίζονται άμεσα. Διότι η επαναδιαπραγμάτευση ακόμα και αν δεν κάνει άμεση αναφορά στην ακύρωση του Προσυμφώνου, το υπονοεί διότι είναι το υπόβαθρό της. Στην ουσία γίνεται το ανάλογο με το Προσύμφωνο και την Ενδιάμεση Συμφωνία αφού η ενεργοποίηση του ενός ακυρώνει την ύπαρξη της άλλης. Όσοι λοιπόν μιλούν για επαναδιαπραγμάτευση χρησιμοποιούν μία διπλωματική έκφραση για να μιλήσουν πολύ απλά για την ακύρωση αυτού του απαράδεκτου Προσυμφώνου. Έχουμε λοιπόν με αυτό τον τρόπο αρχίσει τη νοητική διαδικασία της αλλαγής φάσης από την διεξαγωγή των ευρωεκλογών. Όμως αυτό γίνεται χωρίς να το βλέπουν οι άλλοι, διότι δεν βλέπουν ακόμα πόσο ευάλωτο είναι αυτό το Προσύμφωνο και στην ίδια τη διατύπωσή του. Έτσι μετά τις εκλογές θα μιλήσουν όλοι οι πολιτικοί με πιο ανοιχτό τρόπο για την ουσία, δηλαδή την επαναδιαπραγμάτευση μετά την ακύρωση.