Πώς χάθηκε το πρότυπο του αγαθού ήρωα
Χθες το βράδυ επαφή μου έστειλε μήνυμα όπου πολύ ευγενικά μου εφιστούσε την προσοχή σε ανάρτησή μου στο facebook όπου αναφέρω το παράδειγμα των πυροσβεστών ως αγαθό και ωραίο. Συγκεκριμένα έγραψα: «Αν θέλετε να δείξετε ένα σύγχρονο πρότυπο ήρωα στα παιδιά σας, δείξτε τους πυροσβέστες, τους εθελοντές πυροσβέστες και τους χειριστές των εναέριων μέσων κατάσβεσης καθώς και τους διασώστες για να τους θαυμάσουν και να λάβουν αγαθό και ωραίο παράδειγμα ζωής».
Μου είπε λοιπόν πως δεν είναι ορθό να χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό καθώς παραπέμπει στον χαζούλη. Προτίμησα αντί να απαντήσω να γράψω για ευνόητους λόγους το ακόλουθο κείμενο καθώς είμαι σίγουρη πως και άλλες επαφές μου θα ένιωσαν το ίδιο.
Στην αρχαία Ελλάδα συχνά χρησιμοποιούσαν την έκφραση καλός κἀγαθός (και αγαθός).Αν ανατρέξετε στον Ηρόδοτο, τον εξαιρετικό ιστορικό και γεωγράφο, θα διαπιστώσετε πως σημαίνει τον ηθικό και χρήσιμο πολίτη. Ο αγαθός για τους Αρχαίους ήταν εκείνος που από επιλογή περοφρονεί το κακό και το εύκολο και πορεύεται ενάρετα γι΄αυτό και η παροιμία «Αγαθών, αγαθίδες» δηλαδή ότι οι Αγαθοί (με την έννοια του ενάρετου) θα λάβουν πλήθος αγαθών. (Αντίστοιχη με τη σημερινή φράση ότι το καλό επιστρέφει πολλαπλάσιο).
Ο επιθετικός προσδιορισμός αγαθός με την έννοια του αφελή/απλοϊκού ξεκίνησε να χρησιμοποιείται το Μεσαίωνα, ενώ παγιώθηκε με το έργο Candide (Αγαθούλης) του Βολταίρου, όπου κοροϊδεύει τον Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς, το Γερμανό φιλόσοφο και την αισιοδοξία του ότι όλα συμβαίνουν για το καλό, ως αφέλεια. Οι δυτικοί πέρασαν και στα παραμύθια τους την αίσθηση ότι ο αγαθός ήρωας είναι συνήθως λιγότερο έξυπνος και, σε κάποιες περιπτώσεις, υστερεί νοητικά.
Έκτοτε η έννοια του αγαθού στον κόσμο της Ευρώπης απέκτησε την έννοια του αγαθιάρη και λησμονήθηκε η αρχαία ελληνική έννοια όπου ήταν ταυτόσημη της αρετής και του ανθρώπου που επιθυμεί την ηθική αριστεία.
Με το τρόπο αυτό χάθηκε το ωραίο πρότυπο του Αγαθού και Ενάρετου Ανθρώπου της Αρχαίας Ελλάδας και επικράτησε η άποψη της Δύσης. Η Ελλάδα και ο Ελληνικός πολιτισμός είναι πάνω απ΄όλα και πέρα απ΄όλα πνεύμα, το οποίο χάσαμε όταν το αφήσαμε προς όφελος άλλων πολιτισμών που τον υποβίβαζαν. Πρωτίστως λοιπόν οφείλουμε να ξανασυστηθούμε με την υπέροχη Ελληνική Γλώσσα και τα Ωραία Ελληνικά Πρότυπα.
Γιώτα Χουλιάρα
Geopolitics & Daily News
Χθες το βράδυ επαφή μου έστειλε μήνυμα όπου πολύ ευγενικά μου εφιστούσε την προσοχή σε ανάρτησή μου στο facebook όπου αναφέρω το παράδειγμα των πυροσβεστών ως αγαθό και ωραίο. Συγκεκριμένα έγραψα: «Αν θέλετε να δείξετε ένα σύγχρονο πρότυπο ήρωα στα παιδιά σας, δείξτε τους πυροσβέστες, τους εθελοντές πυροσβέστες και τους χειριστές των εναέριων μέσων κατάσβεσης καθώς και τους διασώστες για να τους θαυμάσουν και να λάβουν αγαθό και ωραίο παράδειγμα ζωής».
Μου είπε λοιπόν πως δεν είναι ορθό να χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό καθώς παραπέμπει στον χαζούλη. Προτίμησα αντί να απαντήσω να γράψω για ευνόητους λόγους το ακόλουθο κείμενο καθώς είμαι σίγουρη πως και άλλες επαφές μου θα ένιωσαν το ίδιο.
Στην αρχαία Ελλάδα συχνά χρησιμοποιούσαν την έκφραση καλός κἀγαθός (και αγαθός).Αν ανατρέξετε στον Ηρόδοτο, τον εξαιρετικό ιστορικό και γεωγράφο, θα διαπιστώσετε πως σημαίνει τον ηθικό και χρήσιμο πολίτη. Ο αγαθός για τους Αρχαίους ήταν εκείνος που από επιλογή περοφρονεί το κακό και το εύκολο και πορεύεται ενάρετα γι΄αυτό και η παροιμία «Αγαθών, αγαθίδες» δηλαδή ότι οι Αγαθοί (με την έννοια του ενάρετου) θα λάβουν πλήθος αγαθών. (Αντίστοιχη με τη σημερινή φράση ότι το καλό επιστρέφει πολλαπλάσιο).
Ο επιθετικός προσδιορισμός αγαθός με την έννοια του αφελή/απλοϊκού ξεκίνησε να χρησιμοποιείται το Μεσαίωνα, ενώ παγιώθηκε με το έργο Candide (Αγαθούλης) του Βολταίρου, όπου κοροϊδεύει τον Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς, το Γερμανό φιλόσοφο και την αισιοδοξία του ότι όλα συμβαίνουν για το καλό, ως αφέλεια. Οι δυτικοί πέρασαν και στα παραμύθια τους την αίσθηση ότι ο αγαθός ήρωας είναι συνήθως λιγότερο έξυπνος και, σε κάποιες περιπτώσεις, υστερεί νοητικά.
Έκτοτε η έννοια του αγαθού στον κόσμο της Ευρώπης απέκτησε την έννοια του αγαθιάρη και λησμονήθηκε η αρχαία ελληνική έννοια όπου ήταν ταυτόσημη της αρετής και του ανθρώπου που επιθυμεί την ηθική αριστεία.
Με το τρόπο αυτό χάθηκε το ωραίο πρότυπο του Αγαθού και Ενάρετου Ανθρώπου της Αρχαίας Ελλάδας και επικράτησε η άποψη της Δύσης. Η Ελλάδα και ο Ελληνικός πολιτισμός είναι πάνω απ΄όλα και πέρα απ΄όλα πνεύμα, το οποίο χάσαμε όταν το αφήσαμε προς όφελος άλλων πολιτισμών που τον υποβίβαζαν. Πρωτίστως λοιπόν οφείλουμε να ξανασυστηθούμε με την υπέροχη Ελληνική Γλώσσα και τα Ωραία Ελληνικά Πρότυπα.
Γιώτα Χουλιάρα
Geopolitics & Daily News
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου