Της Καρολ Γρίβα
Σήμερα ο απανταχού ελληνισμός τιμά μια ξεχωριστή ιστορική προσωπικότητα, μια απο τις λαμπρότερες μορφές της νεότερης ελληνικής μας ιστορίας.
Σήμερα τιμάμε τον οραματιστή της "ΕΝΩΣΙΣ", τον «Άξιο της Πατρίδος», τον θρυλικό Αρχηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή.
Το σύνθημα μας ήτο, είναι και θα είναι πάντοτε η «Μεγάλη Ελλάς»
Στρατηγός Γ. Γρίβας Διγενής
Απο την εφηβική του ηλικία, ο Διγενής είχε κιόλας διαλέξει το δρόμο που θα ακολουθούσε.
Ένας δρόμος που είχε σαν βάση του τα ιδανικά και τις αξίες, ένα δρόμος γεμάτος σκληρούς αγώνες για λευτεριά, τιμή και αξιοπρέπεια. Μια πορεία που οδηγούσε στο σημαντικότερο, ίσως, όραμα της ζωής του, για εθνική αυτοδιάθεση και ένωση της Κύπρου με την Μητέρα Ελλάδα.
Ο Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας υπήρξε ένας απο τους λίγους απομείναντες Έλληνες που γνώρισε καλά απο πρώτο χέρι τον κίνδυνο, την τόλμη, την δόξα και την αποφασιστικότητα. Χαρακτηριστικά που τον αναγάγουν σε ύψιστο πρότυπο προς μίμηση, κερδίζοντας τη γενική αποδοχή του κόσμου, με την πάροδο του χρόνου.
Γίνεται συνεχώς μια προσπάθεια αμαύρωσης του τιμημένου ονόματος του Διγενή, τίποτα όμως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την τεράστια προσφορά του προς το έθνος.
ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑΟ Γεώργιος Γρίβας Διγενής γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου 1897 στη Λευκωσία και μεγάλωσε στο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου.
Ήταν το τέταρτο παιδί στη σειρά απο τα έξι παιδιά του Θεόδωρου Ιωάννη Γρίβα απο το Τρίκωμο και της Καλομοίρας Χατζήμιχαηλ Γρίβα απο την Λευκωσία.
Απο μικρό παιδί άκουγε με θαυμασμό για του αγώνες του έθνους και της ελευθερίας. Ειδικότερα, η μορφή απο την ιστορία του τόπου που του προκαλούσε περισσότερο θαυμασμό ήταν του Διγενή Ακρίτα, όνομα που διάλεξε σαν ψευδώνυμο όταν ανάλαβε τη στρατιωτική ηγεσία του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.
Το 1914 όταν τελείωσε το Παγκύπριο Γυμνάσιο Σχολείο Λευκωσίας, είχε πάρει την απόφαση να γίνει Αξιωματικός του Ελληνικού Στράτου. Αν και οι γονείς του ήταν αντίθετοι με την απόφαση που είχε πάρει, ο ίδιος έδωσε εξετάσεις για την Ελληνική Βασιλική Στρατιωτική Σχολή Αθηνών.
Η ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ - ΟΡΓΑΝΩΣΗ "Χ"
Το 1916 φεύγει τελικά απο την Κύπρο και φθάνει στη Μητέρα Ελλάδα για να φοιτήσει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, απο την οποία ο Διγενής αποφοίτησε το 1919 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού πεζικού.
Στη συνέχεια, έχοντας τον βαθμό του δεκανέα, πήρε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, ο οποίος είχε σαν επακόλουθο την Μικρασιατική καταστροφή.
Για τη γενναία του αυτή δράση παρασημοφορήθηκε και προάχθηκε σε υπολοχαγό, το 1926 σε Λοχαγό ενώ το 1938 σε Ταγματάρχη.
Κατά την διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου και μετά απο δική του επιθυμία, μετατέθηκε στο αλβανικό μέτωπο κατά των Ιταλών, όπου και υπηρέτησε ως επιτελάρχης της ΙΙ Μεραρχίας.
Κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής του '40 ίδρυσε στην Αθήνα, τη μυστική Στρατιωτική οργάνωση "Χ", με σκοπό να πλήξει τα γερμανοιταλικά κατοχικά στρατεύματα. Λόγω του ότι σαν οργάνωση είχε εθνικιστικό προσανατολισμό έρχονταν ενάντια σε καθετί κομμουνιστικό. Η "Χ" αναγνωρίστηκε επίσημα ως «Εθνική Οργάνωσης Εσωτερικής Αντιστάσεως» με βασιλικό διάταγμα της 10ης Μαρτίου 1950.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας και την ήττα των κομμουνιστών, το 1946 ο απόστρατος πια αντισυνταγματάρχης Γ. Γρίβας Διγενής και οι "Χίτες" αναμίχθηκαν με την πολιτική, χωρίς όμως το επιθυμητό λαϊκό έρεισμα.
Στο μεταξύ ως Έλληνας Κύπριος ο Διγενής παρακολουθούσε και τα γεγονότα στην Κύπρο. Μετά το Ενωτικό δημοψήφισμα του '50 και την άρνηση των Βρετανών να παραχωρήσουν στους Κύπριους το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, όλα πια οδηγούσαν τον λαό σε ένοπλο αγώνα.
Το 1951 ο Διγενής φθάνει στην Κύπρο και μελετά επί τόπου την όλη κατάσταση. Σε διάστημα ενός χρόνου θέτει τα θεμέλια της οργάνωσης ΕΟΚΑ, με βάση την οργάνωση νεολαίας Π.Ε.Ο.Ν (Παγκύπρια Εθνική Οργάνωση Νεολαίας) και την Ο.Χ.Ε.Ν (Ορθόδοξη Χριστιανική Οργάνωση Νέων).
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΟΚΑ 1955-1959
Για τον αρχηγό Διγενή ο αγώνας του 55-59 είναι το αριστούργημα της στρατιωτικής του ιδιοφυΐας, το προσωπικό του ποίημα. Μια περίοδος την οποία την υπεράσπισε με αγώνα και την διεκδίκησε ως μέρος της ψυχής και της ιστορία του.
Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ, τα αμούστακα αυτά παλικάρια που ακολουθούσαν πιστά τον Αρχηγό τους σε κάθε διαταγή του, τους έβλεπε σαν δικά του παιδιά. "Ήξερε να καθοδηγεί".....
Στην προπαρασκευή του αγώνα τον ρώτησαν "Που πας Γρίβα; ούτε 50 άνδρες δεν θα σε ακολουθήσουν". Λάθος!
Τον ακολούθησε ένας ολόκληρος λαός διψασμένος για λύτρωση και λευτεριά.
Ο Διγενής είχε σαφέστατη επίγνωση ότι ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν θα είχε παρά ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης και επιτυχίας αν δεν είχε εξασφαλίσει τη γενική αποδοχή του κόσμου. Γι αυτό ο αγώνας ουδέποτε υπήρξε γι αυτόν μέσο για άνοδο προσωπική αλλά μέσο ευθύνης και προσφοράς! Κατά τον ίδιο τρόπο έβλεπαν τον αγώνα και τα παλικάρια της ΕΟΚΑ και γι αυτό και δεν ήταν δυνατό να ηττηθεί ο όλος αγώνας.
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια και παρά τις διάφορες κακουχίες , την έλλειψη στρατιωτικού υλικού, τα βασανιστήρια και τις αποτρόπαιες μεθόδους εκτελέσεις των ΗΡΩΩΝ μας, απο τους Άγγλους, ο Διγενής κατόρθωσε να οδηγήσει την ΕΟΚΑ σε ένα νικηφόρο αγώνα.
Η Βουλή των Ελλήνων, στις 20 Μαρτίου 1959, προήγαγε ομόφωνα τον Γεώργιο Γρίβα από αντισυνταγματάρχη σε αντιστράτηγο, του απένειμε ειδική σύνταξη, καθώς επίσης και τον τιμητικό τίτλο του "Αξίου Τέκνου της Πατρίδος", τίτλος που απονεμήθηκε πριν απο αυτόν στον ηρωικό αγωνιστή της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.
Η Βασιλική Ακαδημία Αθηνών απένειμε στον Γρίβα το Χρυσό Μετάλλιο, την ύψιστη τιμή απ' όσες διαθέτει, κατά την πανηγυρική της συνεδρία της 24ης Μαρτίου 1959.
1959 - ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΖΥΡΙΧΗΣ – ΛΟΝΔΙΝΟΥ
Οι θυσίες και ο αγώνας της ΕΟΚΑ κατάληξαν στις συμφωνίες Ζυρίχης - Λονδίνου που υπέγραψε η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας και ο πολιτικός Αρχηγός της Κύπρου Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Με την υπογραφή ο Διγενής υποχρεώνεται να εγκαταλείψει την Κύπρο μυστικά και να επιστρέψει στην Αθήνα, αναλογισμένος αν οι αγώνες και θυσίες του ιδίου και των παλικαριών του δεν πήγαν εντελώς χαμένες. Κάθετα αρνητικός με τις εξελίξεις των συμφωνιών και ειδικά στο θέμα της εδαφικής έκτασης των Βρετανικών βάσεων στο νησί, αποφασίζει το 1960 να ηγηθεί πολιτικού κινήματος μετά απο παρακίνηση Ελλαδιτών πολιτικών, με την ονομασία ΚΕΑ (Κίνηση Εθνικής Αναδημιουργίας", που σκοπό είχε την ανάληψη εξουσίας της Ελλάδας και στην εφαρμογή μιας πολιτικής που θα οδηγούσε στη σωτήρια της Κύπρου.
Σε διάστημα μερικών μηνών εγκαταλείπει και την δεύτερη του προσπάθεια να πολιτευτεί, απογοητευμένος με όσους τον παρακίνησαν να κάνει την κίνηση αυτή.
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1963 - ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ - "ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ" ΚΟΦΙΝΟΥ - ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Τον Δεκέμβριο του 1963 ξεσπούν στην Κύπρο διακοινοτικές συγκρούσεις, με κίνδυνο το νησί να οδηγηθεί στη διχοτόμηση λόγω της απροκάλυπτης ανταρσίας των Τούρκο - κυπρίων.
Ο Διγενής επανέρχεται στην Κύπρο των Ιούνη του 1964 και αναλαμβάνει την ηγεσία της νεοσύστατης ΑΣΔΑΚ (Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Άμυνας Κύπρου), με τη συμπαράσταση του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου για τη συγκρότηση της Εθνικής Φρουράς και την ανοικοδόμηση ενός αξιόλογου αμυντικού συστήματος.
Το 1967 η Εθνική Φρουρά, κάτω από την ηγεσία του Διγενή, διενεργεί επιχειρήσεις εναντίον τουρκικών θυλάκων στην περιοχή Κοφίνου - Άγιου Θεοδώρου έχοντας ως σύνθημα και στόχο το «Ο εχθρός στη θάλασσα». Η επιχείρηση διενεργήθηκε μετά από εντάσεις και προκλήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα τον θάνατο 22 Τούρκων και ενός Έλληνα.
Η Τουρκία απείλησε να εισβάλει στο νησί και απετράπη μόνο με ανταλλάγματα: απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από την Κύπρο και την ανάκληση του Γρίβα στην Ελλάδα.
Με την απομάκρυνση του Γρίβα απο την Κύπρο και την αποχώρηση της μεραρχίας απο το νησί, η Κύπρος μένει ανυπεράσπιστη αμυντικά και διευκολύνεται η επίτευξη των τουρκικών σχεδίων σε βάρος της Κύπρου.
ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΑΝΤΙΧΟΥΝΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
Από το 1968 ως το 1969, ο Διγενής βρίσκεται υπό κατ΄οίκον περιορισμό στην Αθήνα, και προετοιμάζει μυστικό αντιχουντικό κίνημα με στόχο την ανατροπή της στρατιωτικής κυβέρνησης και την επαναφορά της δημοκρατίας στη χώρα.
Συνεργάζεται με ένα αριθμό αξιωματικών του Ελληνικού στρατού, τους περισσότερους από τους οποίους είχε αποστρατεύσει η Χούντα καθώς και με Κύπριους φοιτητές και πρώην αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Διοργανώνει ένοπλες ομάδες κυρίως στην Αθήνα και την Αττική τις οποίες εξοπλίζει με όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικές ύλες που έμπιστοί του μεταφέρουν μυστικά από την Κύπρο.
Επίσης παλιοί αγωνιστές της ΕΟΚΑ μεταβαίνουν από την Κύπρο στην Αθήνα όπου εκπαιδεύουν τα μέλη των αντιχουντικών ομάδων του Γρίβα. Μετά όμως από προδοσία τα βασικά στελέχη της κίνησης του Γρίβα συλλαμβάνονται από τις αρχές και φυλακίζονται.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ - ΕΟΚΑ Β'
Το καλοκαίρι του 1971, όταν οι σχέσεις του Μακαρίου με τη δικτατορία των Συνταγματαρχών είχαν ενταθεί, ο Γρίβας επιστρέφει μυστικά στην Κύπρο για να πραγματοποίηση τον σκοπό που για χρόνια αγωνιζόταν... την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.
Ιδρύει την Ε.Ο.Κ.Α. Β', η οποία στελεχώθηκε κυρίως από πρώην άνδρες της ΕΟΚΑ και νέους που πίστεψαν ότι με τη δυναμική δράση θα πειθόταν ή θα εξαναγκαζόταν ο Μακάριος να εγκολπωθεί τότε τη γραμμή «Αυτοδιάθεση -Ένωση».
Το σχέδιο δυστυχώς αποτυγχάνει, και το μεγάλο του όραμα, αυτό που για μια ζωή αγωνιζόταν μένει ανεκπλήρωτο.....
ΘΑΝΑΤΟΣ
Στις 27 Ιανουαρίου 1974, το «Άξιον τέκνον της πατρίδος» πεθαίνει ξαφνικά απο καρδιακή προσβολή...
Οι αγώνες που άφησε ο Διγενής, στην ιστορία αυτού τόπου αποτελούν για μας μια υπέρτατη εθνική ανάγκη για επιβίωση σε μια Κύπρο που κινδυνεύει να παραμείνει μοιρασμένη με κίνδυνο τον αφελληνισμό της...
Οι αγώνες του μας καλούν καθημερινά να υπερασπιζόμαστε ως ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ την Ελληνικής μας ιστορία χαράζοντας έτσι στην ταυτότητα μας, τον Ελληνισμό μας.
ΧΑΙΡΕ ΜΕΓΑ ΓΕΩΡΓΙΕ ΓΡΙΒΑ ΖΕΙΣ - ΕΣΥ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙΣ!
«H Λευτεριά αποκτιέται με το αίμα και όχι με ειρηνικές ψευτοφωνές. Αυτές είναι ίδιον των ΔΕΙΛΩΝ"
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΓΕΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου