Το τρομαγμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα που υπονομεύει τις στρατηγικές μας συμμαχίες

Διαβάζω το πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο “Ελλάδα-Κύπρος επιλογές έχουν… θα δώσουν και θα πάρουν, όχι με την Τουρκία” που αναδημοσίευσε το DP του γνωστού δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου. Αποτυπώνει τη συλλογιστική των δηλώσεων των κ.κ. Δένδια και Βαρβιτσιώτη, σύμφωνα με τις οποίες “Δεν πρόκειται να πάμε σε στρατιωτικοποίηση της κρίσης με την Τουρκία… Είναι η παγίδα την οποία η Τουρκία στήνει για την Ελλάδα” και “Η Ελλάδα δεν φοβάται, απαντά με ‘όπλο’ τα δίκαιά της”. Θα τις δούμε μία προς μία για να παραθέσουμε κι εμείς τις δικές μας απόψεις στο πλαίσιο ενός υγιούς διαλόγου, ή μίας παραγωγικής ανταλλαγής θέσεων αν θέλετε…
Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Θα συμφωνήσουμε απόλυτα ως προς την άποψη που λέει ότι δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες, για να συνεχίσει ως εξής: “Και η Ελλάδα, η οποία φυσιολογικά θα έσπευδε να βοηθήσει την Κύπρο,
πρέπει να υπερασπιστεί τους πολίτες της από τον ‘αόρατο εχθρό’ (πανδημία κορονοϊού)”.
Ασφαλώς και δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες λοιπόν… Πού είναι οι γαλλικές και ιταλικές ναυτικές δυνάμεις που με τις μονάδες επιφανείας τους θα έδιωχναν από τα κυπριακά οικόπεδα που έχουν κατακυρωθεί στις ΤOTAL και ENI, τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη και τα πολεμικά που τα συνοδεύουν;

Σε ποια ακριβώς βάση εφαρμόζεται η συνεργασία Κύπρου – Γαλλίας (στρατιωτική και ενεργειακή); Μήπως προς το παρόν το στρατιωτικό σκέλος έχει απλά περιοριστεί στην υπογραφή των συμβάσεων για την προμήθεια παράκτιων αντιπλοϊκών Exocet και αντιαεροπορικών Mistral;
Η Βρετανία εξακολουθεί να είναι εγγυήτρια δύναμη για τη Δημοκρατία της Κύπρου; Γιατί δεν καλείται, από την άλλη εγγυήτρια δύναμη, την Ελλάδα, να πάρει ξεκάθαρα θέση έναντι των τουρκικών εισβολών στα θαλάσσια οικόπεδα της Κυπριακής Δημοκρατίας;
Κανονικά, εφόσον παραβιάζονται κυριαρχικά δικαιώματα της τελευταίας, δεν θα πρέπει να επέμβει; Δεν είναι υποχρέωσή της (ως εγγυήτρια δύναμη…) να εμποδίσει τα τουρκικά ερευνητικά;
Τέλος, η Ελλάδα ως επίσης εγγυήτρια δύναμη, δεν είναι υποχρεωμένη να αποστείλει αεροπορικές δυνάμεις στα κυπριακά αεροδρόμια και μονάδες του ΠΝ στα κυπριακά λιμάνια για να εμποδίσουν επίσης τα τουρκικά ερευνητικά;
Επ’ αυτών συμφωνούμε απόλυτα επομένως. Διαφωνούμε μόνο ως προς το αίτιο της γενικότερης αδράνειας στις τουρκικές προκλήσεις. Που ασφαλώς (κατά την άποψή μας πάντα…) ΔΕΝ είναι η πανδημία του κορονοϊού… Λίγες ώρες αργότερα διέρρεαν ενδιαφέροντες διάλογοι από το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής…
Αμέσως παρακάτω ο Μιχάλης Ιγνατίου συνεχίζει: “Την ίδια στιγμή δέχεται (η Ελλάδα) επίθεση στο Αιγαίο, όπου η Τουρκία διεξάγει ένα πόλεμο (με ή χωρίς εισαγωγικά η λέξη – λίγη σημασία έχει πια). Επιδιώκει “θερμό επεισόδιο” για να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς της. Να επιτεθεί στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο χωρίς “πρόκληση”. Πολύ ορθά η λέξη πρόκληση έχει μπει σε εισαγωγικά. Δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι δεν είναι η Ελλάδα αυτή που προκαλεί, αλλά η Τουρκία.
Είναι κάτι που γνωρίζει όλος ο κόσμος και οπωσδήποτε γνωρίζουν πολύ καλά όλοι οι “σύμμαχοί” μας στο ΝΑΤΟ. Το οποίο ως συμμαχία τηρεί επίσημα εδώ και δεκαετίες τη γνωστή και αισχρή, εις βάρος της Ελλάδας, “πολιτική ίσων αποστάσεων”.
Γιατί πολύ απλά υποκύπτει στον τουρκικό εκβιασμό της μετάβασης στο ρωσικό “μαντρί”. Ο μηχανισμός που ακούει στο όνομα ΝΑΤΟ επομένως, λειτουργεί εμμέσως πλην σαφώς, ενάντια στην ελληνική εθνική κυριαρχία και τα εθνικά συμφέροντα.
Κι αυτό διότι “προμοτάρει”, εμμέσως πλην σαφώς, τα συμφέροντα και τις απαιτήσεις ενός μέλους του, σε βάρος κάποιου άλλου, τη στιγμή μάλιστα που το μέλος αυτό ιστορικά ήξερε να “συζητά” διατυπώνοντας απαιτήσεις και εκβιασμούς!

Και μάλιστα έχει ξεπεράσει αυτή την περίοδο κάθε όριο αποδεκτής συμμαχικής συμπεριφοράς, συνεργαζόμενο δίχως προσχήματα με τη χώρα που συνιστά αυτή καθαυτή τον λόγο ύπαρξης της Ατλαντικής Συμμαχίας! ‘Η μήπως κάνουμε λάθος;
Επομένως, αν δεν διαφωνήσουμε, δεν μπορούμε και να δεχθούμε αβασάνιστα το ότι θα συνταχθούμε με “όσους υποστηρίζουν ότι η σχέση με το ΝΑΤΟ ακόμα σταματά την Τουρκία”. Η σχέση με το ΝΑΤΟ βάσει των εξελίξεων και της κοινής λογικής είναι αυτή που την αποθρασύνει…
Γνώμη μας είναι ότι αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές ηγεσίες (πολιτικές και μη, περιλαμβάνοντας και αυτές της επταετούς Χούντας…) των τελευταίων 50 ετών δεν έδωσαν ποτέ την εντολή στους όντως ηρωικούς Έλληνες πιλότους να πατήσουν το κουμπί… Ακόμη και όταν τα τουρκικά στρατεύματα αποβιβάζονταν στην Κερύνεια!
Μήπως και τότε… αποφύγαμε τη στρατικοποίηση από ελληνικής πλευράς; Αφού το απόλυτο πλεονέκτημα σε τόπο και σε χρόνο έχει παραχωρηθεί από εμάς στον αντίπαλο στο πλαίσιο αυτής της μη στρατικοποίησης, το παράδειγμα της Κύπρου προσφέρεται για να αντιληφθούμε ότι αν δεν βάλουμε σαφείς κόκκινες γραμμές στον Τούρκο, τις οποίες και θα τηρήσουμε, είμαστε καταδικασμένοι να δεχόμαστε συνεχές “σπρώξιμο” στην κατεύθυνση της υποχώρησης.
Μπορούν άραγε να κατανοήσουν ότι τότε που χάθηκε η μισή Κύπρος στην εισβολή του 1974, το γεωστρατηγικό περιβάλλον για την Τουρκία ήταν πολύ πιο ευμενές για τα συμφέροντά της, λόγω του ψυχροπολεμικού διπολισμού (1.700 χιλιόμετρα σύνορα με την πρώην ΕΣΣΔ) ενώ και το σημείο της κρίσης σαφώς πιο ευνοϊκό γεωγραφικά για την Τουρκία;
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΟΓΟ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΑΝ…
Σήμερα που το γεωστρατηγικό περιβάλλον είναι πολύ πιο ασαφές για τους Τούρκους οι οποίοι έχουν συγκεντρώσει ΜΟΝΟ δυσαρεστημένους, οι οποίοι λόγω της γεωστρατηγικής σημασίας του “οικοπέδου” εξακολουθούν να τη χαϊδεύουν, ας μας απαντήσουν σε κάτι…
Ποια είναι η δικαιολογία τόσης ανοχής απέναντι σε μια -πολύ πιο μαζικά μάλιστα- αναθεωρητική συμπεριφορά που αμφισβητεί στοιχειώδη για όλα τα υπόλοιπα κράτη της υφηλίου κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας;
Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι στο τέλος δεν θα αδιαφορήσουν για τη νομιμότητα και θα αποδεχθούν “ειδικές περιστάσεις” ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ σε όλη την υφήλιο, για να μη χάσουν την -ερωμένη τους… ή μήπως σε αντίστροφο ρόλο;- Τουρκία;
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται στρατιωτικά την Τουρκία, ούτε να συμπεριφέρεται με τόση φοβικότητα και δουλοπρέπεια απέναντι σε φίλους, εταίρους και συμμάχους. Ο ελληνικός λαός ματώνει καθημερινά για να πληρώνει τη διατήρηση του αξιόμαχου των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε υψηλά επίπεδα.
Η απειλή πολέμου από την πλευρά της Τουρκίας δεν είναι αυτό που φοβίζει την Ελλάδα και αυτό αποδείχθηκε έμπρακτα στον Έβρο τον περασμένο Μάρτιο, αλλά και στο Αιγαίο. Αυτό που φοβίζει τις ηγεσίες της είναι η τιμωρία που της επιφυλάσσουν οι “σύμμαχοί” της στο ΝΑΤΟ και οι “εταίροι” της στην Ε.Ε. σε περίπτωση που αποφασίσει να κάνει το αυτονόητο… Να προασπίσει τα σύνορά της, την εθνική της κυριαρχία και τα (απορρέοντα από το διεθνές δίκαιο…) συμφέροντα της.
Εδώ μία Βορειοευρωπαία επίτροπος ήρθε να μας “τραβήξει” το αυτί για την απόφασή μας να αναστείλουμε επ’ αόριστον την υποβολή αιτήσεων για τη χορήγηση ασύλου και ανακρούσαμε πρύμνα! Και μάλιστα με ύφος απαράδεκτο, χωρίς να βγει κάποιος δημόσια να θυμίσει στην “κυρία” το πως οφείλει να φέρεται! Σας διέφυγε κύριοι υπεύθυνοι; “Στρατηγική ψυχραιμία” κι εδώ; ΕΛΕΟΣ.
Για να μην αναφερθούμε στην “πάγια ελληνική αδράνεια” που αφορά στον καθορισμό συντεταγμένων ΑΟΖ ώστε να τεθεί σε κίνηση ο προβλεπόμενος από το διεθνές δίκαιο μηχανισμός έγερσης ενστάσεων και επίλυσης του όποιου προβλήματος, τη στιγμή που η Τουρκία έχει “βομβαρδίσει” με παρανοϊκούς χάρτες ολόκληρη την υφήλιο!
Μήπως η Ελλάδα απέχει και από την εφαρμογή των προβλέψεων του διεθνούς δικαίου στο οποίο διαρκώς και σε βαθμό κουραστικό -αν όχι και αυτοκαταστροφικό- ομνύει, το οποίο αναγνωρίζει ΔΙΚΑΙΩΜΑ επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια; Κάτι που κάνουμε όχι μόνο στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου όπου θα μπορούσε να υπάρξει μια συζήτηση, αλλά και στον ηπειρωτικό της κορμό!
Διευκρινίσαμε ότι θα ασκήσουμε το δικαίωμα… όποτε εμείς επιλέξουμε. Μετά σχεδόν 30 χρόνια, είχαν δίκιο όσοι διέγνωσαν τότε ως απάντηση το ΠΟΤΕ! Και φυσικά, για να δείξει την… ευγνωμοσύνη της η Τουρκία στην Ελλάδα, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα και προσφάτως ανακοινώνοντάς μας ότι τα νησιά δεν δικαιούνται ΤΙΠΟΤΑ περισσότερο από χωρικά ύδατα και μάλιστα 6 ναυτικών μιλίων!
ΤΟ ΦΟΒΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΜΕ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
Ποιός είναι αυτός που αποτρέπει την Ελλάδα από τις ΑΠΟΛΥΤΑ ΝΟΜΙΜΕΣ ενέργειες; Η Τουρκία; Όχι βέβαια… Η ΦΟΒΙΑ. Το “φοβικό σύνδρομο” που κατατρύχει την Ελλάδα, όπως πού πετυχημένα έχει αποκληθεί η ψυχολογική κατάσταση των ελληνικών ηγεσιών απέναντι στο πρόβλημα.
Και πάμε στο ζήτημα της συνεργασίας με το Ισραήλ. Μπορούμε να συνεργαστούμε σε θέματα ασφάλειας με τη μικρή χώρα της Μέσης Ανατολής; Επί του πρακτέου, όχι να διεξάγουμε μαζί ασκήσεις είτε εδώ, είτε εκεί… Το οποίο μας έχει διαμηνύσει πολλές φορές με διπλωματική αβρότητα ότι οι επιλογές μας στον τομέα της άμυνας, δεν του μοιάζουν… και πολύ “σόι”.
Διαθέτουμε τα κατάλληλα και επαρκή σε αριθμούς αεροναυτικά μέσα και όπλα για να καλύψουμε από κοινού με το Ισραήλ και την Αίγυπτο τον χώρο της νοτιοανατολικής Μεσογείου; Η απάντηση είναι αρνητική… Όχι δεν τα διαθέτουμε. Για να ακριβολογούμε, τα έχουμε στην κατοχή μας αλλά δεν είναι διαθέσιμα.
Ο Έλληνας φορολογούμενος δηλαδή τα έχει χρυσοπληρώσει, χωρίς να μπορούν να αξιοποιηθούν για την προστασία του! Τότε για ποια στρατιωτική συνεργασία να μιλήσουμε; Τι να πούμε στους Ισραηλινούς; Ότι έχουμε πρακτικά αδρανοποιήσει όλα τα στρατηγικά όπλα που έχουμε στην κατοχή μας; Αναρωτιέται κανείς γιατί το κάνουμε;
Διότι ναι μεν τα πληρώνουμε, αλλά το πολιτικό σύστημα δεν πιστεύει στο “εργαλείο” που λέγεται στρατιωτική ισχύς. Και είναι συλλογικά τόσο ΑΝΟΗΤΟ που τα άφησε για πάνω από μια δεκαετία ασυντήρητα, στην τύχη τους. Ναι, αυτά τα στρατιωτικά μέσα δεκάδων δισεκατομμυρίων! Όπως έκανε άλλωστε και με τα έργα για την Ολυμπιάδα του 2004. Με τον ίδιο τρόπο τα “αξιοποίησε”. Τα χάλια μας τα είδαμε.
– Να τους πούμε ότι εδώ και μία δεκαετία έχουμε αφήσει πέντε υπερσύγχρονα συμβατικής πρόωσης υποβρύχια χωρίς συστήματα αυτοπροστασίας και με τορπίλες της δεκαετίας του ‘70; Όπως κάποτε αγόραζαν κορυφαία άρματα μάχης χωρίς πυρομαχικά. Είτε για να φαίνονται φθηνότερα, είτε διότι… ενδιέφερε άλλη μια σύμβαση. Και άλλα πολλά.
– Να τους πούμε ότι ενώ δεν έχουμε εκσυγχρονίσει τις τέσσερις πιο αξιόμαχες μονάδες επιφανείας του ΠΝ (ΜΕΚΟ 200ΗΝ) που έπρεπε να το είχαμε κάνει από την προηγούμενη δεκαετία και ακόμα το συζητάμε. Επίσης, ότι δεν έχουμε ιδέα τι θα κάνουμε με την αντικατάσταση των απαρχαιωμένων “S”… Και με όλα αυτά τα θέματα ανοικτά, αυτό που μας λείπει είναι τέσσερα νέα ανθυποβρυχιακά ελικοπτέρων. Επειδή αυτά που είχαμε αφέθηκαν στην τύχη τους, από αυτούς που καλούνται σήμερα να αποφασίσουν να αγοράσουν καινούργια! Πόσο πιο εγκληματική αμέλεια και ανοησία…
– Να τους πούμε ότι εδώ και μία δεκαετία έχουμε αφήσει χωρίς ανταλλακτικά και υποστήριξη τις πλατφόρμες (Mirage 2000) των υποστρατηγικών SCALP-EG και AM-39 Exocet;
– Να τους πούμε ότι δεν έχουμε αξιωθεί να τροποποιήσουμε τουλάχιστον τέσσερα από τα εκσυγχρονισμένα C-130H AUP που διαθέτουμε σε ιπτάμενα τάνκερ, για να μπορούμε να υποστηρίξουμε αεροπορικές επιχειρήσεις σε μεγάλες αποστάσεις και με μεγάλη χρονική διάρκεια;
– Να τους πούμε ότι αντί για τα 2/3 του κορμού του στόλου των μαχητικών μας πρώτης γραμμής (F-16), αποφασίσαμε με πολύ μεγάλη καθυστέρηση να αναβαθμίσουμε μόλις τα 84 και χωρίς να έχουμε την παραμικρή ιδέα τι θα κάνουμε σε ό,τι αφορά νέα όπλα και συστήματα αποστολής;
– Να τους πούμε ότι υποκύπτουμε στις τουρκικές (και ευρωπαϊκές…) πιέσεις για να μην χρησιμοποιούμε τα αεροδρόμια της Πάφου και της Λάρνακας ακόμη και για την εξυπηρέτηση πυροσβεστικών αεροπλάνων;
Δεν μπορούμε να τους πούμε ασφαλώς τίποτα από όλα αυτά… Γιατί θα είναι σαν να ζητάμε τη συνδρομή τους σε κάτι που εμείς οι ίδιοι δεν θα μπορούμε να υποστηρίξουμε. Θα είναι σαν να ζητάμε από την Ισραηλινή Αεροπορία και το Ναυτικό να τρομάξουν τον Τούρκο, καλύπτοντας τον εναέριο χώρων και τις θαλάσσιες εκτάσεις μεταξύ Κρήτης και Κύπρου και μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ.
Μόνοι τους και για λογαριασμό μας. Γιατί θα πρέπει οι Ισραηλινοί να το δεχθούν αυτό; Να δείχναμε τουλάχιστον σοβαρότητα πολιτικής και βούληση, η “θαυματουργή” ισραηλινή αμυντική βιομηχανία έχει δημιουργήσει απίστευτες λύσεις… Διότι εκεί κατάλαβαν ότι ΜΟΝΟΙ τους θα πρέπει αν είναι έτοιμοι να αποτρέψουν την καταστροφή τους. Και τα κατάφεραν.
Με άλλο στρατηγικό βάθος από το ελλαδικό. Με πολύ χειρότερα δεδομένα. Δεν τους προτείνετε να επενδύουμε ένα δισεκατομμύριο τον χρόνο για μερικά χρόνια και να τους αναθέσετε την ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ αμυντική και βιομηχανική μας αναδιοργάνωση; Αφού οι επιδόσεις μας εδώ βλέπουν “με το κιάλι” ακόμα και το μέτριο!
Εδώ μας πήρε ως κράτος 30 χρόνια να αντιληφθούμε ότι Ελλάδα και Κύπρος για το Ισραήλ είναι προγεφύρωμα για τη Δύση… Και σήμερα όσοι τους έβριζαν -δηλαδή η πλειοψηφία- παριστάνουν τους μεγαλύτερους φίλους τους. Τουλάχιστον έχουμε αυτή τη στρατηγική μας σημασία για να μπορούμε να διαπραγματευθούμε. Έχουμε άδικο; Θέλουμε μήπως να ανοίξουμε αρχεία για να γελάσει κάθε πικραμένος;
Επειδή εμείς αποφασίσαμε να “το ρισκάρουμε” και να συμπεριλάβουμε και τις δαπάνες για την άμυνά μας στους περιοριστικούς όρους και των τριών μνημονίων που υπογράψαμε με συμμάχους και εταίρους; Κυρίως αυτούς που μας απαγόρευσαν να συμμετάσχουμε στη σύνοδο του Βερολίνου για τη Λιβύη.
Δεν είναι η πανδημία του κορονοϊού το πρόβλημά μας λοιπόν… Αυτό τουλάχιστον πιστεύουμε εμείς. Επί της ουσίας δεν είναι ούτε η Τουρκία, ούτε οι φοβέρες της. Την αντιμετωπίσαμε στον Έβρο πρόσφατα άλλωστε, μόλις δόθηκε το πράσινο φως…
Πολύ πιο αποτελεσματικά από την λυσσαλέα επιμονή μεγάλων ΜΜΕ της Ευρώπης στην υποστήριξη και την αναπαραγωγή των τουρκικών Fake News και την ύποπτη προθυμία τους να καταδικάσουν την Ελλάδα. Και πολύ πιο αποτελεσματικά από τις συνεχείς πισώπλατες μαχαιριές των Ευρωπαίων εταίρων μας. Το πρόβλημά μας είναι ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ. Ας το πάρουμε χαμπάρι… όπως το έχει πάρει χαμπάρι ο Τούρκος και μας “χορεύει”. ΑΥΤΑ. 

ΠΗΓΗ  defence-point