Η φωτογραφία που έχει επιλεγεί είναι εξίσου χαρακτηριστική. Είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ενώ το άρθρο γνώμης του καθηγητή Αϊκάν Ερντεμίρ, ξεκινά με το μνημόσυνο για τους αδικοχαμένους των γεγονότων του 1955. Ένα ιστορικό γεγονός που η Τουρκία “ξεχνά” να διδάξει στα παιδιά της. Συγκεκριμένα, 71 εκκλησίες, 41 σχολεία, οχτώ εφημερίδες, περισσότερα από 4.000 καταστήματα και 2.000 οικίες, δέχθηκαν την επίθεση του όχλου, καταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν.
Όπως ειπώθηκε στην εισαγωγική παράγραφο, το δημοσίευμα επί της ουσίας εξισώνει τις τουρκικές αγριότητες με τη ναζιστική θηριωδία, με τις πρακτικές του Χίτλερ που οδήγησαν στο Ολοκαύτωμα. Δικαιώνει όλους όσοι έχουν επιχειρηματολογήσει πειστικά για τη σχέση της τουρκικής πρακτικής, είτε επί Κεμαλιστών είτε επί ισλαμιστών με τον Ναζισμό. Εξάλλου, “ζωτικό χώρο” αναζητούν για το… μεγάλο τουρκικό έθνος, όπως ακριβώς και ο Χίτλερ (Lebensraum) για το μεγάλο γερμανικό έθνος.
Η δε ρητορική του Ερντογάν δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αυτή του παρανοϊκού δικτάτορα που αιματοκύλησε την υφήλιο. Και από συγκυρίες της τύχης, η έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στον οποίο οδήγησε ο Χίτλερ αποσόβησαν τον κίνδυνο. Στην αρχή επικράτησαν οι ιδεοληψίες και οι κατευναστικές συμπεριφορές, π.χ. Σύμφωνο Γερμανίας-ΕΣΣΔ, το “Ρίμπεντροπ-Μολότοφ”, αλλά και νωρίτερα οι ψευδαισθήσεις της βρετανικής ηγεσίας ότι επιτρέποντας στο Χίτλερ τις πρώτες αρπαγές κατά των γειτόνων τους θα τον εξημερώσουν.
Σήμερα, μετά από μια περίοδο δεκαετιών που όλοι ζητούσαν -και έπαιρναν- ανταλλάγματα στην Τουρκία από τον Ελληνισμό με το επιχείρημα της φοβερής και τρομερής γεωστρατηγικής αξίας του χώρου που καταλαμβάνει, έχουμε περάσει στο επόμενο στάδιο που εμπλέκει τη διάδοχο της ΕΣΣΔ, τη Ρωσία.
Μια Ρωσία που έχει προχωρήσει σε σύμφωνο λυκοφιλίας με τον γεωπολιτικό του ανταγωνιστή, που όλως “τυχαίως” είναι και ο σύγχρονος Χίτλερ, όπως αποδεικνύει η καθημερινή του συμπεριφορά και πράξη. Αδυνατεί(;) να κατανοήσει ότι τα όπλα που του πουλάει θα στραφούν και εναντίον του.
Με τον τρόπο αυτό προσβάλει τη ρωσική ψυχή, την κουλτούρα, την ορθόδοξη χριστιανοσύνη, μια ύβρις που δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη στο διηνεκές. Ελπίδα υπάρχει όμως ότι η Ρωσία θα συνέλθει και θα αντιληφθεί ότι βρίσκεται ξανά στη λάθος πλευρά της Ιστορίας. Ο κόσμος που βρίσκεται σε αναδιάταξη δεν θα συγχωρήσει λάθη και ολιγωρίες.
Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε αναλυτικά σε όσα συγκλονιστικά αναφέρει σε αυτό το άρθρο γνώμης αναφοράς που δημοσίευσε στο POLITICO ένας Τούρκος που αποδεικνύει ότι “απέναντι” υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ζουν με αυτή την γενοκτόνο κληρονομιά. Άνθρωποι οι οποίοι θέλγονται από την απλή λογική και τους συμβιβασμούς στα προβλήματα που επιτρέπουν να δημιουργούνται δυνάμεις που περιφρουρούν την ειρήνη και προάγουν την κοινή ευημερία. Άνθρωποι που αξίζουν τον σεβασμό για την ειλικρίνεια και την εντιμότητά τους.
Η διεθνής πολιτική, ωστόσο, είναι σκληρή και χωρίς συναισθήματα. Η γεωγραφία είναι ακόμα περισσότερο αμείλικτη και οδηγεί σε θανάσιμους ανταγωνισμούς. Έναν τέτοιο έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα σήμερα. Όσο νωρίτερα μπορέσει να αντιληφθεί την πραγματική του φύση, τόσο γρηγορότερα θα κινηθεί για να εξουδετερώσει τη θανάσιμη απειλή για την ειρήνη στη γειτονιά μας που θα επηρεάσει ολόκληρο τον πλανήτη, καθώς βρισκόμαστε σε ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια του…
“Σε μια εποχή εκθετικά εκτεταμένης επικοινωνίας [vastly expanded communication] το τουρκικό κράτος δεν είναι πλέον δυνατό να αποσιωπά τα βρώμικα μυστικά του για το παρελθόν της χώρας”. Μεγάλη κουβέντα. Χρειάζεται θάρρος περισσό στην Τουρκία του Ερντογάν που για “ψύλλου πήδημα” μπορείς να βρεθείς εντός ωρών φιλοξενούμενος του τουρκικού δημοσίου σε κάποια φυλακή και να ζήσεις το δικό σου “εξπρές του μεσονυκτίου“. Μια δοκιμασία που δεν είναι δεδομένο ότι θα επιβιώσεις.
Ο συγγραφέας είχε εμφανιστεί αισιόδοξος. Εμείς πάλι δεν είμαστε καθόλου, αλλά ο σεβασμός στην προσπάθειά του επιβάλει την ανάδειξη του λόγου του και της σκέψης του. “Η Τουρκία έχει πληθώρα οργανισμών και πρωτοβουλιών αφιερωμένων στην αποκάλυψη των αγριοτήτων του παρελθόντος και προωθώντας αλλαγές για τις διωχθείσες μειονότητες, είτε είναι οι Αρμένιοι, οι Έλληνες, οι Εβραίοι, οι Ασσύριοι, οι Αλεβίδες“…
Ο καθηγητής αναφέρει για τις επιθέσεις από “ακροδεξιούς αλήτες“, οι οποίοι όμως “χάνουν τη μάχη από τη νέα μεσαία τάξη εντός της Τουρκίας που είναι οπλισμένοι με σέρβερ, με μπλογκς και με έξυπνα τηλέφωνα“! Πόσο ρομαντικό φαντάζει αυτό όμως…
Η αλήθεια αναφέρεται παρακάτω: Με το επιχείρημα της κλειστής ακόμα Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, διαπιστώνει ότι “γενιές πολιτικών βλέπουν τις μειονότητες στην Τουρκία ως πιόνια για την εξασφάλιση περισσοτέρων δικαιωμάτων για τους Τούρκους μουσουλμάνους στο εξωτερικό”. Μακάρι να ήταν μόνο αυτό. Είναι πολύ χειρότερο, σεβαστέ κύριε καθηγητά…
Για την Ιστορία… ο καθηγητής Aykan Erdemir είναι πρώην μέλος του τουρκικού Κοινοβουλίου και εκ του μακρόθεν εταίρος του “Foundation for Defense of Democracies“. Το 2015 δίδασκε στο πανεπιστήμιο Bilkent στην Άγκυρα. Να του ευχηθούμε καλή τύχη; Τί του συνέβη έκτοτε;
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου