Το πρόβλημα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την ελληνική διπλωματία δυναμικά. Εντύπωση προκαλεί ότι “δεν είχε ανοίξει μύτη” ενώ η έκθεση είχε υποβληθεί στις 18 Μαρτίου 2020! Απλώς ήρθε τώρα στο φως της δημοσιότητας από ανταποκριτές στις ΗΠΑ. Εμείς το πληροφορηθήκαμε με σημαντική καθυστέρηση. Το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών; Η πρεσβεία μας στην Ουάσιγκτον;
Η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι αποτέλεσμα του “East Med Act“, της νομοθεσίας που πέρασε με πρωτοβουλία του φιλέλληνα Γερουσιαστή Μπομπ Μενέντεζ και προβλέπει την υποχρέωση τακτικής ενημέρωσης του Κογκρέσου για τις παραβιάσεις από την Τουρκία του ελληνικού εναέριου χώρου.
Αναμένεται να διαπιστωθεί κατά πόσον θα υπάρξει αντίδραση από τον Γερουσιαστή, καθώς η θέση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι προβληματική, χωρίς βέβαια να λείπουν και ευθύνες από ελληνικής πλευράς στις οποίες θα αναφερθούμε στη συνέχεια. Επί της ουσίας δήλωσε αδυναμία καταγραφής της τουρκικής παραβατικότητας, με πρόσχημα τη διαφορά ανάμεσα στο εύρος των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου. Ας δούμε όμως πρώτα τι αναφέρει η έκθεση:
«Η Ελλάδα διεκδικεί εναέριο χώρο που επεκτείνεται έως και 10 ναυτικά μίλια και χωρικά ύδατα μέχρι και έξι ν.μ. Με βάση το Διεθνές Δίκαιο, ο εναέριος χώρος μίας χώρας συμπίπτει με τα χωρικά της ύδατα. Γι’ αυτό οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν εναέριο χώρο μέχρι και 6 ν.μ. σύμφωνα με τα χωρικά ύδατα. Η Ελλάδα και οι ΗΠΑ δεν έχουν την ίδια άποψη για την έκταση του ελληνικού εναερίου χώρου».
Πρώτο βασικό σχόλιο που θα πρέπει να γίνει, είναι ότι η αναφορά του Στέιοτ Ντιπάρτμεντ αποκρύπτει τεχνηέντως τις μαζικές υπερπτήσεις νησιών του ανατολικού Αιγαίου από την Τουρκία! Ούτε αυτές μπορεί αλήθεια να καταγράψει το Στέιτ Ντριπάρτμεντ; Άρα, το θέμα των παραβιάσεων δεν άπτεται αποκλειστικά της ελληνικής πρωτοτυπίας για τη διαφορά ανάμεσα στο εύρος σε θάλασσα και αέρα, αλλά υφίσταται και σαφές θέμα αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ οφείλει αν τοποθετηθεί, εάν στον ειρηνικό διάλογο που ευαγγελίζεται ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, θεωρεί φυσιολογικό η Ελλάδα να συζητήσει και γνωστά θέματα που θέτουν οι Τούρκοι και αφορούν στην ίδια την κυριότητα νήσων! Διότι μπορεί η έκθεση να αφορούσε τις παραβιάσεις, όμως η απάντση προσφέρεται για σοβαρό προβληματισμό.
Δηλαδή, συνάγεται ή όχι από την αμερικανική θέση ότι το Στέιτ Ντιπάρτμετ αδιαφορεί και για την αναγνώριση από τους αρμόδιους διεθνείς θεσμούς της ελληνικής αρμοδιότητας ελέγχου της εν λόγω αεροπορικής περιοχής για τους σκοπούς της πολιτικής αεροπορίας; Αφήνει ή όχι ελεύθερη την Τουρκία να συνεχίσει μια πρακτική που μπορεί να απειλήσει και τις πολιτικές πτήσεις εκτός από την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή; Λέει κι άλλα όμως η έκθεση…
«Παρόλο που η Ελλάδα διεκδικεί μέχρι και 6 ν.μ. χωρικά ύδατα στο Αιγαίο, η χώρα και οι γείτονές της δεν έχουν συμφωνήσει σε συνοριακή οριοθέτηση σε εκείνες τις περιοχές όπου αλληλεπικαλύπτονται τα νόμιμα θαλάσσια δικαιώματά τους. Η απουσία μιας τέτοιας οριοθέτησης σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη εικόνα σε ό,τι αφορά την έκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας και τον αντίστοιχο εναέριο χώρο στις περιοχές αυτές, καθιστώντας αδύνατη οποιαδήποτε αξιολόγηση των συνολικών παραβιάσεων. Οι ΗΠΑ παροτρύνουν την Ελλάδα και την Τουρκία να επιλύσουν τα εκκρεμή διμερή ζητήματα σε ό,τι αφορά τα θαλάσσια σύνορά τους με ειρηνικό τρόπο και με βάση το Διεθνές Δίκαιο».
Εδώ η θέση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι στο όριο του εξοργιστικού για συμμαχική χώρα, αφού αμφισβητεί το ελληνικό δικαίωμα για τη ΜΟΝΟΜΕΡΗ επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως αυτό προκύπτει από το διεθνές δίκαιο! Εάν η θέση αυτή ιδωθεί… από την ανάποδη, αποδέχεται τις αιτιάσεις των Τούρκων για “ειδικές συνθήκες” στο Αιγαίο, βάζοντας υποδαυλίζοντας τον τουρκικό αναθεωρητισμό, που ως γνωστόν έχει λάβει έμπρακτη μορφή το τελευταίο διάστημα.
Κι όταν η έκθεση μιλάει για απουσία ξεκάθαρων συνόρων συλλήβδην, αμφισβητούν ακόμα και τον κανόνα της μέσης γραμμής που ισχύει όταν η συνολικά απόσταση ελληνικού από τουρκικό έδαφος και τούμπαλιν, είναι μικρότερη των 12 μιλίων! Αυτό μοιάζει και είναι παράλογο… Για να μην προστεθεί ότι δείχνουν να αδιαφορούν για την Ιταλοτουρκική Συμφωνία παραχώρησης της Δωδεκανήσου στην Ιταλία (1932), βάσει της οποίας με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα ως κράτος που διαδέχθηκε την Ιταλία, “κληρονομεί” στη θέση της όσα είχε συμφωνήσει με την Τουρκία!
Αυτό είχε επικαλεστεί όμως η Τουρκία στην κρίση των Ιμίων! Από το σημείο αυτό και μετά συζητάμε για “γκρίζες ζώνες” στο Αιγαίο! Τώρα και με τις ευλογίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ; Το θέμα παραείναι σοβαρό για να μείνει αναπάντητο. Όχι να απαντηθεί μέσω της γνωστής μεθόδου των “κύκλων”. Αν μη τι άλλο, προτού “επενδύσει” η Ελλάδα στην πιο στενή ιστορικά αμυντική σχέση με τις ΗΠΑ που πολλοί εκτιμούν ότι εξελίσσεται σε εξάρτηση, θα πρέπει τα θέματα αυτά να διευκρινιστούν.
Επειδή όμως στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να ρίχνουμε το φταίξιμο σε όλους τους υπόλοιπους εκτός από τον εαυτό μας, ο απλός καθημερινός Έλληνας πολίτης αναρωτιέται κάτι πολύ απλό: Για ποιον λόγο και παρά τις σχετικές δημόσιες συζητήσεις που έχουν γίνει κατά καιρούς, η Ελλάδα δεν παίρνει την πρωτοβουλία μερικής έστω άσκησης του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων ΜΕΧΡΙ τα 12 ναυτικά μίλια;
Πρακτικά αυτό θα σήμαινε ότι θα μπορούσε η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 10 και όχι στα 12 ναυτικά μίλια, λύνοντας αυτόματα το εν λόγω πρόβλημα! Διότι όσοι προειδοποιούσαν ότι η μη άσκηση δικαιώματος απλά αποδέχεται ότι αυτό απονομιμοποιείται σταδιακά και ατονεί με δική μας ευθύνη, φαίνεται πως ήξεραν τι έλεγαν.
Και αισίως κλείνουμε τρεις δεκαετίες από τη θέσπιση του δικαιώματος που προβλέπεται στο ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας, ενώ χρήση έχει κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών της υφηλίου, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης. Δεν αποτελεί μυστικό ότι η Τουρκία έχει επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μεσόγειο στα 12 ναυτικά μίλια.
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου