Όπως είναι γνωστό, στο ξεκίνημα του εμβολιαστικού προγράμματος ενάντια στον κορωνοϊό Covid-19 ο πληθυσμός της χώρας είχε χωριστεί σε 9 επιμέρους κατηγορίες:
1) Υγειονομικοί, ασθενείς και προσωπικό σε θεραπευτήρια χρονίως πασχόντων, κρατικοί λειτουργοί, και άλλοι πολίτες με συνθήκες μεγάλης επικινδυνότητος·
2) πολίτες ηλικίας 85 ετών και άνω·
3) πολίτες ηλικίας 80 ετών και άνω·
4) πολίτες ηλικίας 75 ετών και άνω·
5) πολίτες ηλικίας 70 ετών και άνω, καθώς και πολίτες με υποκείμενα νοσήματα υψηλού κινδύνου (ανεξαρτήτως ηλικίας)·
6) πολίτες ηλικίας 65 ετών και άνω·
7) πολίτες ηλικίας 60 ετών και άνω·
8) πολίτες έως 59 ετών που είναι εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και σε καίριους κρατικούς τομείς, καθώς και διαμένοντες σε δομές με μεγάλο συγχρωτισμό·
9) πολίτες γενικού πληθυσμού ηλικίας 55-59 ετών, κατόπιν 50-54 ετών, ύστερα 45-49 ετών, 40-44 ετών κλπ.
Ο ρυθμός των εμβολιασμών ξεκίνησε με ρυθμούς χελώνας, τόσο διότι αρχικά δεν υπήρχαν πολλά εμβόλια, όσο και για την απροθυμία των υποψηφίων να εμβολιαστούν. Όμως στο τελευταίο δεκαήμερο του Απριλίου και μέχρι σήμερα (δηλαδή εδώ και 20 ημέρες περίπου) ο ρυθμός των εμβολιασμών αυξήθηκε εντυπωσιακά σημειώνοντας αλματώδεις ρυθμούς!
Ο λόγος; Άνοιξε η δυνατότητα εμβολιασμού στην τελευταία (9η) κατηγορία πολιτών. Και πολύ σωστά, αξιοποιώντας τις διάφορες δυνατότητες που υπάρχουν, ξεφύγαμε λίγο από την γραφειοκρατική αντίληψη της «σειράς», και αντί να ακολουθήσoυμε την προτεραιότητα κατά ομάδες ηλικιών (πρώτα 55-59, ύστερα 50-54, κατόπιν 45-49, μετά 40-44 κλπ.), δόθηκε η δυνατότητα σε όποιον θέλει απο το ηλικιακό φάσμα 30-55 να εμβολιαστεί άμεσα.
Και έγινε το πολυπόθητο «θαύμα»! Οι εμβολιασμοί εκτινάχτηκαν στα ύψη! Έχουμε ήδη υπερβεί τους 110 χιλιάδες εμβολιασμούς την ημέρα!
Πολλά ακούστηκαν γι᾿ αυτή την μεγάλη επιθυμία των νεωτέρων ηλικιακά πολιτών να εμβολιαστούν άμεσα, όπως ότι δήθεν συμπεριφέρθηκαν ωριμώτερα από τους μεγαλύτερους στην ηλικία πολίτες, και άλλα παρόμοια. Επειδή αντιπαθώ έντονα τις πολιτικάντικες μπουρδολογίες, και επειδή φυσικά δεν έχω απαίτηση οι εγχώριοι πολιτικοί μας να γνωρίζουν αρχαίους Έλληνες και άλλους κορυφαίους συγγραφείς, αναφέρω εδώ τί γράφει ο Αριστοτέλης σχετικά με το ήθος των νέων.
«Οι νέοι λοιπόν έχουν έντονες επιθυμίες και είναι άξιοι να κάνουν αυτά που επιθυμούν. [...] Έχουν επίσης θάρρος – περισσότερο αυτοί από τους άλλους· ο λόγος είναι ότι παραφέρονται εύκολα και είναι γεμάτοι από ελπίδες· η πρώτη από τις ιδιότητες αυτές τους κάνει να μη φοβούνται, ενώ η δεύτερη τους κάνει θαρραλέους· κανένας δεν αισθάνεται φόβο όσο κατέχεται από οργή, και η ελπίδα για κάτι καλό δίνει στον άνθρωπο θάρρος. [...] Προτιμούν επίσης να κάνουν όμορφα μάλλον πράγματα παρά πράγματα που τους συμφέρουν· ο λόγος είναι ότι τη ζωή τους τη ρυθμίζουν πιο πολύ οι κανόνες του ηθικού χαρακτήρα παρά ο υπολογισμός· ο υπολογισμός σχετίζεται με το συμφέρον, ενώ η αρετή με το ωραίο. Αγαπούν επίσης τους φίλους τους και τους συντρόφους τους περισσότερο από ό,τι αυτοί που βρίσκονται σε άλλες ηλικίες, για τον λόγο ότι είναι μια ευχαρίστηση γι᾽ αυτούς να ζουν συντροφιά με άλλους...» (Αριστοτέλους, Ρητορική, κεφ. 12, 1389a-b, μτφρ. Δημητρίου Λυπουρλή).
Επομένως είναι απολύτως φυσιολογική η επιθυμία για εμβολιασμό του νεωτέρου ηλικιακά πληθυσμού λόγω του θάρρους τους, της αγάπης τους προς την ζωή και της επιθυμίας τους για κοινωνικές συναναστροφές.
Γράφει πάλι ο Αριστοτέλης για τους μεγαλείτερους στην ηλικία ανθρώπους:
«Οι ηλικιωμένοι, από την άλλη, αυτοί δηλαδή που έχουν περάσει την ηλικία της ωριμότητας, έχουν τα περισσότερα σχεδόν από τα επιμέρους στοιχεία του χαρακτήρα τους αντίθετα με τα επιμέρους στοιχεία του χαρακτήρα των νέων. Καθώς πράγματι έχουν ζήσει πολλά χρόνια, καθώς –επομένως– έχουν πέσει περισσότερες φορές θύματα απάτης και έχουν σφάλει περισσότερες φορές, τέλος καθώς τα περισσότερα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά, όχι μόνο δεν βεβαιώνουν οτιδήποτε με σιγουριά, αλλά και ό,τι βεβαιώνουν το βεβαιώνουν με πολύ λιγότερη από την απαιτούμενη σιγουριά. [...] Είναι επίσης δειλοί και φοβούνται κάθε είδους κακό εκ των προτέρων... [...] Λόγω της πείρας τους από τη ζωή, περιμένουν πάντοτε το χειρότερο (γιατί τα περισσότερα από τα πράγματα που συμβαίνουν δεν είναι και τόσο καλά – τις πιο πολλές φορές η έκβασή τους είναι προς το χειρότερο) – μαζί όμως και λόγω της δειλίας τους. Ζουν πιο πολύ με τη μνήμη παρά με την ελπίδα· γιατί η ζωή που τους μένει να ζήσουν είναι λίγη, ενώ αυτή που πέρασε είναι πολλή, και βέβαια η ελπίδα σχετίζεται με το μέλλον, ενώ η μνήμη με τα περασμένα...» (Αριστοτέλους, Ρητορική, κεφ. 13, 1389b-1390a, μτφρ. Δημητρίου Λυπουρλή).
Η αμφιβολία, η διστακτικότητα και η καχυποψία χαρακτηρίζουν τους ηλικιωμένους (αυτούς που έχουν περάσει την ηλικία της ωριμότητος, είναι δηλαδή 60+) και αυτά θα έπρεπε να περιμένει να συναντήσει η πολιτεία από τις πρεσβύτερες ηλικιακά ομάδες και στο θέμα των εμβολιασμών. Όπως και πράγματι αυτά συνάντησε. Τα έχει εξηγήσει αυτά πολύ καλά ο Αριστοτέλης εδώ και 2.350 χρόνια.
Οι ηλικίες 30-55 είναι οι πιο παραγωγικές του ανθρώπου. Πρόκειται για τους πολίτες που μέσα στην επιδημία συνεχίζουν να εργάζονται, να βγαίνουν έξω από το σπίτι και να μετακινούνται εξ ανάγκης συχνά, που χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, που πρέπει να πηγαίνουν για ψώνια, πρέπει να φροντίζουν τους μικρότερους και μεγαλείτερους ηλικιακά ανθρώπους του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Είναι εργαζόμενοι, στρατεύσιμοι, αναλώσιμοι, υπεύθυνοι, δυναμικοί, κινητήριος δύναμη της κοινωνίας και της οικονομίας, με οποιεσδήποτε προϋποθέσεις, βρέξει-χιονίσει, στο κρύο και στην ζέστη, σε επείγουσες και σε κανονικές συνθήκες, σε φυσικά φαινόμενα καταστροφής και άλλα επείγοντα περιστατικά, στην χαρά και στην λύπη, στην ζωή και στον θάνατο.
Πρόκειται για την ηλικιακή ομάδα που αποτελεί από κάθε άποψη την ραχοκοκκαλιά του έθνους, του κράτους, της πολιτείας, της κοινωνίας, της συλλογικότητος, της οικονομίας. Επομένως στην πραγματικότητα αυτοί είναι οι πολίτες που εκτίθενται περισσότερο από τους άλλους στον κίνδυνο να μολυνθούν από τον κορωνοϊό, ίσως αμέσως μετά τους υγειονομικούς. Είναι λοιπόν απολύτως λογικό αυτοί οι άνθρωποι να επιθυμούν περισσότερο από άλλες ομάδες του πληθυσμού τον εμβολιασμό τους και να προσβλέπουν στο εμβόλιο σαν ένα σημαντικό είδος προστασίας.
Συμπεράσματα
1. Η κατάταξη του πληθυσμού της χώρας στις παραπάνω 9 κατηγορίες και η σειρά προτεραιότητός τους ήταν συμβατική, γραφειοκρατική, η εύκολη λύση για χαρτογιακάδες, αλλά δεν ανταποκρινόταν στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Κατ᾿ αρχάς δεν έλαβαν υπόψη τους ότι ο εμβολιασμός είναι προαιρετικός και όχι υποχρεωτικός. Επομένως έπρεπε να δοθή προτεραιότητα σε όσους ΘΕΛΟΥΝ να εμβολιαστούν.
2. Η παραπάνω κατάταξη ήταν εντελώς εκτός ψυχολογίας των ανθρώπων, και γι’ αυτό πρέπει να χαρακτηριστή αποτυχημένη. Δεν έχει νόημα να παρακαλάς τον 95άχρονο να πάει να εμβολιαστή, την στιγμή που δεν τον πολυενδιαφέρει ή δεν καταλαβαίνει την αναγκαιότητα αυτού του μέτρου, να σπαταλάς εθνικούς πόρους σε ενημέρωση και προπαγάνδα υπέρ του εμβολιασμού, και ταυτόχρονα να αφήνεις αθωράκιστο τον 30άρη ή 40άρη που θέλει και «καίγεται» να εμβολιαστή άμεσα!
3. Το άνοιγμα των εμβολιασμών στην ηλικία των 30-55 λειτουργεί σαν καταλύτης για το σύνολο της κοινωνίας. Μπροστά στην σπουδή και την επιθυμία αυτών των ηλικιών για το εμβόλιο κάμπτονται οι όποιοι δισταγμοί των άλλων ομάδων, οι οποίες θα ακολουθήσουν τον ενθουσιασμό και το παράδειγμα των παραγωγικών τάξεων.
4. Γενικό συμπέρασμα: Θέλεις να προωθήσης κάποια ευεργετική δραστηριότητα ή ιδέα στο γενικώτερο σύνολο; Ξεκίνα από την ομάδα που θα την αποδεχθή άμεσα και εύκολα, και μετά αυτοί θα γίνουν αναμεταδότες του καλού (και όχι του κορωνοϊού) και στους υπόλοιπους.
Παράδειγμα εφαρμογής
Τα συμπεράσματα έχουν αξία όταν είναι πρακτικώς εφαρμόσιμα και χρήσιμα και όχι χάριν θεωρητικών συζητήσεων. Γι᾿ αυτό θα δούμε και ένα παράδειγμα εφαρμογής σε ένα θέμα που θα αντιμετωπίσουμε στο άμεσο μέλλον. Πρόκειται για τις νέες αστυνομικές ταυτότητες, που είναι απαραίτητες, καθώς πολλές υπηρεσίες και ιδρύματα χωρών του εξωτερικού –και της ΕΕ–, δεν δέχονται τις σημερινές ελληνικές ταυτότητες, οι οποίες δεν πληρούν τα σύγχρονα διεθνή κριτήρια ασφαλείας.
Οι νέες ταυτότητες χρόνια τώρα εξαγγέλλονται, έχουν ήδη ψηφιστή και οι σχετικοί νόμοι δημιουργίας τους και εφαρμογής τους, αλλά ακόμη δεν έχει ξεκινήσει κάν η διαδικασία παραγωγής τους! Ούτε ξέρουμε ποιες εταιρείες θα αναλάβουν να φτιάξουν τις νέες, μικρές, πλαστικές, σύγχρονες ταυτότητες-κάρτες, τελευταίας τεχνολογίας. Για το θέμα αυτό ίσως να πούμε περισσότερα σε άλλο άρθρο.
Τώρα θα αναφερθούμε στην πρόβλεψη του νόμου ότι, όταν αρχίσουν να παράγωνται οι νέες ταυτότητες, η αντικατάσταση των παλαιών με τις νέες θα γίνει μέσα σε μία πενταετία. Και θα γίνει, λέει ο νόμος, με αλφαβητική σειρά! Θα αρχίσουμε την 1η χρονιά (π.χ. το 2022) από το Α και θα τελειώσουμε την 5η χρονιά (π.χ. 2026) με τα Φ, Χ, Ψ και Ω!
Δηλαδή ο 35άχρονος κ. Ωκεανίδης, που ενδεχομένως θα χρειαστή την νέα ταυτότητα για συναλλαγές και επαφές με το εξωτερικό, θα πρέπει να περιμένει 5 χρόνια (ίσως και παραπάνω;), προκειμένου να αποκτήση την νέα ταυτότητα πρώτος ο 90άρης κ. Αγκαθόπουλος, που ζει στο χωριό και ίσως δεν του χρειαστή ποτέ!
Ας ελπίσουμε η ταχεία εξέλιξη των σύγχρονων εμβολιασμών να γίνει ένα καλό παράδειγμα στις κρατικές υπηρεσίες, οι οποίες πρέπει να κατανοήσουν ότι στους σημερινούς καιρούς οι γραφειοκρατικές αντιλήψεις για αλφαβητική σειρά και παρόμοια θέματα είναι αναχρονιστικές και επιζήμιες. Και όταν θα έρθει η ώρα για τις νέες ταυτότητες, να δοθή η δυνατότητα να τις αποκτήσουν πρώτα όσοι θα τις επιθυμούν διακαώς.
(10/5/2021, https://sakis-salos.blogspot.com/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου