Από το philenews
Τα απόρρητα έγγραφα των Ηνωμένων Εθνών από τις τελευταίες δικοινοτικές συνομιλίες παραπέμπουν σε ιατροδικαστικό πόρισμα για ένα κακοφορμισμένο πτώμα. Η νεκροψία δείχνει ότι, παρά τις προσπάθειες των «γιατρών της λύσης», η τουρκική στάση δεν επέτρεψε να παραμείνουν ζωντανές οι ελπίδες (ή οι ψευδαισθήσεις) για κατάληξη σε συμφωνία.
Τα πρακτικά των συναντήσεων στο Κραν Μοντανά επιβεβαιώνουν ότι ο Τσαβούσογλου δεν δέχθηκε καν να συζητήσει αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων και κατάργηση των εγγυήσεων.
Ο Γκουντέρες προσπάθησε να ξεγελάσει την ελληνοκυπριακή πλευρά δίνοντάς της ελπίδες για κάτι τέτοιο, προκειμένου να κάνει κι άλλες υποχωρήσεις σε άλλα ζητήματα. Κι όταν τελικά ξεκαθαρίστηκαν οι ρόλοι και αποκαλύφθηκε ότι δεν υπήρχε καμία διάθεση τουρκικής υποχώρησης, οι συνομιλίες ναυάγησαν.Έκτοτε, ο υπέρτατος πολιτικός στόχος της ελληνοκυπριακής πλευράς, αυτός που εκφράζεται μονότονα σε κάθε δημόσιο βήμα και τίθεται σε όλα τα διεθνή βήματα, είναι «η επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που έμεινε στο Κραν Μοντανά». Να ξαναβρεθούμε δηλαδή σε εκείνο το σημείο που ο Τσαβούσογλου εκνευρισμένος λέει «ποιος σας είπε ότι θα δεχθούμε αποχώρηση τουρκικών στρατευμάτων και εγγυήσεων;».
Αν θεωρήσουμε δεδομένο -για να μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας δηλαδή- ότι αυτή η τουρκική θέση δεν έχει μετακινηθεί έκτοτε, τότε τι να θεωρήσουμε ότι εκφράζει «η επιστροφή στο Κραν Μοντανά»; Ένα νέο κουτούλημα πάνω στον τοίχο της τουρκικής αδιαλλαξίας; Ή μήπως υπάρχει κάποια μαγική συνταγή που δεν τη βγάλαμε από το τετράδιο με τα ξόρκια μας την προηγούμενη φορά;
Η θέση για «επιστροφή από εκεί που μείναμε» δεν εκφράζεται μόνο από τον ΔΗΣΥ, το ΑΚΕΛ και τα εξωκομματικά παραπούλια του. Διατυπώνεται ως η επίσημη κυβερνητική θέση. Και είναι μια τοποθέτηση που πρέπει άμεσα να ξεκαθαριστεί. Αν στο Κραν Μοντανά εντοπίσαμε ως εμπόδιο της λύσης την τουρκική αδιαλλαξία στο μεγάλο ζήτημα της ασφάλειας, γιατί δεν στρέψαμε όλα τα πολιτικά και διπλωματικά μας όπλα προς τα εκεί;
Γιατί δεν τέθηκε ως θέση αρχής και εθνικός στόχος «η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων» αφού, αποδεδειγμένα πια, αυτά εμποδίζουν τη λύση; Μήπως θεωρούν την παραμονή στρατευμάτων και εγγυήσεων μια συζητήσιμη προοπτική; Ή μήπως λιβανίζουν, εν γνώση τους, πάνω σε ένα κενοτάφιο;
Ενδεχομένως, κάποιοι να μην θεωρούν εμπόδιο λίγη τουρκική κηδεμόνευση και διαρκή στρατιωτική απειλή αν είναι να πετάξουν πολύχρωμα μπαλόνια στο οδόφραγμα για την… ειρήνη. Ας αναλογιστούν, όμως, ότι οι Τουρκοκύπριοι στα κατεχόμενα ασφυκτιούν από την τουρκική κυριαρχία που ποδηγετεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους. Κι ας μας απαντήσουν έντιμα αν είναι έτοιμοι να αποδεχθούν λύση που θα θέτει ολόκληρη την Κύπρο κάτω από αυτό το ασφυκτικό «εναγκαλισμό».
Ο Αναστασιάδης στο Κραν Μοντανά έδειξε τη βούληση που του ζητούσαν όλοι οι εθνικοί κατεργάρηδες του «προοδευτισμού»: συμφώνησε παραμονή των εποίκων, εκ περιτροπής προεδρία, παράδοση του μεγαλύτερου μέρους των κατεχομένων εδαφών υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση και σε θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης έσπρωξε τη διζωνική ομοσπονδία όσο γινότανε προς μια ξεκάθαρα διχοτομική συνομοσπονδία. Είναι λοιπόν η στιγμή να πάρουμε ξεκάθαρες απαντήσεις, τόσο από τον ίδιο όσο και από τους επικριτές του για αδιαλλαξία. Με ποιες θέσεις θα επιστρέψουμε στις συνομιλίες και τι ακριβώς θα επιδιώξουμε;
tonia.stavrinou@phileleftheros.com
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου