Η κατάληψη της Ουκρανίας από τη Ρωσία στα τελευταία 24ωρα πιθανότατα θα αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί η Ενωμένη Ευρώπη.
Στα τελευταία 30 χρόνια, από το άνοιγμα των συνόρων εντός ΕΕ το 1992 για ανθρώπους και κεφάλαια, η μετεξέλιξη της ΕΕ όπως είναι σήμερα έχει δυο σημαίνοντα γεγονότα: τη δημιουργία του κοινού νομίσματος, του Ευρώ, το 2002 και την έξοδο της Βρετανίας από την Ενωμένη Ευρώπη με το τέλος των μεταβατικών συμφωνιών το τέλος Δεκεμβρίου του 2020.
Για τον μέσο Ευρωπαίο πολίτη η ΕΕ λειτουργεί ως μια ζώνη ελεύθερης μετακίνησης, κυρίως για διακοπές και εμπόριο χωρίς δασμούς και συνοριακούς ελέγχους, και ένα κοινό νόμισμα με ισοτιμίες και επιτόκια που κατευθύνει κυρίως η Γερμανία, με στόχο τα στενά οικονομικά της συμφέροντα και την δημιουργία εμπορικού πλεονάσματος κατά μείζονα λόγο προς τις υπόλοιπες χώρες μέλη της ΕΕ.
Οι συγγενείς αδυναμίες του κοινού νομίσματος βγήκαν στην επιφάνεια τo 2010 με την κρίση της χρεοκοπίας των PIIGS (Ελλάδας, Ιρλανδίας Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ιταλίας) τα αποτελέσματα της οποίας ακόμα ταλανίζουν τη χώρα μας (υπερφορολόγηση, κατεστραμμένες τράπεζες που δεν δανείζουν κανέναν και μεγάλο δημόσιο χρέος) ενώ τόσο η οικονομία όσο η εξωτερική πολιτική όσο και η άμυνα των χωρών μελών της ΕΕ είναι κατά βάση εγχώρια υπόθεση κάθε χώρας-μέλους.
Όμως η μαλθακότητα που επήλθε στην Ευρώπη μετά από 60 χρόνια χωρίς πολέμους και γεωπολιτικές διαμάχες, αφήνει σε κάθε κράτος-μέλος την ευθύνη και τις συνέπειες των οικονομικών και αμυντικών επιλογών του, και κυρίως σε περίπτωση εμπλοκής του σε πολεμική επιχείρηση με τρίτον, μόνο του.
Μια Ευρώπη χωρίς κοινή εξωτερική πολιτική, χωρίς ευρωπαϊκό στρατό (ούτε καν συνοριοφυλακή), χωρίς καν κοινή φορολογία και βασική νομοθεσία, σε ένα κόσμο όπου το διεθνές δίκαιο είναι υποδεέστερο του δικαίου του ισχυροτέρου, είναι χρήσιμη κυρίως για τις καλές περιόδους. Όπως ήταν και ως εμπορική ένωση προηγουμένως, πριν αποκτήσει το ωραίο λογότυπο, τους καλοπληρωμένους γραφειοκράτες και την γαλάζια σημαία.
Δεν υπάρχει κοινό ιδεώδες, ούτε κοινοί γεωπολιτικοί στόχοι. Το ΝΑΤΟ δεν υποκαθιστά έναν ευρωπαϊκό στρατό, ούτε έχει τρόπο να μετατραπεί σε ευρωπαϊκό στρατό. Το ΝΑΤΟ εξυπηρετεί ως αποτρεπτική δύναμη μόνο για μεγάλου μεγέθους πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον μελών του από τρίτους.
Για τις δύσκολες περιόδους όπως η τωρινή, με 2 χρόνια Κόβιντ, με επιδεινούμενη ενεργειακή κρίση, με συνεχή τουρκική απειλή πολέμου και τουρκικές αναθεωρητικές βλέψεις, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να βεβαιωθούμε ότι τυχόν απόπειρα του Ερντογάν να αντιγράψει τον Πούτιν θα οδηγήσει σε ελληνική ανταπάντηση τόσο τεράστιου κόστους για την Τουρκία που οποιοδήποτε πρόσκαιρο εδαφικό όφελος θα μοιάζει με μπαξίσι.
Εν όψει της κατάπτωσης του διεθνούς δικαίου ως αντικίνητρο, αποτροπή για τον τουρκικό αναθεωρητισμό δεν είναι μόνο είναι οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ούτε απλώς το βεληνεκές και η στόχευση των πυραύλων της χώρας μας, ούτε καν τα υπερσύγχρονα μαχητικά και υποβρύχια μας, αλλά κυρίως η πρόθεση της χώρας μας να χρησιμοποιήσει τα παραπάνω σε δυσανάλογη ανταπόδοση τυχόν επιθετικών ενεργειών για να στείλει οποιαδήποτε χώρα - "επίδοξο εισβολέα” πίσω στην εποχή του χαλκού.
Αδιαφορώντας για τυχόν διεθνή κατακραυγή ή αντιρρήσεις που θα έρθουν μετά το καταστροφικό πλήγμα.
Αν η Ουκρανία των 40 εκατομμυρίων κατοίκων, έχοντας ίσως το πλουσιότερο υπέδαφος στην Ευρώπη είχε 100 Σκαλπ στραμμένους σε καίριους Ρωσικούς στόχους αλλά δεν είχε το σθένος να τους στείλει στο στόχο τους όταν έπρεπε, πάλι δεν θα ήταν ικανή να αποτρέψει την εισβολή που λαμβάνει χώρα στο έδαφός της σε ενεστώτα χρόνο.
Ας μην αυταπατώμεθα λοιπόν ότι το ονομαζόμενο διεθνές δίκαιο και οι διεθνείς κυρώσεις θα αποτρέψουν οποιαδήποτε εισβολή από τους αναθεωρητές (Τουρκία, Κίνα, κ.α.) που παίρνουν μάθημα τώρα από τον Πούτιν και παίρνουν σειρά.
Η μόνη αληθινή αποτροπή είναι η αξιόπιστη υπόσχεση.
Όχι κλιμάκωσης, αλλά σπίρτου στην μπαρουταποθήκη.
www.twitter.com/agissilaos, agissilaos@gmail.com
ΠΗΓΗ capital
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου