Γιατί οι Τούρκοι συνεχίζουν να προκαλούν και να εκβιάζουν; Όχι μόνο την Ελλάδα -τώρα αμφισβητούν και την κυριαρχία των νησιών μας, αλλά και σύσσωμο το ΝΑΤΟ, με την εμμονή τους να θέτουν βέτο στην ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας αν δεν εκπληρωθούν οι όροι τους. Και γιατί κανείς-ούτε και οι ΗΠΑ- δεν μπορεί ή δεν θέλει να τους σταθεί εμπόδιο;
Πολλά και κρίσιμα ερωτήματα προκύπτουν όσον αφορά στην αδιαλλαξία της Άγκυρας και την τακτική της να ανεβάζει τους τόνους στα ελληνοτουρκικά εν μέσω πολέμου στην Ουκρανία.
Και εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν τελικά αυτό το περίφημο ταξίδι του Έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ έχει κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Διότι μέχρι στιγμής δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Μάλλον το αντίθετο. Η υπόθεση με την κατάσχεση δύο ελληνικών τάνκερ από το Ιράν είναι εξαιρετικά σοβαρή. Και η Ελλάδα ως φαίνεται έχει αφεθεί μόνη σε αυτή την διένεξη που ενεπλάκη επειδή θέλησε να κάνει το χατίρι των ΗΠΑ. Η Τεχεράνη προχώρησε στην κατάληψη των δύο ελληνικών τάνκερ ως αντίποινα στην κατάσχεση του ιρανικού πετρελαίου που μετέφερε το δεξαμενόπλοιο «Pegas» ή «Lana». Το εν λόγω δεξαμενόπλοιο κατέπλευσε στην Κάρυστο στις 14 Απριλίου, μεταφέροντας πάνω από 100.000 τόνους πετρελαίου, που κατασχέθηκαν κατόπιν αμερικανικού αιτήματος. Το αίτημα δικαστικής συνδρομής διαβιβάστηκε στα αρμόδια υπουργεία Δικαιοσύνης και Εξωτερικών, πριν καταλήξει στο αρμόδιο Πρωτοδικείο Χαλκίδας για εκτέλεση, ήτοι να προχωρήσει στην κατάσχεση των 100.000 τόνων πετρελαίου και τη μετάγγισή τους σε δύο άλλα δεξαμενόπλοια. Η απάντηση του Ιράν ήρθε με την κατάσχεση των δύο τάνκερ και τώρα απειλεί και τα υπόλοιπα 17 πλοία ελληνικών συμφερόντων που βρίσκονται στον Περσικό Κόλπο, κάτι που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ελληνική ναυτιλία και τα πλοία που διέρχονται από τα στενά του Ορμούζ. Και αυτό που εξέλαβε ως στήριξη εν τέλει η Αθήνα ήταν η έντονη λεκτική -ως είθισται- καταδίκη των ΗΠΑ, με την Τεχεράνη να ανταπαντάει το διόλου κολακευτικό: «δυστυχώς, η ελληνική κυβέρνηση έδειξε ότι το να λαμβάνει εντολές από μία τρίτη πλευρά είναι σημαντικότερο για εκείνη». Όπως μεταδίδει το Reuters, ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών, Saeed Khatibzadeh, δήλωσε ότι «ο κ. Μπλίνκεν πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η εποχή που οι ΗΠΑ επέβαλαν μονομερώς τους κανόνες τους στον κόσμο έφτασε στο τέλος της». Παράλληλα, χαρακτήρισε την Ουάσιγκτον «τον μεγαλύτερο ταραχοποιό του ελεύθερου εμπορίου στον κόσμο».
Το θέμα όμως δεν είναι η αντιπαράθεση Τεχεράνης-Ουάσιγκτον αλλά τι γίνεται με όσους βρίσκονται στην μέση. Και μπορεί εν προκειμένω οι ΗΠΑ να μην έχουν καλές σχέσεις με το καθεστώς της Τεχεράνης, ωστόσο είναι απορία άξιο τι θα συνέβαινε αν στην θέση του Ιράν βρισκόταν η Τουρκία, με την οποία η Ουάσιγκτον ναι μεν δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις αυτή την περίοδο, αλλά δεν έχει κρύψει την επιθυμία της να την κρατήσει με κάθε τρόπο στο άρμα της Δύσης. Εν ολίγοις, θα ήταν η αμερικανική παρέμβαση περισσότερο αποφασιστική σε περίπτωση ανάλογου επεισοδίου με την Άγκυρα; Πολύ αμφιβάλλουμε. Αυτό που εισέπραξε η Ελλάδα πέντε ημέρες μετά το σοβαρό αυτό συμβάν ήταν ένα μπουκέτο..από καταδίκες. Από τις ΗΠΑ, την Κομισιόν, την Γαλλία και την Βρετανία. «Η συνεχής παρενόχληση σκαφών από το Ιράν και οι παρεμβάσεις στην άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών πλεύσης αποτελούν απειλή για την ασφάλεια της θάλασσας και την παγκόσμια οικονομία», ανέφερε ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Άντονυ Μπλίνκεν σε σχετική δήλωσή του. «Θέλω, προφανώς, να εκφράσω από εδώ τη στήριξη όλων των Ευρωπαίων, και ιδιαίτερα της Γαλλίας. Κανείς δεν μπορεί να θέτει σε κίνδυνο σήμερα την κυριαρχία ορισμένων κρατών - μελών και πιστεύω ότι οι δηλώσεις αυτές (σ.σ. οι τουρκικές) πρέπει να καταδικαστούν το ταχύτερο» ήταν η πιο οξεία αντίδραση του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν μετά το πέρας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες αναφορικά με τις τουρκικές δηλώσεις που αμφισβητούν την κυριότητα των ελληνικών νησιών. Και πράγματι ωραίο είναι να σε στηρίζουν οι σύμμαχοι, αλλά στην πράξη όχι μόνο στα λόγια. Αυτό θα έπρεπε να είναι και το ζητούμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου