Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη
Είναι κάτι που το DP έχει γράψει πολλές φορές στο παρελθόν. Η Πολεμική Αεροπορία έχει πολύ
μεγάλη εμπειρία από την επιχειρησιακή αξιοποίηση του Mirage 2000 τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Η πολύ μεγάλη αυτή εμπειρία των ιπταμένων και των τεχνικών της στον τύπο, ήταν αυτή που επέτρεψε την άμεση εισαγωγή στις επιχειρήσεις της νεότερης και κορυφαίας έκδοσης του μαχητικού του Mirage 2000-5Mk.2, αμέσως μετά την ένταξή της σε υπηρεσία το Νοέμβριο του 2007.Την ίδια περίπου χρονική περίοδο, εντάχθηκαν σε υπηρεσία και τα σχεδόν πανομοιότυπα από πλευράς εξοπλισμού αποστολής και ηλεκτρονικών Mirage 2000-9 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων. Στη δεκαετία 2010-2020 τα ελληνικά Mirage 2000 και των δύο εκδόσεων εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους μαζί με τα πολύτιμα για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ όπλα τους. Δεν έγινε το ίδιο και με τα Mirage 2000-9 της Αεροπορίας των ΗΑΕ που από το 2016-2017 πάρθηκε η απόφαση να αναβαθμιστούν με βάση το ινδικό πρότυπο εκσυγχρονισμού.
Ο εκσυγχρονισμός περιλάμβανε κυρίως αναβάθμιση του ραντάρ RDY-2 στο επίπεδο RDY-3 μέσω της ενσωμάτωσης νέου λογισμικού και κατ΄ επέκταση νέων λειτουργικών διαμορφώσεων, ενσωμάτωση σκοπευτικού επί κάσκας (HMD: Helmet Mounted Display), νέων συστημάτων ασφαλών επικοινωνιών και ανταλλαγής δεδομένων (Data Link), καθώς και αναβαθμισμένου συστήματος αυτοπροστασίας και ηλεκτρονικού πολέμου (EW: Electronic Warfare).
Πέρα αυτού τα περισσότερα από τα μαχητικά του τύπου υπέστησαν τροποποιήσεις ώστε να καταστούν ικανά να αξιοποιούν το αμερικανικό ατρακτίδιο στοχοποίησης εδάφους (TGP – Targeting Pod) τύπου SNIPER. H ελληνική οικονομία μπορεί να μην είχε τη δυνατότητα να αντέξει το κόστος όλων αυτών των πραγμάτων στα δικά της Mirage 2000-5Mk.2 στο δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας 2010-2020. Η ελληνική πλευρά όμως μέσω του υπουργείου Άμυνας είχε τη δυνατότητα να αναζητήσει λύσεις και εναλλακτικές για τη διατήρηση του στόλου των ελληνικών Mirage 2000 ενεργού. Και είχε ένα σημαντικό πλεονέκτημα για να το πετύχει αυτό με πολύ χαμηλό κόστος: Το προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας.
Δεν το έπραξε… Σε πρώτη φάση επιμένουμε στο ότι κονδύλια για την υπογραφή σύμβασης εν συνεχεία υποστήριξης για τα μαχητικά του τύπου θα μπορούσαν να βρεθούν. Το 2014 είχε ανακοινωθεί η δέσμευση 400 εκατομμυρίων ευρώ για το σκοπό αυτό. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί δεν προχώρησε ποτέ στην υλοποίηση η FOS των Mirage 2000 και των όπλων τους από το 2014-2015 και μετά.
Σε δεύτερη φάση οπωσδήποτε θα μπορούσε να αναζητηθεί η συνδρομή της Κυπριακής Δημοκρατίας στον εκσυγχρονισμό των 17 μονοθέσιων Mirage 2000EG στο επίπεδο -5. Κάτι που είχε προταθεί από τη γαλλική πλευρά την περίοδο 2016-2017. Ακόμη όμως και αν τίποτα από τα δύο παραπάνω δεν μπορούσε να γίνει κατά την περίοδο 2015 – 2019, οπωσδήποτε θα είχε σημαντικές πιθανότητες επιτυχούς υλοποίησης ένα πρόγραμμα συνεργασίας με την Αεροπορία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων στο κομμάτι της εκπαίδευσης τεχνικών και ιπτάμενων.
Αντί δηλαδή το προσωπικό της 114 Πτέρυγας Μάχης να καλείται να συνδράμει στη λειτουργία και την τροφοδοσία κέντρων και δομών φιλοξενίας προσφύγων και παράτυπων μεταναστών, θα μπορούσε να επεκτείνει τις δραστηριότητες του ΣΜΕΤ των Mirage 2000-5Mk.2 ώστε να περιλάβει και την εκπαίδευση ιπταμένων των ΗΑΕ, αλλά και τεχνικών. Από ένα τέτοιο πρόγραμμα συνεργασίας, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντλήσει κονδύλια για την αύξηση των διαθεσιμοτήτων των Mirage 2000-5Mk.2.
Αντί αυτού χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2020 για να εκκινήσει η διαδικασία επανενεργοποίησης των μαχητικών του τύπου και των όπλων τους, μέσω της υπογραφής FOS. Επειδή υπάρχει ευρύτερα στη χώρα μας το πρόβλημα της “κοντής μνήμης”, τα υπενθυμίζουμε όλα αυτά για να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Όσοι σήμερα μιλούν για επανεξέταση και επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων των Rafale και Belharra, θα πρέπει να κάνουν μία αναδρομή πίσω στο χρόνο επιχειρώντας αυτοκριτική, μέσω της επανεξέτασης όσων έπραξαν ή παρέλειψαν οι ίδιοι…
Έχουν γίνει πράγματα προς την κατεύθυνση της επανενεργοποίησης και του επανεξοπλισμού των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Έχουμε όμως πολύ δρόμο μπροστά μας, παρά την προσπάθεια των τελευταίων τριών ετών. Μία προσπάθεια που δεν είναι απαλλαγμένη από λάθη, σημαντικές παραλείψεις και πρακτικές του παρελθόντος. Το DP οφείλει να τα επισημαίνει και να τα αναδεικνύει, πάντα με στόχο τον πραγματικό και αποδοτικό εκσυγχρονισμό της διαδικασίας των εξοπλιστικών.
Τα 19 συνολικά Mirage 2000EG/BG δυστυχώς παραμένουν στην Τανάγρα εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης και από ότι όλα δείχνουν θα έχουν την τύχη των Mirage F 1CG. Παρά την δια στόματος του ίδιου του Έλληνα πρωθυπουργού και έγκριση από τη Βουλή των Ελλήνων της πώλησης τους στον κατασκευαστή τους, μέχρι τώρα δεν υπάρχει καμία εξέλιξη σχετικά με το ζήτημα αυτό…
Ελπίζουμε και ευχόμαστε ένα πρόγραμμα συνεργασίας στο κομμάτι της εκπαίδευσης μεταξύ της Πολεμικής Αεροπορίας και της Αεροπορίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, να προχωρήσει στη φάση της υλοποίησης. Τα οφέλη που μπορεί να αποδώσει μία τέτοια εξέλιξη και για τις δύο πλευρές είναι τεράστια…
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου