Του Ν. Λυγερού
Η Τουρκία προσπαθεί να κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού στην κυπριακή ΑΟΖ, διότι στην ουσία δεν ξέρει τι να κάνει με αυτό το θέμα. Εδώ και δεκαετίες δεν τα βγάζει πέρα με τον θαλάσσιο χώρο. Προσπαθεί να αποφύγει τις επιπτώσεις του Δίκαιου της Θάλασσας από το 1982, μάταια βέβαια. Προσπάθησε να αποφύγει την ύπαρξη συμφωνιών στη Μεσόγειο, αλλά δεν τα κατάφερε. Η ψευδαίσθησή της τελείωσε το 2003 με την οριοθέτηση μεταξύ της Κύπρου και της Αιγύπτου. Στην συνέχεια δεν τα έβγαλε πέρα με τον Τάσσο Παπαδόπουλο που ανακήρυξε την ΑΟΖ το 2004. Βέβαια επειδή υπάρχουν ακόμα φιλότουρκοι και ραγιάδες που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αγωνιστές ότι το επίσημο κείμενο υπάρχει και στην ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών. Έτσι η Τουρκία συνέχισε τις ήττες της με τις επόμενες οριοθετήσεις της Κύπρου με τον Λίβανο και το Ισραήλ, το 2007 και το 2010.
Όμως σε πρακτικό επίπεδο τα προβλήματά τους επιδεινώθηκαν με τα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου και τους γύρους αδειοδότησης. Διότι προσπαθούσε να επιδείξει τη δύναμή της σε όλους, δηλώνοντας ότι έχει τον έλεγχο σε όλη την περιοχή, ενώ η Κύπρος της αντιστεκόταν συνεχίζοντας την υψηλή της στρατηγική με την ΑΟΖ της. Προσπάθησε βέβαια να επηρεάσει τις εταιρείες για να μη συμμετέχουν στον διαγωνισμό αδειοδότησης αλλά και πάλι μάταια. Μάλιστα με την εταιρεία ΕΝΙ δεν κατάφερε να επιβάλλει τη θέλησή της και δέχτηκε παρατήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα προσπαθεί να επηρεάσει την κατάσταση μέσω των σεισμικών ερευνών στα θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Κι αν μερικοί της δίνουν σημασία είναι μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν ιδέα για το Δίκαιο της Θάλασσας και μπερδεύουν κυριαρχία με κυριαρχικά δικαιώματα. Η ΑΟΖ λειτουργεί ως κυριαρχικό δικαίωμα με τα διεθνή χωρικά ύδατα. Κατά συνέπεια είναι εκ φύσης εκτός κυριαρχίας του κράτους. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά επιτρέπεται βέβαια η αβλαβή διέλευση και μπορεί ένα ξένο στρατιωτικό σκάφος να βρίσκεται εντός της ΑΟΖ. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Τουρκία θα μπορούσε βέβαια και χωρίς κανένα πρόβλημα να βρίσκεται με αυτόν τον τρόπο στην κυπριακή ΑΟΖ. Με τις κινήσεις που κάνει τώρα αποδεικνύει ότι δεν κάνει τίποτα επί της ουσίας, απλώς θέλει να δείξει ότι βρίσκεται στην περιοχή γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει καμία ανάγκη να της δώσουμε σημασία και συνεχίζουμε ακάθεκτα την υψηλή στρατηγική της Κύπρου. Μάλιστα η Ελλάδα ακολουθεί την ίδια διαδικασία όπως το αποδεικνύει και ο γύρος αδειοδότησης στα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα. Βέβαια τώρα η Τουρκία έδειξε το αληθινό της βλέμμα ακόμα και σε αυτούς που αλληθωρίζουν και δεν αποδέχονται ότι είναι ανίκανη να τηρήσει το Δίκαιο της Θάλασσας, γιατί δεν θέλει το δίκαιο από την αρχή, αφού δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Τουρκία προσπαθεί να κάνει κινήσεις εντυπωσιασμού στην κυπριακή ΑΟΖ, διότι στην ουσία δεν ξέρει τι να κάνει με αυτό το θέμα. Εδώ και δεκαετίες δεν τα βγάζει πέρα με τον θαλάσσιο χώρο. Προσπαθεί να αποφύγει τις επιπτώσεις του Δίκαιου της Θάλασσας από το 1982, μάταια βέβαια. Προσπάθησε να αποφύγει την ύπαρξη συμφωνιών στη Μεσόγειο, αλλά δεν τα κατάφερε. Η ψευδαίσθησή της τελείωσε το 2003 με την οριοθέτηση μεταξύ της Κύπρου και της Αιγύπτου. Στην συνέχεια δεν τα έβγαλε πέρα με τον Τάσσο Παπαδόπουλο που ανακήρυξε την ΑΟΖ το 2004. Βέβαια επειδή υπάρχουν ακόμα φιλότουρκοι και ραγιάδες που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει πρέπει να υπενθυμίσουμε στους αγωνιστές ότι το επίσημο κείμενο υπάρχει και στην ιστοσελίδα των Ηνωμένων Εθνών. Έτσι η Τουρκία συνέχισε τις ήττες της με τις επόμενες οριοθετήσεις της Κύπρου με τον Λίβανο και το Ισραήλ, το 2007 και το 2010.
Όμως σε πρακτικό επίπεδο τα προβλήματά τους επιδεινώθηκαν με τα θαλάσσια οικόπεδα της Κύπρου και τους γύρους αδειοδότησης. Διότι προσπαθούσε να επιδείξει τη δύναμή της σε όλους, δηλώνοντας ότι έχει τον έλεγχο σε όλη την περιοχή, ενώ η Κύπρος της αντιστεκόταν συνεχίζοντας την υψηλή της στρατηγική με την ΑΟΖ της. Προσπάθησε βέβαια να επηρεάσει τις εταιρείες για να μη συμμετέχουν στον διαγωνισμό αδειοδότησης αλλά και πάλι μάταια. Μάλιστα με την εταιρεία ΕΝΙ δεν κατάφερε να επιβάλλει τη θέλησή της και δέχτηκε παρατήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τώρα προσπαθεί να επηρεάσει την κατάσταση μέσω των σεισμικών ερευνών στα θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Κι αν μερικοί της δίνουν σημασία είναι μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν ιδέα για το Δίκαιο της Θάλασσας και μπερδεύουν κυριαρχία με κυριαρχικά δικαιώματα. Η ΑΟΖ λειτουργεί ως κυριαρχικό δικαίωμα με τα διεθνή χωρικά ύδατα. Κατά συνέπεια είναι εκ φύσης εκτός κυριαρχίας του κράτους. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά επιτρέπεται βέβαια η αβλαβή διέλευση και μπορεί ένα ξένο στρατιωτικό σκάφος να βρίσκεται εντός της ΑΟΖ. Βλέπουμε λοιπόν ότι η Τουρκία θα μπορούσε βέβαια και χωρίς κανένα πρόβλημα να βρίσκεται με αυτόν τον τρόπο στην κυπριακή ΑΟΖ. Με τις κινήσεις που κάνει τώρα αποδεικνύει ότι δεν κάνει τίποτα επί της ουσίας, απλώς θέλει να δείξει ότι βρίσκεται στην περιοχή γι’ αυτό το λόγο δεν υπάρχει καμία ανάγκη να της δώσουμε σημασία και συνεχίζουμε ακάθεκτα την υψηλή στρατηγική της Κύπρου. Μάλιστα η Ελλάδα ακολουθεί την ίδια διαδικασία όπως το αποδεικνύει και ο γύρος αδειοδότησης στα ελληνικά θαλάσσια οικόπεδα. Βέβαια τώρα η Τουρκία έδειξε το αληθινό της βλέμμα ακόμα και σε αυτούς που αλληθωρίζουν και δεν αποδέχονται ότι είναι ανίκανη να τηρήσει το Δίκαιο της Θάλασσας, γιατί δεν θέλει το δίκαιο από την αρχή, αφού δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου