Τώρα όσο και να θέλουν μερικοί να μειώσουν το θέμα της ΑΟΖ, έχουν ένα αντικειμενικό πρόβλημα με την εμφάνιση των κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο: Tamar (2009), Leviathan (2010), Αφροδίτη (2011) και φέτος δύο στην αιγυπτιακή ΑΟΖ και ειδικά το Zohr (2015) το οποίο είναι υπεργιγάντιο. Λόγω αυτών των υπάρξεων ακόμα και τα πανεπιστήμια έχουν ενεργοποιηθεί στην Κύπρο (Bachelor, Master, Phd) όσο και στην Ελλάδα και τώρα στο διαδίκτυο υπάρχει ειδικός ιστότοπος για τις σπουδές του τομέα της ενέργειας και των υδρογονανθράκων.
Με άλλα λόγια στον τομέα τον επιστημονικό δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία. Αυτό αφορά τις προοπτικές παραδείγματος χάρη με τα κοιτάσματα στόχους Πύρρος και Αχιλλέας στο θαλάσσιο οικόπεδο 2 στο Ιόνιο, και με το οικόπεδο στόχος Μίνωας στο θαλάσσιο οικόπεδο 14 Νότια της Κρήτης, ξέρουμε ότι υπάρχουν αντικειμενικά κι ότι όλα εξαρτούνται από εμάς αν θα τα αξιοποιήσουμε δίχως να ξεχάσουμε βέβαια ότι όλα αυτά γίνονται πάντα μέσα στο πλαίσιο της ΑΟΖ. Διότι τα στρατηγικά αποθέματα βρίσκονται μακριά από τις ακτές και βέβαια εκτός των 6 ΝΜ σε κάθε περίπτωση. Κατά συνέπεια το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ τόσο όσον αφορά τη θέσπιση όσο και τις οριοθετήσεις γίνεται όχι μόνο όλο και πιο επίκαιρο αλλά και αναγκαίο. Τα θαλάσσια οικόπεδά μας πρέπει να έχουν ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο και αυτό γίνεται μόνο με το Δίκαιο της Θάλασσας και την έννοια της ΑΟΖ. Έτσι ακόμα και αν καθυστερούν οι πολιτικοί είναι η πραγματικότητα των κοιτασμάτων που τους σπρώχνει, θέλουν δεν θέλουν, προς την ελληνική ΑΟΖ, διότι τώρα έχουμε και συμμαχίες έτσι δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για άλλες καθυστερήσεις.
Αντικειμενικές αξίες
Του Ν.Λυγερού
Όταν σ’ ένα πολιτικό χώρο δεν υπάρχουν καν αντικειμενικές αξίες, πώς μπορείς να περιμένεις κάποια εξέλιξη συνεφαρμογής κάποιας πολιτικής. Όταν έχει αποδειχθεί ότι το μόνο που έχει σημασία είναι το κόμμα και μόνο αυτό ό,τι και να γίνει στην πατρίδα μας, γιατί ακόμα αναρωτιέσαι αν υπάρχει ελπίδα. Η ουσία είναι σίγουρα αλλού, ειδικά όταν συνειδητοποιείς ότι είναι ανίκανο να παίξει κάποιο ρόλο στην στρατηγική και στην ενέργεια. Διότι οι στημένες διαπραγματεύσεις όχι μόνο δεν ευνόησαν την πορεία της Ελλάδας, αλλά κατάφεραν να την υποβαθμίσουν αφού άλλες ήταν οι προτεραιότητες και αυτές δεν είχαν έναν εθνικό στόχο. Οι αντικειμενικές αξίες δεν σχετίζονται με την ιδεολογία του μηδενισμού. Τώρα η Ελλάδα έχει να κάνει συγκεκριμένες κινήσεις και πράξεις στου τομείς της στρατηγικής και της ενέργειας, αξιοποιώντας ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, για να δράσει ο Ελληνισμός ακόμα πιο αποτελεσματικά. Έχουμε να παράγουμε έργο με την ελληνική ΑΟΖ, με τον ελληνικό ζεόλιθο και την ελληνική καινοτομία. Σιχαθήκαμε την κομματική μιζέρια που ασχολείται μόνο με την κοινωνική της ύπαρξη. Δεν είμαστε πια απομονωμένοι, διότι υπάρχουν άλλες επιλογές που έχουν αντικειμενικές αξίες και θεωρούν ότι ο άνθρωπος έχει προτεραιότητα. Η ουσία είναι ότι χωρίς στρατηγική με τέτοια κατάσταση, δεν υπάρχει μέλλον, κατά συνέπεια η πρώτη μας επιλογή πρέπει να είναι στρατηγική, για να δώσει ώθηση στην ενέργεια της πατρίδας μας. Και αυτό το πεδίο δράσης είναι απαραίτητο, άρα φτάνουν πια οι συμβιβασμοί και τα τεχνάσματα.
Επαναπροσδιορισμός της Ασφάλειας
Του Ν.Λυγερού
Όταν όλοι ασχολούνται με τα αποτελέσματα και τις επιπτώσεις δίχως να εξετάζουν καν ποια είναι τα δομικά στοιχεία της αιτίας, δημιουργείται μια λανθασμένη εντύπωση όσον αφορά στο θέμα της ασφάλειας. Διότι το πρόβλημα που μας απασχολεί είναι μόνο και μόνο οι αντοχές στην απορρόφηση ενός μεταναστευτικού κύματος λες και έχει στόχο να προκαλέσει φθορά εξαρχής. Επίσης σε αυτή τη διαδικασία, η Ελλάδα παρουσιάζεται ως στόχος, ενώ πρόκειται αποκλειστικά για πέρασμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλοί έχουν ξεχάσει πόσοι ξένοι από διάφορες κατηγορίες έχουν φύγει από την πατρίδα μας λόγω της κρίσης. Διότι αν το θυμόντουσαν, δεν θα είχαν τόσες μεγάλες εκπλήξεις με τα νέα δεδομένα. Κι αφού δεν συνδέουμε την αιτία με το πρόβλημα, έχουμε ανθρώπους που ταυτόχρονα στενοχωριούνται για την καταστροφή των νέων αλλά και για την παρουσία των προσφύγων στην περιοχή τους. Ξεχνούν ότι δεν υπάρχει κύμα δίχως άνεμο πάνω στη θάλασσα. Ξεχνούν ότι αν δεν υπήρχε από τη μία πλευρά ο φόβος και από την άλλη η ελπίδα, δεν θα είχαμε αυτά τα αποτελέσματα, γιατί αυτό είναι το πρόβλημα. Οι άνθρωποι φοβούνται να πεθάνουν και ελπίζουν να ζήσουν. Φοβούνται εκεί και θέλουν να ζήσουν αλλού. Βρίσκονται σ’ ένα πεδίο δράσης που ενεργοποιείται από αυτές τις δύο οντότητες. Αν δεν υπήρχαν κράτη στόχοι για καλύτερη ζωή, δεν θα υπήρχαν κράτη περάσματα για αυτά τα προβλήματα. Κι αν βοηθούμε μόνο το τέλος της διαδικασίας, είναι αναμενόμενο να μεγιστοποιηθεί το πρόβλημα κι όχι να λυθεί. Γι’ αυτό το λόγο, πρέπει να σκεφτούμε ότι η λύση υπάρχει, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν την προσέγγιση της βοήθειας εκ των υστέρων. Και ο λόγος είναι απλός, διότι χρειάζεται βοήθεια εξαρχής. Και αν την είχαν με αποτελεσματικό τρόπο, τότε δεν θα έφευγαν από την πατρίδα τους. Και η ασφάλεια πρέπει να υπάρχει στις πατρίδες των προσφύγων κι όχι μόνο στη δική μας, γιατί αλλιώς το πρόβλημα θα μεταβιβάζεται.
Η στρατηγική βοήθεια παράγει ασφάλεια
Του Ν.Λυγερού
Όταν δεν θες να υπάρχουν προβλήματα εδώ, πρέπει να τα λύνεις αλλού. Κι αν τα προβλήματα προέρχονται από τη μεταφορά, είναι ακόμα πιο σημαντικό, να λυθούν εξ αρχής κι όχι στο τέλος. Ο πληθυσμός που υποφέρει πρέπει να βοηθηθεί για να παραμείνει στην πατρίδα του κι όχι για να φύγει πιο αποτελεσματικά. Κι όταν παραπονιόμαστε για την καταστροφή των ναών, πρέπει να αντιληφθούμε ότι αυτό γίνεται επειδή ουσιαστικά δεν υπάρχει καμιά αντίσταση. Ένας λαός πρέπει να προσέχει την ιστορία του, αλλιώς θα είναι μετέωρος στο παρόν, γιατί δεν θα έχει παρελθόν. Και αν δεν έχει παρελθόν, πρέπει να μάθει ότι δεν θα έχει ούτε μέλλον. Έτσι άλλοι λαοί που θέλουν να βοηθήσουν αυτόν τον λαό, πρέπει να το κάνουν εκεί πού μένει, εκεί που βρίσκονται αυτοί που καταστρέφονται. Οι δυνάμεις μας πρέπει να δράσουν για να απαλείψουν το πρόβλημα κι όχι για να διαχειρίζονται τις επιπτώσεις του. Αν στην Ελλάδα ερχόταν μία οργάνωση που καταστρέφει τους ναούς μας, το φυσιολογικό θα ήταν να την αφήσουμε να το κάνει κι απλώς να ζητούμε βοήθεια μόνο για το πώς θα διαφύγουμε. Αν ήταν οι δικοί μας ναοί που καταστρέφονταν από άλλους, θα είχαμε την ίδια συμπεριφορά. Αυτό που έχει σημασία λοιπόν είναι ο λαός να μη φοβάται τον εχθρό και την βαρβαρότητα και να παλεύει εναντίον της με όλες τις δυνάμεις του αλλά και με τη συμπαράσταση άλλων λαών που πιστεύουν στον πολιτισμό. Όσο οι άνθρωποι φοβούνται, οι ναοί θα καταστρέφονται και θα φεύγουν. Πρέπει λοιπόν να ενισχύσουμε το ηθικό του λαού που φοβάται για να μπει στην αντίσταση, για να μείνει και να προστατέψει την ιστορία του από την βαρβαρότητα. Αυτή είναι η στρατηγική βοήθεια που παράγει ασφάλεια, για να σέβεται τον πολιτισμό.
Η δύναμη του εγκεφάλου είναι μαθηματική
Του Ν.Λυγερού
Του Ν.Λυγερού
Δεν υπάρχει εγκέφαλος που δεν σκέφτεται μαθηματικά απλώς είναι σπάνιοι αυτοί που το συνειδητοποιούν. Είναι βέβαια θέμα δομής και πλαστικότητας αλλά επίσης και οργανικής ιδιομορφίας μιας και ο εγκέφαλος ζει για το μετά επειδή έχει την πολυτέλεια να σκεφτεί με τη νοημοσύνη και να πράξει μέσω της σκέψης του, γι’ αυτό το λόγο μοιάζει με τα άλλα ανθρώπινα όργανα αλλά κανένα βέβαια δεν του μοιάζει αφού εκ φύσης έχει μια χαμαιλεοντική συμπεριφορά. Είναι ικανός να λειτουργήσει με το νευρωνικό δίκτυο, τυπολογικά πάνω σε μία πολλαπλότητα με ιδιομορφίες, σχέσεις και δομές για να παράγει υπερδομές που διασχίζουν τα χρονικά περιθώρια μέσω της υπέρβασης αφού έχει εντοπισθεί η σειρά των εμποδίων που θα καθορίσει την πορεία της επίλυσης μέσα στο αόρατο της νοόσφαιρας. Έτσι μετά την κρίσιμη μάζα και τη νοημοσύνη έρχεται μετανοημοσύνη δηλαδή η σκέψη που με την σκέψη της θα συνειδητοποιήσει ότι λειτουργεί μ’ ένα τεχνικό υπόβαθρο των μεταμαθηματικών. Έτσι ενσωματώνοντας κομμάτια τελειότητας δηλαδή θεώρημα, η σκέψη αποκτά τεχνικές για τον τρόπο που πρέπει να σκέφτεται για να οδηγηθεί σε αυτή τη συνέχεια που ονομάζουμε λογική. Κι αν αυτή θα ενισχύσει τη μαθηματική δύναμη με την ορθολογικότητα των συλλογισμών, αλλά και την επαγωγή εις άτοπον. Έτσι ο εγκέφαλος αποκτά ικανότητες λόγω των ιδιοτήτων των μαθηματικών που έχουν αξιοποιηθεί με στρατηγικό τρόπο για να επιλύει όλο και νεότερα αλλά και περισσότερα προβλήματα που μετατρέπει σε μαθήματα ζωής.
Σύμμορφες απεικονίσεις στην πολιτική
Του Ν.Λυγερού
Του Ν.Λυγερού
Στην πολιτική αυτό που παραμένει αναλλοίωτο είναι η αξία της αλλαγής. Όλοι οι πολιτικοί είναι υπέρ της αλλαγής ακόμα κι αν δεν ξέρουν τι σημαίνει επί του πρακτέου. Αυτό οδηγεί σ’ ένα τέχνασμα της ρητορικής που προσπαθεί να πείσει τους άλλους ότι η προσποίηση της αλλαγής είναι το ίδιο με την αλλαγή. Και αυτό επαρκεί. Ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για μια σύμμορφη απεικόνιση. Με άλλα λόγια, η τροποποίηση της μορφής που δεν τροποποιεί την ουσία και με αυτή την έννοια αποτελεί μια σύμμορφη απεικόνιση, παρουσιάζεται ως μια διαφορά ουσίας. Επί του πρακτέου, η νέα επικοινωνιακή μορφή βασίζεται σε αυτή την ιδέα για να προωθήσει μια νέα εικόνα που δεν έχει βέβαια κανένα αντίκρισμα, αλλά παίζει τον τελεολογικό της ρόλο. Το πιο απίστευτο είναι ότι το πιστεύουν οι περισσότεροι ψηφοφόροι. Έτσι ακόμα και μετά από μια αντικειμενική ήττα, ένα κόμμα μπορεί να παρουσιαστεί ως μια νέα εκδοχή του παλιού, ενώ έχει ακριβώς τα ίδια στοιχεία και τον ίδιο σκελετό. Ένα χτένισμα αρκεί για ν’ αλλάξει ένας άνθρωπος. Αλλά δεν υπολογίζουμε ότι με το παραμικρό επανέρχεται στην αρχική μορφή μόλις το χρειαστεί. Έτσι τώρα ακούμε και πάλι τα ίδια αλλά μ’ ένα διαφορετικό τρόπο επειδή έχεις μάθει από πριν τα διαχρονικά στοιχεία όμως, καταλαβαίνεις ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα εκτός βέβαια από το θέμα της φυσικής, την ελαχιστοποίηση της μάζας, αλλά ο πυρήνας είναι ο ίδιος και θέλει τα ίδια ακόμα κι αν δεν τον θέλουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου