Αλλάξτε τα όλα σε Κύπρο, Αιγαίο και Θράκη δίχως φόβο!

Διάβασα με έκπληξη τις τελευταίες μέρες κάποια άρθρα για το Κυπριακό όπου γινόταν μία αυθαίρετη -κατά τη γνώμη μου- σύνδεση με τη Θράκη και το Αιγαίο. Άρχισα λοιπόν να το ψάχνω και διαπίστωσα ότι σύμφωνα με διαρροές, υπάρχουν πιέσεις και απειλές ότι αν δεν κλείσει συντόμως το Κυπριακό και το Σκοπιανό, θα ανοίξει το θέμα της Θράκης. 
 
Γράφει ο… ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ
Από το defence-point

Λοιπόν, κυρίες και κύριοι, είμαστε η απόλυτη εφαρμογή της στρατηγικής του μεγάλου θεωρητικού του πολέμου, του Σουν Τσου (το πόνημα του «Περί Πολέμου» από το 500 π.Χ. διδάσκεται σε όλες τις Στρατιωτικές Ακαδημίες), όπου ένα από τα κεφάλαια του βιβλίου του αναλύει το πως μπορείς να κερδίσεις τον πόλεμο δίχως μάχη, απλά χρησιμοποιώντας την ψυχολογία… Αυτά για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στον σπουδαίο Κινέζο θεωρητικό του πολέμου.

Χάνουμε πολέμους και μάχες λοιπόν, χωρίς να πέσει ούτε πιστολιά γιατί απλά μας ΑΠΕΙΛΟΥΝ. Ε λοιπόν, δεν υπάρχει αμφιβολία, είμαστε «για τα σίδερα» και σαν χώρα και σαν λαός. Δε νομίζω ότι υπάρχει χώρα η λαός στον κόσμο που να διακατέχεται από τόση ηττοπάθεια όπως εμείς. Η ηττοπάθεια μας είναι δε τόσο μεγάλη που δεν μαθαίνουμε ούτε καν από τις σποραδικές μας επιτυχίες.
Πριν προχωρήσουμε πιο κάτω, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε την αρχή που διέπει έναν επιθετικό πόλεμο έναντι ενός αμυντικού, δηλαδή… Τουρκία-Ελλάδα. Ο Επιθετικός (Γερμανία Β’ ΠΠ) και όχι ο Προληπτικός (π.χ. πόλεμοι του Ισραήλ) πόλεμος, έχει ως επιδίωξη το κέρδος. Εάν δεν υπάρχει κέρδος ή υπάρχει ενδεχόμενη ζημία, απλά δεν τον εξαπολύεις. Άρα, αυτό που χρειάζεται ο αμυνόμενος να κάνει είναι να κάνει τον πόλεμο για τον επιτιθέμενο ασύμφορο.
Το στρατιωτικό δόγμα (και όχι «αμυντικό» όπως συνηθίζεται…) της Ελλάδας λοιπόν που αποκαλείται και «Αποτρεπτικό» είναι… ακριβώς αυτό ως προς την Τουρκία: Κόστος τόσο υψηλό που γίνεται ασύμφορο, άρα αποτρεπτικό για την Τουρκία. Ο Αμυντικός πόλεμος δεν υπολογίζει απώλειες και κόστος, είναι υπέρ βωμών και εστιών, άρα οι αρχές του είναι οι αντίθετες του Επιθετικού. Τόσο απλά.
Ας δούμε λοιπόν τα πρόσφατα παραδείγματα από τα οποία μπορούμε να διδαχθούμε. Το πρώτο ήταν η απόρριψη του σχεδίου Ανάν από τον Κυπριακό λαό, όπου όλοι (σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο) είχαν προβλέψει την απόλυτη καταστροφή για την Κύπρο (εννοώντας τους Ελληνοκυπρίους), όπου όχι μόνο τίποτε δεν έγινε, αλλά αντιθέτως, όλα πήγαν κατ’ ευχήν για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Δεύτερον, η απειλή και μόνο του βέτο της κυβέρνησης Κωστάκη Καραμανλή για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, όπου υποχρέωσε την αναβολή επ’ αόριστον της Σκοπιανής υποψηφιότητας. Μου αντέτειναν, ότι αυτό (Σκοπιανό) έριξε την τότε κυβέρνηση. Διαφωνώ… κάθετα και οριζόντια, η τότε κυβέρνηση έπεσε μόνη της, από δικά της λάθη και ελλείψεις και δεν χρειαζόταν τη βοήθεια κανενός.
Άλλοι αποδίδουν την κατάρρευση της τότε κυβέρνησης και στους αγωγούς και γενικότερα στο έντονο «φλερτ» με τη Ρωσία. Ούτε αυτό το δέχομαι, διότι υπήρχαν τότε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ήταν σφιχταγκαλιασμένες με τη Ρωσία και δεν άνοιξε μύτη. Κατά την άποψή μου, η απόδοση ευθύνης στον ξένο παράγοντα, οι παρακολουθήσεις και τα δήθεν σχέδια δολοφονίας, είναι κομματικό κατασκεύασμα για την ηρωοποίηση του Κ. Καραμανλή ώστε να καλυφθεί η τότε κυβερνητική αποτυχία.


Παρακολουθήσεις γινόντουσαν και θα γίνονται πάντα… από τους πάντες, για τους πάντες, αυτή είναι εξ άλλου η δουλειά των μυστικών υπηρεσιών. Σχέδια δολοφονίας του Έλληνα Πρωθυπουργού; Ας γελάσω… αν ήταν έτσι γιατί δεν βγήκε να κάνει διάγγελμα προς τον Ελληνικό Λαό καταγγέλλοντας τους μηχανορράφους και τον λόγο που θελαν να τον σκοτώσουν, κάνοντάς τους όλους να τρέχουν και να μη φτάνουν και να εξασφαλίσει συγχρόνως την Πρωθυπουργία για τουλάχιστον 8 χρόνια ακόμη; Δε στέκουν με τίποτε αυτές οι ιστορίες.
Αυτοί που προσπαθούν να μας εξομοιώσουν το Κυπριακό με την Θράκη και το Αιγαίο, προσπαθούν να εμπλέξουν την Ελλάδα ως δικαιολογία σε ανομολόγητες προθέσεις και πιθανώς ως αποδιοπομπαίο τράγο, σε περίπτωση κακής κατάληξης του θέματος. Η ευθύνη της όποιας λύσης του Κυπριακού βαρύνει τους Κύπριους Έλληνες και μόνο αυτούς (καθώς θα αποφασίσουν στο τέλος με δημοψήφισμα), η Ελλάδα μπορεί να έχει μόνο συμβουλευτικό και υποστηρικτικό λόγο στις διεργασίες.
Πάμε λοιπόν στο θέμα της Θράκης και της Μουσουλμανικής μειονότητας. Το θέμα αυτό που εμείς επιτρέψαμε να δημιουργηθεί (κάκιστα), σε μία περιοχή με μουσουλμανικό πληθυσμό 50.000 ατόμων συνολικά (σιγά τα ωά) στον οποίον συμπεριλαμβάνονται Τουρκογενείς, Πομάκοι και Τσιγγάνοι. Η Τουρκία λοιπόν έχει Προξενείο στην Ξάνθη (κάκιστα) γιατί έχουμε κι εμείς Προξενείο στην Σμύρνη (κάκιστα κατ’ εμέ, αφού δεν εξυπηρετεί τίποτε άλλο παρά την ιστορική μνήμη).
Επειδή λοιπόν στη διπλωματία ισχύει ο κανόνας της αμοιβαιότητας, όπως στα περισσότερα θέματα, ως πρώτο μέτρο μπορούμε να κλείσουμε το Προξενείο της Σμύρνης και να ζητήσουμε από την Τουρκία να κλείσει και εκείνη το Προξενείο της Ξάνθης. Ως δεύτερο μέτρο μπορούμε να κλείσουμε τη Θράκη εντός 24 ωρών επικαλούμενοι λόγους ασφαλείας, θέτοντας ειδικούς όρους κίνησης και πρόσβασης μόνο σε ορισμένες περιοχές για τους μη Έλληνες, πχ. Εγνατία, Λιμένες και Αεροδρόμια.
Το ίδιο δεν κάνουν κατά καιρούς και οι Τούρκοι στη Ν.Α. Τουρκία στις κουρδικές περιοχές; Δε βλέπω τι μας εμποδίζει να κάνουμε κι εμείς το ίδιο. Ο αμερικανικός παράγων που αρέσκεται τόσο πολύ σε κάθε είδους εκθέσεις, έχει το ελεύθερο να εκφράζει τις απόψεις του, τις οποίες θα διαβάσουμε με πολύ μεγάλη προσοχή και θα τις αρχειοθετήσουμε μαζί με τις τουρκικές αιτιάσεις, γιατί ως ανεξάρτητο κράτος διατηρούμε το δικαίωμα να έχουμε διαφορετική άποψη. Αυτά ως προς την Θράκη.
Πάμε στο Αιγαίο, το οποίο για να «κλειδώσει»… για πολύ καιρό, χρειάζεται μία δεύτερη πυροβολαρχία S-300 στην Βόρεια Ελλάδα και δύο πυροβολαρχίες P800 Yakhont (NATO SS-N-26). Μόλις γινόταν αυτό, η Ελλάδα θα μπορούσε ακόμα και να επεκτείνει τον θαλάσσιο και εθνικό εναέριό της χώρο στα 12 ναυτικά μίλια και να ανακηρύξει μονομερώς (όπως δηλαδή προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας) την ΑΟΖ της, ώστε στη συνέχεια να υποχρεωθεί όποιος διαφωνεί να κάτσει στο τραπέζι και όχι να χρησιμοποιεί το θέμα σε έναν αέναο εκβιασμό.
Επειδή πολλοί θα μας μιλήσουν για τις αντιδράσεις που θα ξεσηκώσουμε και το πού θα βρεθούν τα λεφτά, η απάντηση είναι ότι λύσεις υπάρχουν όταν υπάρχει πραγματική θέληση. Αυτό που η Ελλάδα πάντα χρειαζόταν ήταν Έλληνες με ψυχή και όχι πολιτικάντηδες που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό τους συμφέρον.
Αυτά ως απάντηση στους καταστροφολάγνους που τα βλέπουν όλα μονίμως μαύρα κι άραχλα. Φίλοι μου, υπάρχει και η άλλη Ελλάδα, αρκεί να τολμήσει και να πει «ως εδώ και μη παρέκει».