Του Ν. Λυγερού
Φέτος μπαίνουμε στην τελική ευθεία για την επέτειο της εκατονταετίας της Γενοκτονίας των Ποντίων και αυτό είναι ένα νέο πλαίσιο που προσφέρει πολλές δυνατότητες σε επίπεδο της Ανθρωπότητας. Μετά από τα Δικαιώματα των Αυτόχθονων Λαών το 2007 και την απόφαση των Ηνωμένων Εθνών να καθιερωθεί η 9 Δεκεμβρίου ως Ημέρα μνήμης της αξιοπρέπειας των θυμάτων γενοκτονιών μετά από πρωτοβουλία των Αρμενίων λόγω της εκατονταετίας το 2015,
έχουμε χειροπιαστά παραδείγματα δράσεων σε παγκόσμιο επίπεδο που επηρεάζουν την ίδια την Ανθρωπότητα. Στο πλαίσιο αυτού του χρόνου που θα διανύσουμε δεν πρέπει να κοιτάζουμε μόνο τη γενοκτονία που έχουμε υποστεί αλλά και τις άλλες που δεν έχουμε ακόμα αναγνωρίσει διότι δεν έχουμε ασχοληθεί με αυτές αλλά και άλλες που δεν γνωρίζουμε καλά. Με άλλα λόγια πρέπει να έχουμε εξωστρέφεια και να έχουμε ως όραμα το παράδειγμα προς μίμηση που βοηθά και τους άλλους λαούς. Ο ίδιος ο Ελληνισμός είναι της εξωστρέφειας και της προσφοράς για την Ανθρωπότητα. Κατά συνέπεια πρέπει να συνδυάσουμε αυτή την ιδιότητα με το γεγονός της εκατονταετίας. Αυτή η ιδέα όσο καινοτόμα και να είναι θεωρητικά πρέπει να υλοποιηθεί με πολλαπλούς τρόπους. Έχουμε στη διάθεση μας πολλές ιδέες αρκεί να μην είναι μόνο και μόνο για τον εαυτό μας για να έχουν μια διεθνή εμβέλεια. Αν θέλουμε να αναγνωρίσουν και άλλοι τι έχουμε υποστεί, πρέπει να αναγνωρίσουν πρώτα το έργο που παράγουμε για τους άλλους. Έχουμε ένα χρόνο για να αξιοποιήσουμε το έργο μας έτσι ώστε να αποτελεί προστιθέμενη αξία για την Ανθρωπότητα.
Η γεωπολιτική οντότητα της Ανθρωπότητας
Του Ν. Λυγερού
Όσοι ασχολούνται δεκαετίες με την αναγνώριση των γενοκτονιών, βλέπουν ότι είναι λάθος η συναισθηματική προσέγγιση, αντιλαμβάνονται ότι η θυματολογία δεν μπορεί να φέρει πολλά αποτελέσματα, συνειδητοποιούν ότι η τεκμηρίωση έχει φτάσει στα όρια της. Έτσι η στρατηγική εμφανίστηκε όλο και περισσότερο διότι είναι απαραίτητη για την υποστήριξη της ιστορίας. Μπορεί τα θύματα της γενοκτονίας να μην είχαν ποτέ μια γεωπολιτική αντίληψη των πραγμάτων αλλά για τους γενοκτόνους ήταν η αρχή των πάντων. Όταν μιλάμε για γενοκτονία χάρη στον Raphael Lemkin αναφερόμαστε σε μια ειδική περίπτωση των εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας. Είναι σημαντικό λοιπόν να κατανοήσουμε ότι το πλαίσιο του θέματος είναι η γεωπολιτική οντότητα της Ανθρωπότητας. Αν δεν την γνωρίζουμε με αυτόν τον τρόπο δεν είμαστε ικανοί να ορίσουμε το πεδίο δράσης και το πεδίο μάχης με τη βαρβαρότητα. Μία γενοκτονία δεν γεννιέται από μόνη της, θέλει γεωπολιτικές συνθήκες, κοινωνικές αντιπαραθέσεις, οικονομικά προβλήματα και βέβαια τις λεγόμενες φάσεις του Stanton. Κάποιος που δεν εξετάζει τη γεωπολιτική διάθεση μιας χώρας όχι μόνο δεν θα καταλάβει πώς έγινε η γενοκτονία αλλά δεν θα ξέρει ούτε για ποιο λόγο συνεχίζεται η άρνησή της. Μια γενοκτονία είναι πάντα κατά της Ανθρωπότητας αλλά γίνεται κατά ενός συγκεκριμένου λαού για κάποιους λόγους. Αν δεν εξετάζουμε αυτούς τους λόγους ποτέ δεν θα καταφέρουμε ν’ αντισταθούμε και να νικήσουμε τους συνεχιστές αυτής της γενοκτονίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου