Του Ν. Λυγερού
Αυτό που γίνεται μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ έχει ως εξήγηση τον Λίβανο. Είναι το ανάλογο που γίνεται μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας, όπου η εξήγηση είναι η Τυνησία. Το θέμα βασικά δεν είναι το κοίτασμα Αφροδίτη ούτε η γραμμή οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών για την αναλογία, αλλά η ύπαρξη ενός τρίτου παίχτη που δεν φαίνεται στις διαπραγματεύσεις. Αυτό που απασχολεί στην πραγματικότητα το Ισραήλ είναι η ανύπαρκτη γραμμή οριοθέτησης με τον Λίβανο. Αυτό που απασχολεί την Ιταλία είναι η αυτόματη μετατροπή της γραμμής οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας σε γραμμή οριοθέτησης ΑΟΖ με την Τυνησία. Και παρόλο που στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα σε νομικό επίπεδο και οι δύο χώρες δεν θέλουν προηγούμενο ή ακόμα χειρότερο δεδικασμένο. Βέβαια μερικοί αναλυτές έχουν ξεχάσει ότι το Ισραήλ δεν έχει υπογράψει καν το Δίκαιο της Θάλασσας λόγω Παλαιστίνης. Κι γι' αυτό δεν υπάρχει πλαίσιο για Δικαστήριο με τέτοια αρμοδιότητα. Το όλο θέμα είναι τι θα γίνει αν υπάρχει κοίτασμα πάνω στη θεωρητική γραμμή οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ισραήλ και Λιβάνου. Όσο για την Ιταλία το όλο θέμα είναι τα νησιά της να έχουν γνήσια ΑΟΖ σε σχέση με την Τυνησία και να μην αποτελούν πια μια εξαίρεση, όπως έγινε με τη συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας. Είναι καλό λοιπόν σε παίγνια να εξετάσουμε πρώτα πόσοι είναι οι παίχτες, πριν πάρουμε θέση, διότι μας λείπει η σωστή στρατηγική ερμηνεία και πέφτουμε αναπόφευκτα σε μια παγίδα επιπέδου τακτικής.
Τα F 35 ως εργαλεία στρατηγικής διπλωματίας
Του Ν. Λυγερού
Μετά από τόσες αναλύσεις που ακούσαμε για την πώληση των F 35 στην Τουρκία, βλέπουμε ότι αυτά τα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς λειτουργούν ως εργαλείο στρατηγικής διπλωματίας πριν καν εμφανιστούν. Όλες οι παλαιότερες εκτιμήσεις ήταν πάντα σε σχέση με την υπεροχή των F 35 πάνω στα F 16 ακόμα κι αν τα τελευταία αναβαθμιστούν. Κι όμως με τις κινήσεις της Τουρκίας προς τη Ρωσία και τους πυραύλους της S 400, το όλο θέμα έχει αλλάξει. Στην αρχή η Τουρκία θεώρησε ότι θα μπορούσε να δράσει ελεύθερα, ανενόχλητα και βέβαια χωρίς κόστος. Όμως είχε ξεχάσει τις ρήτρες που υπάρχουν στο NATO και τώρα έρχονται οι ΗΠΑ να της το υπενθυμίσουν με άμεσο τρόπο. Έτσι κάτι που όλοι θεωρούσαν ως δεδομένο, είναι πια θέμα διπλωματικής συζήτησης με στρατηγικές επιπτώσεις. Δεν μπορεί η Τουρκία να παίζει από τις δύο πλευρές δίχως να υποστεί κυρώσεις για την παράλογη συμπεριφορά της. Και πάλι όλοι όσοι λένε ότι η Τουρκία έχει στρατηγική και ειδικά οι ραγιάδες θα πρέπει ν' αλλάξουν τα λεγόμενά τους, αφού τώρα είναι εμφανές σε όλους ότι είναι της αρπαχτής. Μόνο που οι ΗΠΑ δεν επηρεάζονται τόσο εύκολα και θα συνεχίσουν να ασκούν πιέσεις ανεξαρτήτως των εκλογών στην Τουρκία. Και δεν ασχολούνται πια με αντιαμερικανικές τάσεις που υπάρχουν εκεί, διότι ήδη έχουν διαπιστώσει και τώρα πιστοποιήσει ότι η Τουρκία δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος, αλλά μόνο ένα κράτος ειδικού χειρισμού πάνω στο οποίο δεν μπορούν να επενδύσουν ουσιαστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου