Του Ν. Λυγερού
Η αναγκαιότητα της παρουσίας μας σε ένα πλαίσιο που είναι τόσο επικίνδυνο εμφανίζεται επειδή υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να επαναφέρουν, λόγω εκδίκησης, δεδομένα του παρελθόντος που είχαμε ξεπεράσει. Όσοι τώρα προσπαθούν να ακολουθήσουν τις ιδέες του 1949 και να τις υλοποιήσουν το 2018, δεν είναι ότι έχουν μόνο άγνοια, ακολουθούν μια προσέγγιση που είναι εναντίον του Ελληνισμού διότι βασίζεται πάνω στην βαρβαρότητα κι όχι στη δικαιοσύνη. Έτσι ο δικός μας ο αγώνας, πρέπει να είναι πάντα για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.
Πρέπει να φαίνεται ακόμα και με το σώμα μας κι όχι μόνο με το πνεύμα μας και για αυτόν τον λόγο η παρουσία μας στις πορείες, στα Συλλαλητήρια και παντού όπου υπάρχει ανάγκη είναι αναγκαία. Όσοι δεν το έχουν καταλάβει και θεωρούν ότι απλώς ζούμε μια φάση αλλαγής στη συνέχεια θα έχουν ενοχές και τύψεις γιατί τότε θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι χάρη στην απραξία τους που πέρασαν πράγματα τα οποία είναι απαράδεκτα ενώ θα μπορούσαν εύκολα να συμμετέχουν σε αυτόν τον αγώνα, έτσι ώστε αυτός να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να βάλουμε μια παρένθεση σε μια βαρβαρότητα και σε μια ιδεολογία που το μόνο που έχουν ως στόχο είναι τη λήθη.
Το μίσος, η άγνοια και η ανικανότητα
Του Ν. Λυγερού
Η κόκκινη βαρβαρότητα θεωρεί ότι πέθανε η ιστορία και κατά συνέπεια μπορεί να γράψει τη δική της. Όταν αντιμετωπίζει το θέμα του Ελληνισμού μέσω της κυριαρχίας του χώρου προσπαθεί να σβήσει τα στοιχεία του παρελθόντος έτσι ώστε να γράψει το δικό της μέλλον. Αυτό που έγινε στην Ελλάδα, στο τέλος του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, ήταν μια προσπάθεια αφανισμού του ελληνικού στοιχείου προωθώντας άλλα δεδομένα, άλλες θρησκείες οι οποίες είχαν ως βάση τη βαρβαρότητα. Με αυτόν τον τρόπο ήθελαν να αφανίσουν την έννοια του Έθνους, να αφανίσουν την μνήμη του και βέβαια το μέλλον του. Όσο και να προσπάθησαν όμως δεν το κατάφεραν και τελικά βρέθηκαν σε μια φάση όπου οι προσπάθειες αυτές μετατράπηκαν σε μίσος και περίμεναν μέχρι να βρουν ένα χρονικό διάστημα το οποίο να είναι κατάλληλο για να επανέλθει αυτή η προσπάθεια. Αυτές τις μέρες ζούμε ακριβώς αυτό. Δηλαδή μια προσπάθεια που συνεχίζει μια πράξη βαρβαρότητας του παρελθόντος έτσι ώστε να αφανίσει ένα στοιχείο όπως είναι ο Ελληνισμός, ο οποίος αποτελεί μια προσφορά στην Ανθρωπότητα και με αυτόν τον τρόπο να επιβάλει μια κόκκινη δικτατορία η οποία επιτρέπει σε ανθρώπους να λειτουργήσουν στο πλαίσιο της λήθης. Με αυτή την έννοια ο αγώνας που δίνουμε τώρα δεν είναι ένας αγώνας μεταξύ εθνών, είναι ένας αγώνας ανάμεσα σε ένα Έθνος και μια βαρβαρότητα η οποία έχει ως ειδικότητα να παράγει γενοκτονίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου