Του Ν. Λυγερού
Όταν αναλύουμε τη σχέση που έχουμε με τα Σκόπια κάθε φορά κάνουμε ένα συγκεκριμένο λάθος το οποίο είναι δομικό και θεωρούμε ότι τα Σκόπια ακολουθούν μια ιστορία ανάλογη με τα δεδομένα της Ελλάδας. Το λάθος που κάνουμε είναι ότι τα Σκόπια για δεκαετίες επίσημα δεν πίστευαν σε τίποτα, επίσημα δεν ακολουθούσαν καμία προσέγγιση εθνική και κατά συνέπεια έβλεπαν την ιστορία με έναν διαφορετικό τρόπο. Δεν είναι ότι είχαν μια έλλειψη ιστορίας, είχαν δημιουργήσει ένα κενό λόγω μιας πολιτικής και μιας βάρβαρης προσέγγισης που είχε σβήσει οποιοδήποτε ιστορικό στοιχείο. Μετά από αυτή την φάση, μετά από αυτό το κενό θέλησαν να έχουν κάποια ιστορία κι ο μόνος τρόπος που μπορούσαν να το κάνουν ήταν να βασιστούν πάνω στο παρελθόν. Μόνο που δεν ήξεραν πια ποιο ήταν αυτό το παρελθόν κι έτσι επέλεξαν το δικό μας για να αγκυροβολήσουν μέσα στον χρόνο και να θεωρήσουν στη συνέχεια ότι αποτελούν το μέλλον της. Έχει λοιπόν σημασία για εμάς ως Ελληνισμός κι ως φάρος να φωτίσουμε και αυτούς τους ανθρώπους και να καταλάβουν ότι προέρχονται από μια άλλη ιστορία που δεν έχει σχέση με αυτήν και ότι όταν χρησιμοποιείς μια πλαστή ιστορία για να παράγεις ένα μέλλον τότε αυτό σταματά.
Οι σημαίες του αγώνα
Του Ν. Λυγερού
Όταν νιώθεις μόνος σ’ έναν αγώνα κι αναρωτιέσαι αν αξίζει πριν δώσεις την μάχη δεν είσαι σίγουρος για το τίποτα μόνο που την ώρα που ανεβαίνεις για να δώσεις αυτήν την μάχη ακόμα κι αν δεν είσαι σίγουρος για το τίποτα, αρχίζεις να βλέπεις στον δρόμο σου σημαίες να φυτρώνουν και βλέπεις μετά ότι αυτές οι σημαίες τις κρατούν Έλληνες που πιστεύουν στα ίδια με σένα. Έχουν το ίδιο πιστεύω, τότε έρχεται η χαρά του αγώνα και καταλαβαίνεις ότι ανήκεις σε ένα λαό που αντιστέκεται και δεν έχει προβλέψει να γονατίσει ούτε να σκύψει το κεφάλι γιατί δεν το έχει μάθει ποτέ αυτό και στα πιο δύσκολα πάντοτε ορθώνει το ανάστημα και συνεχίζει αυτή τη μάχη λες και είναι σε πόλεμο. Γιατί ξέρει πόσο επικίνδυνη είναι η απραξία και πόσο παράλογη είναι η άγνοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου