Του Ν. Λυγερού
Και στον χώρο των κομμάτων δεν έχει μεγάλη σημασία το τι λες και πώς το λες αλλά το τι κάνεις. Έτσι όταν πια φαίνονται τα προβλήματα που έχεις προκαλέσει και μάλιστα σε εθνικό επίπεδο, τα λόγια και οι δικαιολογίες δεν επαρκούν όταν παρουσιάζεις τον εαυτό σου ως εθνικό κόμμα. Αυτό φαίνεται με ξεκάθαρο τρόπο όταν σ’ εγκαταλείπουν στελέχη σου σε όλα τα επίπεδα. Αλλά βέβαια το χειρότερο έρχεται μετά και αυτό αφορά στους ψηφοφόρους όταν αυτοί λοιπόν που είχαν εμπιστευτεί ένα κόμμα που έλεγε ότι έχει κόκκινες γραμμές, πάνω σε εθνικά θέματα, συνειδητοποιούν τι έχει γίνει λόγω διπλωματίας και κομματισμού, τότε αυτοί όχι μόνο αποχωρούν, αλλά λειτουργούν και ως κράχτες δυσπιστίας. Έτσι τελειώνει και μια ψευδαίσθηση διότι είναι στα δύσκολα που φαίνεται η πολιτική αξία ενός κόμματος της Δημοκρατίας. Οι ψηφοφόροι που έχουν τύψεις και ενοχές δεν μπορούν να συγχωρέσουν τέτοια τραγικά λάθη για την πατρίδα μας. Αυτό το κόμμα περνά λοιπόν σε άλλη φάση που οδηγεί από τον εκφυλισμό σε κατάρρευση. Και δεν είναι πια ανάγκη να ασχολούμαστε μαζί του, διότι όσοι έχουν μία αξιοπρέπεια δεν πρόκειται να παραμείνουν στις θέσεις τους. Αυτό το άδοξο τέλος δεν μας προβληματίζει διότι ήταν αναμενόμενο, αφού η ηγεσία του συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να έχει μέλλον και έτσι έκανε ό,τι μπορούσε απλώς για να διατηρήσει έδρες εξουσίας. Σε κλασικές περιπτώσεις αυτό δεν θα αποτελούσε πρόβλημα, αλλά τώρα σε ένα εθνικό αγώνα όπου κινδυνεύει η μνήμη και η ιστορία της πατρίδας, είναι ασυγχώρητο. Τώρα θα εμφανισθούν μαχητές χωρίς ενδοιασμούς μετά την απελευθέρωση από τα δεσμά του κόμματος.
Άλλο Συμφωνία κι άλλο Προσύμφωνο
Του Ν. Λυγερού
Όσο και να θέλουν να παρουσιάσουν αυτό το Προσύμφωνο ως μια διεθνή Συμφωνία που έχει μια οριστική αξία, αυτό το κείμενο παραμένει ένα Προσύμφωνο που λειτουργεί ως εργαλείο για την επίλυση του θέματος και όχι για τη λύση του θέματος. Το κείμενο είναι στην ουσία ένας αλγόριθμος, αφού προετοιμάζει μια διαδικασία με διάφορα στάδια που πρέπει να υλοποιηθούν. Γι’ αυτόν τον λόγο πριν το προοίμιο η συμφωνία περιγράφεται ως «τελική συμφωνία για την επίλυση των διαφορών.» Έτσι το Προσύμφωνο γράφει ότι «Το Δεύτερο Μέρος θα υιοθετήσει το «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας» ως το επίσημο όνομα του [...] μέσω της εσωτερικής του διαδικασίας του που είναι και δεσμευτική και αμετάκλητη, και συνεπάγεται την τροποποίηση του Συντάγματος [...].» Επίσης βλέπουμε στο Άρθρο 1 (3) (θ) ότι «η ομάδα ειδικών θα συγκροτηθεί εντός του 2019 και θα ολοκληρώσει την εργασία της εντός τριών ετών.» Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι «τίποτα στο Άρθρο 1 (3) (θ) δεν θα επηρεάσει την παρούσα εμπορική χρήση μέχρις όταν εξευρεθεί αμοιβαία συμφωνία όπως προβλέπεται σε αυτό το υπό-τμήμα.» Στο Άρθρο 1 (4) (ε) βλέπουμε το εξής: «Το Δεύτερο Μέρος θα ολοκληρώσει in toto τις συνταγματικές τροποποιήσεις έως το τέλος του 2018.» Αλλά το πιο σημαντικό που αποδεικνύει ότι δεν είμαστε ακόμα σε τελική φάση, είναι το Άρθρο 1 (4) (ζ) : «Μόλις το Δεύτερο Μέρος γνωστοποιήσει την ολοκλήρωση των προαναφερόμενων συνταγματικών τροποποιήσεων και όλων των εσωτερικών νομικών διαδικασιών του προκειμένου να τεθεί σε ισχύ η παρούσα Συμφωνία, το Πρώτο Μέρος θα κυρώσει χωρίς καθυστέρηση την παρούσα Συμφωνία.» Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η Ελλάδα δεν έχει βέβαια κυρώσει αυτή τη Συμφωνία και γι’ αυτό μιλάμε για διαδικασία που δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου