Του Ν. Λυγερού
Όταν εξετάζουμε γενικά τις γενοκτονίες, είναι δυνατόν να εντοπίσουμε κοινές δομές. Στη συνέχεια πρέπει να χτίσουμε στρατηγικές αντιμετώπισης για να τις εμποδίσουμε να αφανίσουν αθώους. Σε αυτό το πλαίσιο είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι η αντίσταση τελειώνει ενώ η αντεπίθεση αρχίζει, επίσης ότι η μνήμη σβήνεται ενώ η νοημοσύνη γράφει. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η μνήμη χωρίς την υποστήριξη της νοημοσύνης πεθαίνει. Έτσι μια θυματολογική προσέγγιση των γενοκτονιών δεν επαρκεί διότι ασχολείται μόνο με την καταγραφή της μνήμης και δεν εξετάζει τη γεωπολιτική
διάσταση της γενοκτονίας. Είναι πάντα δύσκολο να εξηγούμε σε θύματα ότι δεν ήταν ο κεντρικός στόχος ενός τέτοιου εγκλήματος κατά της Ανθρωπότητας. Διότι έχουν την εντύπωση ότι αυτό τους μετατρέπει σε ασήμαντο παράγοντα. Όμως αυτή η αλήθεια είναι απαραίτητη για μια αποτελεσματική αντιμετώπιση των γενοκτονιών. Έτσι η ερμηνεία της γενοκτονίας πρέπει να εμπεριέχει τον γεωπολιτικό παράγοντα ως βασικό στοιχείο και την Χρονοστρατηγική ως θεμελιακό στοιχείο. Διότι ο στόχος για τον γενοκτόνο δεν είναι μόνο ο χώρος, δηλαδή το έδαφος πάνω στο οποίο ζουν τα θύματα αλλά και ο χρόνος μέσα στον οποίο ζουν οι αθώοι. Θεμελιακά και κατά συνέπεια δομικά, οι γενοκτόνοι είναι χρονοκτόνοι. Δεν θέλουν μόνο ν' αφανιστεί ένας πληθυσμός, δεν θέλουν μόνο να κατακτήσουν μια περιοχή, θέλουν επίσης να εξαφανίσουν το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο υπήρχαν για να μην υπάρχει ίχνος και αυτός είναι ο στόχος τους ο κυρίαρχος.
Η ακεραιότητα της Ισπανίας
Του Ν. Λυγερού
Όσοι δεν γνωρίζουν το βάθος της ισπανικής ιστορίας βιάστηκαν να βγάλουν συμπεράσματα περί Καταλονίας. Βέβαια δεν θυμόταν ή δεν ήξεραν ότι αυτή η χώρα απελευθερώθηκε από τον αραβικό ζυγό μετά από έξι αιώνες το 1492 και δεν σταματά στα εμπόδια, άλλωστε από εκείνη τη χρονιά άρχισε να εξερευνά όλο τον κόσμο υποστηρίζοντας τον Ιταλό Κολόμβο. Η Ισπανία έχει ξεπεράσει πολλά προβλήματα ανά τους αιώνες και δεν άρχισε την πορεία της την εποχή του Φράνκο. Όσοι εξετάζουν την Ισπανία μόνο και μόνο ιδεολογικά πέφτουν στην παγίδα της άγνοιας της Χρονοστρατηγικής. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Μπορεί η Καταλονία να θέλει να έχει μία ενισχυμένη αυτονομία όπως είναι η Βασκονία αλλά διεκδικεί την ανεξαρτησία της για να ασκήσει μεγαλύτερη πίεση πάνω στην κεντρική εξουσία και για να δικαιολογηθεί ενώπιον των ψηφοφόρων της. Η ουσία είναι μία, η Ισπανία έχει επενδύσει εδώ και αιώνες πάνω στην ακεραιότητά της, επιλέγοντας την πληρότητα όσον αφορά στην Ιβηρική. Έχει σταθεροποιήσει τα σύνορά της και με τη Γαλλία και σίγουρα δεν έχει ανάγκη από καμία εσωτερική διάσπαση. Η Ισπανία είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στο NATO και στην Ευρωζώνη. Παίζει πάνω στη γεωπολιτική σκακιέρα της Ευρώπης και δεν μπορεί να κάνει κοινοτικά λάθη που να έχουν επιπτώσεις για την υψηλή της στρατηγική.
Η αντιπαράθεση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας
Του Ν. Λυγερού
Η αντιπαράθεση μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας δείχνει σε πρακτικό επίπεδο πόσο σαθρό ήταν το υπόβαθρο της Σοβιετικής Ένωσης, η οποία θα έπρεπε να ονομάζεται Σοβιετική Κυριαρχία της Ρωσίας αφού τα άλλα 14 Σοβιέτ ήταν πάντα υπό τον ζυγό του Κρεμλίνου. Το πρώτο πρόβλημα της Ουκρανίας είναι η θέση της μεταξύ Δυτικής και Κεντρικής Ευρώπης και Ρωσίας. Το δεύτερο είναι λόγω εμβέλειας και λόγω κλίματος ήταν πάντα η αποθήκη της Ρωσίας. Αυτό το είδαμε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο στο Γολοντομόρ 1932-1933. Το τρίτο είναι καθαρά ιστορικό και δείχνει ότι υπάρχει ένα μεγάλο χάσμα μεταξύ των δύο χωρών που δεν μπόρεσε να υπερκαλύψει ούτε ο κομμουνισμός. Αυτό το βλέπουμε βέβαια και στο επίπεδο των Εκκλησιών αφού χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να ζήσει η ουκρανική εκκλησία την απελευθέρωση της από έναν θεσμό που μόνο θρησκευτικός δεν είναι αφού πάντα ακολουθεί τις κρατικές απαιτήσεις. Μπορεί αυτό το σημείο να μην είναι αντιληπτό στην Ελλάδα επειδή η εκκλησία μας δεν λειτουργεί κρατικά αφού άντεξε ακόμα και την τουρκοκρατία. Αλλά στη Ρωσία οι αποφάσεις της Εκκλησίας είναι πάντα κρατικές, δεν υπάρχει άλλος τρόπος έτσι όσοι εξετάζουν την αντιπαράθεση αυτή μόνο και μόνο ως επίπτωση του ευρωπαϊκού και νατοϊκού προβληματισμού κάνουν ένα σοβαρό Χρονοστρατηγικό λάθος διότι ακόμα και οι θέσεις αυτών των χωρών έχουν επηρεαστεί από το βαθύ παρελθόν και δεν τελειώνουν με τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου