Του Ν. Λυγερού
Όσο η Αλβανία δεν έχει το ανάλογο από ένα νόμο ανάλογα με τον δικό μας 228/1995 και την τροπολογία του 4001/2011, δεν θα μπορεί πραγματικά να αξιοποιήσει τους υδρογονάνθρακες της ΑΟΖ σε τοπικό επίπεδο. Διότι φαίνεται ότι υπάρχει μεγάλη διαφθορά ακόμα και στην κεντρική εξουσία. Έτσι ένας νόμος που θα είναι ξεκάθαρος όσον αφορά στη διαχείριση των απολαβών τουλάχιστον σε επίπεδο περιφερειών είναι απαραίτητος για το μέλλον. Αρκεί βέβαια να το θέλει πραγματικά η εξουσία να δίνει το 5% των απολαβών της από τα έσοδα που θα έχει η εταιρεία ανάδοχος του θαλασσίου οικοπέδου της εξόρυξης. Θα πρέπει επίσης να δώσει το 20% αλλά όχι με ελεύθερο τρόπο σαν το 5% αλλά στοχευμένα σε θέματα εκπαίδευσης και περιβάλλοντος. Αυτή η νομοθεσία θα είναι πρώτον μια μορφή αντίστασης στην τοπική διαφθορά, αλλά κι ένας εμπλουτισμός της ενταξιακής της πορείας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πράγμα το οποίο είναι πολύτιμο για μια χώρα που ανήκει ήδη στο ΝΑΤΟ από το 2009. Επίσης θα είναι κι ένας άλλος τρόπος πιο ανθεκτικός για να ενισχύσει την εντατική προσπάθεια που θέλει να κάνει με το Κοσσυφοπέδιο μέσω της άρσης οικονομικών συνόρων. Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί στρατηγικό κλειδί για τη στρατηγική της Αλβανίας για το μέλλον σε βάθος χρόνου. Έτσι είναι καλό να υπάρχει και το ανάλογο ενεργειακό υπόβαθρο.
Οι μονομανιακοί της γενοκτονίας τους
Του Ν. Λυγερού
Οι μονομανιακοί της γενοκτονίας τους, ενώ έχουν εντύπωση ότι παράγουν έργο, είναι πολύ κοντά στην έννοια της εργασίας και μάλιστα με περιορισμένο ρόλο. Στην πραγματικότητα αυτές οι κυνικές προσεγγίσεις δείχνουν έμμεσα το χαμηλό ήθος του καθενός από τους επιζώντες της διότι επί της ουσίας ασχολείται εγωιστικά. Το πρώτο σοκ που παθαίνει ένας αθώος, δεν είναι αν χρησιμοποιήθηκε ως θύμα αλλά αν ο ίδιος γεννοκτονήθηκε για κάποιο ειδικό λόγο. Όταν καταλαβαίνει ότι αυτός ο λόγος είναι ρατσιστικός αλλά ότι εκφράζεται και με ιδεολογικό τρόπο. Το δεύτερο σοκ είναι ότι καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για έναν κυρίαρχο στόχο και μόνο αν ακούσουμε τον γενοκτόνο να εξηγεί τις πράξεις του είναι μια μορφή έμμεσης αναφοράς. Ακόμα κι ένας αυτόχθονας λαός αν βρεθεί στον δρόμο του γενοκτόνου, θα πρέπει να σκεφτεί ότι μπορεί να μετατραπεί σε στοιχείο γεωπολιτικό. Το τρίτο είναι να αποδεχτεί ότι έτσι έχουν τα πράγματα και στη στρατηγική λειτουργούμε με αυτό που έχει κι όχι με αυτό που θα ήθελε. Αυτά τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι είναι ανούσιος ο μονομανιακός μίας και μόνο γενοκτονίας. Ο Raphael Lemkin έδειξε τον δρόμο. Δεν μπορούμε πια να ασχολούμαστε μόνο με τη γενοκτονία μας, ειδικά όταν αυτή χρησιμοποιήθηκε για να δείξει ο συγγραφέας που επέλεξε τη λέξη γενοκτονία και χρησιμοποίησε την ιστορία για να πει την αλήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου