Του Νίκου Λυγερού
Στον τομέα των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και γενικότερα των Αυτοχθόνων Λαών, ανοίγει ένα νέο μέτωπο που θα αφορά τη δημιουργία ενός Διεθνούς Δικαστηρίου Αυτοχθόνων Λαών. Η αρχική ιδέα ήρθε από τους λαούς του Ειρηνικού και της Καραϊβικής, αλλά γρήγορα έγινε μία συμμαχία και με τη Δυτική Αρμενία. Επειδή υπάρχουν πολλά προβλήματα για τους Αυτόχθονους Λαούς και το Διεθνές Δικαστήριο στη Χάγη έχει ήδη πολλές υποθέσεις, δημιουργήθηκε η ανάγκη ενός νέου νομικού εργαλείου. Το Διεθνές Δικαστήριο Αυτόχθονων Λαών
θα μπορούσε να έχει την έδρα του στη Γενεύη, όπου εδρεύει ήδη το Παλάτι των Ηνωμένων Εθνών. Θα αποτελείται αυτό το Δικαστήριο από εννέα Δικαστές, οι οποίοι θα ανήκουν στα ηγετικά στελέχη των Αυτόχθονων Λαών για να μπορέσουν να επιλύσουν αποτελεσματικά σοβαρές υποθέσεις που απασχολούν πολλούς Αυτόχθονους Λαούς. Για να γίνει αυτό το όραμα πραγματικότητα θα πρέπει να παλέψουμε σκληρά γιατί θα βρεθούν βέβαια διάφορα κράτη που θα καταπολεμήσουν αυτήν την ιδέα. Γι’ αυτό οι μελέτες έχουν αρχίσει ήδη για τη θεμελίωση αυτού του σημαντικού οράματος.
Η Κωνσταντινούπολη ενάντια στον Ερντογάν
Διεθνές Δικαστήριο Αυτοχθόνων Λαών
Η Κωνσταντινούπολη κατάφερε, παρόλο που την ανάγκασε ο Ερντογάν να διεξάγει και πάλι εκλογές, να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια της λογοκρισίας και της προπαγάνδας και να αναδείξει το γεγονός ότι η Κωνσταντινούπολη παραμένει ελεύθερη κάτω από αυτόν τον τουρκικό ζυγό, ο οποίος φαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι λειτουργεί με έναν δικτατορικό τρόπο. Το γεγονός ότι ο δήμαρχος επιλέχθηκε και πάλι από τον πληθυσμό της Κωνσταντινούπολης, χωρίς αυτός να φοβηθεί τις επιπτώσεις, είναι ένα σημαντικό στίγμα για την συνέχεια της πορείας του Ερντογάν, διότι τώρα εμφανίζονται άνθρωποι οι οποίοι καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να έaει την ίδια συνέχεια η πορεία της Τουρκίας και πρέπει σιγά σιγά να απελευθερωθούν. Αν πολλοί θεώρησαν ότι δεν θα λειτουργούσε αυτή η αλλαγή, τώρα με την επιβεβαίωσή της βλέπουμε ότι κάτι το οποίο ήταν αδιανόητο έγινε πραγματικότητα και αυτό χάρη στην θέληση του λαού της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος διαχωρίζεται όλο και περισσότερο από το βάθος της ανατολής, και για αυτό το λόγο δεν μπορεί να αποτελέσει ένα στήριγμα για την πολιτική του Ερντογάν. Όσον αφορά τα δεδομένα σε σχέση με την Ελλάδα αυτή η νέα εκλογή και μάλιστα επανεκλογή, ενισχύει ένα πλαίσιο πιο θετικό, εφόσον αναδεικνύει ότι οι ίδιοι οι Τούρκοι δεν θέλουν να είναι πανταχού παρών ο Ερντογάν και προτιμούν μία διαφοροποίηση, η οποία είναι πιο δημοκρατική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου