Για την αναστήλωσή του αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί κονίαμα χωρίς τσιμέντο, κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία, καθώς χρειάστηκαν περίπου έξι μήνες δοκιμαστικά μέχρι να καταλήξουν οι ειδικοί στο πλέον κατάλληλο υλικό, με τη σωστή σύνθεση, που θα διασφαλίσει στο έργο τη μεγαλύτερη δυνατή αντοχή στον χρόνο και ντις καιρικές συνθήκες. Εξαρχής, όμως, ο στόχος ήταν το Γεφύρι της Πλάκας να γίνει όπως ήταν πριν από την κατάρρευσή του το απόγευμα της 1ης Φεβρουαρίου 2015 εξαιτίας τρομερής κακοκαιρίας.
Σήμερα, όποιος επισκέπτεται την περιοχή των Τζουμέρκων στο σημείο του ποταμού Αραχθου, όπου εκτελούνται οι εργασίες αναστήλωσης και αποκατάστασης του ιστορικού γεφυριού, βλέπει ότι το δύσκολο αυτό έργο –για πολλούς πρωτόγνωρο καθώς δεν έχει γίνει κάτι αντίστοιχο στην Ευρώπη–, βρίσκεται πλέον στην τελική του ευθεία. Και σύμφωνα με τους υπεύθυνους οι εργασίες εκτελούνται κανονικά, εντός του χρονοδιογράμματος που αναφέρεται στη σύμβαση, με παράδοση στις 28 Φεβρουαρίου 2020.
Είναι το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι στα Βαλκάνια και το τρίτο μεγαλύτερο στην Ευρώπη.
Κοντά σ’ αυτήν την ημερομηνία θα τοποθετηθεί η τελευταία πέτρα.
Υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν περίπου 1.200 κυβικά συνολικά, μέχρι το
εμβληματικό μονότοξο γεφύρι μήκους 40 μέτρων και ύψους 19 μέτρων να
ξαναπάρει την αρχική του μορφή. Η ομάδα των έμπειρων μαστόρων που
εργάζεται στο γεφύρι, μεταξύ των οποίων και ντόπιοι τεχνίτες, «πάτησε»
στο δυτικό βάθρο που άντεξε στην κακοκαιρία, ώστε να ακολουθηθεί η ίδια
τεχνική και το Γεφύρι της Πλάκας να γίνει ακριβώς όπως ήταν και πριν.
Μόνη διαφορά ότι τώρα θα είναι πολύ πιο ανθεκτικό, καθώς θεμελιώθηκε σε
πασσάλους που βρίσκονται σε βάθος 12 μέτρων μέσα στο ποτάμι. Οταν θα
αφαιρεθούν και τα ικριώματα που στηρίζουν το καλούπι πάνω στο οποίο
χτίζεται η πέτρα, η Ηπειρος θα έχει κερδίσει ξανά πίσω, ένα κομμάτι της
ιστορίας της.
Αν οι εργασίες στο Γεφύρι της Πλάκας συνεχιστούν κανονικά, το έργο
θα παραδοθεί στις 28/2/20 όπως αναφέρεται στη σύμβαση. (Η φωτογραφία
είναι ευγενική παραχώρηση του Γιώργου Αδαμόπουλου.)
Χτισμένο το 1866 από τον φημισμένο Πραμαντιώτη πρωτομάστορα Κώστα
Μπέκα και με χρήματα Ηπειρωτών επιχειρηματιών, όπως ο Γιάννης Λούλης, το
Γεφύρι της Πλάκας από το 1881 έως το 1913 συνέδεε την Ελλάδα με την
οθωμανική αυτοκρατορία και στις δύο πλευρές του υπήρχαν στρατιωτικά
φυλάκια. Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς, αλλά
άντεξε παρά τις ζημιές που υπέστη. Το 1944 ο Βελουχιώτης με τον Ζέρβα
υπέγραψαν εκεί συμφωνία κοινής δράσης των δυνάμεων του ΕΛΑΣ και του
ΕΔΕΣ. Μέχρι την κατάρρευσή του ήταν το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι στα
Βαλκάνια και το τρίτο μεγαλύτερο στην Ευρώπη, μοναδικό δείγμα της
ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής παράδοσης και του νεοελληνικού πολιτισμού.Για την αναστήλωση και αποκατάσταση του Γεφυριού της Πλάκας, υπήρξε από την πρώτη στιγμή μεγάλη κινητοποίηση, ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ηπείρου και αυξημένο ενδιαφέρον από την επιστημονική κοινότητα. Στην επιτροπή που έχει συσταθεί για το έργο, συμμετέχουν τα υπουργεία Υποδομών και Μεταφορών, και Πολιτισμού, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η Περιφέρεια Ιωαννίνων. Και παρά τις αρχικές καθυστερήσεις φαίνεται ότι σήμερα όλα βαίνουν καλώς για το Γεφύρι της Πλάκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου