Η ΤΡΙΜΕΡΗΣ συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδος, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή στην Ιερουσαλήμ, είχε αυτή τη φορά μια ιδιαιτερότητα. Συγκλήθηκε υπό τη σκιά των δραματικών εξελίξεων στην περιοχή μας. Ιδιαίτερα σε σχέση με τα όσα διαδραματίζονται στο Αφγανιστάν με την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν. Ως απόρροια αυτής της εξέλιξης, ευλόγως υπάρχουν ανησυχίες για έξαρση της τρομοκρατίας, για εξαγωγή των ακραίων αυτών μεθόδων σε άλλες χώρες. Περαιτέρω, είναι και το μεταναστευτικό, το προσφυγικό καθώς αναμένονται ροές από τη χώρα αυτή, λόγω των εξελίξεων. Συζητήθηκε, επίσης, η κατάσταση στο γειτονικό Λίβανο, που είναι εξαιρετικά κρίσιμη μετά και την παραίτηση της κυβέρνησης.
ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ και από τις δηλώσεις που έγιναν μετά τη συνάντηση, αλλά και από συναφείς πληροφορίες ότι οι τρεις υπουργοί Εξωτερικών, Λαπίντ, Χριστοδουλίδης και Δένδιας έχουν συζητήσει και το κεφάλαιο «Τουρκία». Πρωτίστως τις κινήσεις που γίνονται από πλευράς του καθεστώτος Ερντογάν για να εκμεταλλευτεί το γεωπολιτικό κενό, το οποίο δημιουργείται με τις εξελίξεις και να αυξήσει τόσο την παρουσία της Άγκυρας στην περιοχή όσο και τον ρόλο της. Είναι σαφές πως οι τουρκικές ενέργειες, οι σχεδιασμοί εν γένει της κατοχικής δύναμης, προκαλούν ανησυχία, κυρίως γιατί είναι γνωστές οι προθέσεις της. Άλλωστε, η Τουρκία δεν κρύβει τα σχέδια της, τις επεκτατικές της βλέψεις. Η Άγκυρα προφανώς και θέλει να καλύψει το κενό που δημιουργεί η αποχώρηση των Αμερικανών και θα επιδιώξει να είναι ο νέος «χωροφύλακας» στην περιοχή. Ήδη προβαίνει σε κινήσεις, που λειτουργούν προς την κατεύθυνση αυτή. Αυτές, λοιπόν, οι κινήσεις της κατοχικής δύναμης όχι μόνο προκαλούν ανησυχία στις τρεις χώρες, Κύπρο, Ελλάδα και Ισραήλ, αλλά φαίνεται να απασχολεί ευρύτερα. Το ζητούμενο, πάντα, είναι να συντονιστούν και να προβούν σε από κοινού αποτρεπτικές ενέργειες.
ΑΥΤΟΣ, κατά την άποψή μας, θα πρέπει να είναι ο ρόλος των τριμερών. Να αξιολογούν τα δεδομένα, να τα συζητούν και να αποφασίζουν δράσεις. Οι τριμερείς, όχι μόνο με το Ισραήλ αλλά και με τις άλλες χώρες της περιοχής, αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο, πολιτικό και διπλωματικό, για όλους τους εμπλεκόμενους. Θα επιμείνουμε, ωστόσο, στο προφανές. Ότι θα πρέπει να περάσουν και στις πράξεις. Έχοντας αναγνωρίσει τους στόχους και τις επιδιώξεις της κατοχικής Τουρκίας, τις επεκτατικές της βλέψεις, θα πρέπει όσοι θεωρούν ότι επηρεάζονται και απειλούνται, να αντιδράσουν από κοινού.
ΒΗΜΑΤΑ γίνονται. Οι τριμερείς διευρύνονται, η ατζέντα των συζητήσεων μεγαλώνει. Προφανώς και στο παζλ της μεγάλης εικόνας χρειάζεται ένα κομμάτι, το οποίο αφορά την ασφάλεια. Είναι πρόδηλο πως μια αμυντική συμφωνία με την εμπλοκή όλων των χωρών της περιοχής (ή των περισσοτέρων, εάν δεν είναι εφικτό να συμμετέχουν όλοι), θα ενισχύσει τη σταθερότητα και την ειρήνη. Πρωτίστως, όμως, μια τέτοια συμφωνία θα πρέπει να λειτουργεί αποτρεπτικά στους επεκτατικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας και τις όποιες τρομοκρατικές ενέργειες. Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος των χωρών της περιοχής. Το εγχείρημα προφανώς και έχει δυσκολίες, ωστόσο, θα πρέπει να προσπαθήσουν όλοι όσοι επενδύουν στην περιφερειακή συνεργασία.
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου