Ο κύριος Τσίπρας, μιλώντας για το θέμα των Rafale και αφού είπε ότι η απόκτησή τους δεν ήταν εισήγηση των επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά προϊόν πολιτικών υπολογισμών στις σχέσεις με τη Γαλλία, έκανε λόγο για “τη δύσκολη κατάσταση η οποία διαμορφώνεται στην εξωτερική πολιτική. Διότι δεν είναι μόνο το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μια χώρα η οποία δεν είναι απομονωμένη και κλιμακώνει τις προκλητικές ενέργειες και βρίσκει δυστυχώς ανοχή συνβοηθείας από δικούς μας συμμάχους”.
Απέδωσε δε τη δυσκολία της συγκυρίας, στο ότι… όπως αισθάνεται, “μετά από πάρα πολλά χρόνια, η χώρα δεν έχει στρατηγική. Έχει έλλειμμα εθνικής στρατηγικής. Δεν ξέρουμε τι ζητάμε, δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Ποια είναι η στρατηγική της χώρας;”, αναρωτήθηκε ρητορικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Εν συνεχεία αναφέρθηκε στην αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία για την οποία είπε ότι είναι θετική και συμφωνεί “επί της αρχής”, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ την καταψήφισε, διότι “η ίδια η συμφωνία είχε πολλά προβλήματα”. Το μεγάλο θέμα το οποίο που όπως είπε θέτει, “είναι ότι για να προχωρήσεις σε συνεργασίες αμυντικές, πρέπει να έχεις μια σαφή εθνική στρατηγική”. Όπως είπε, “ελπίζω και εύχομαι να μην υπάρξει ένα γεγονός που θα δικαιώσει την κριτική μας, είτε στο Σαχέλ, με την εμπλοκή μας ελληνικών δυνάμεων στην υποσαχάρια Αφρική σε εμπόλεμες διαδικασίες, είτε με κάποια παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων όπου η συμφωνία η ίδια δεν προβλέπει, δεν εξαναγκάζει τις γαλλικές δυνάμεις να σταθούν στο πλάι μας έξω από τον χώρο της ελληνικής επικράτειας”.
Προφανώς, εφικτός στόχος της διαπραγμάτευσης κατά τον κύριο Τσίπρα, ήταν η Ελλάδα να εξασφαλίσει όλα όσα σήμερα αποτιμώνται ως θετικά και παράλληλα να μην έχει οποιαδήποτε υποχρέωση. Και να δεσμεύσει με κάποιον τρόπο τη Γαλλία να συνδράμει αμυντικά την Ελλάδα σε περίπτωση εμπλοκής με την Τουρκία και να μην αναλαμβάνει παρόμοιες υποχρεώσεις από την πλευρά της.
Για να δώσει την απάντηση ότι το “αντάλλαγμα” των ΗΠΑ ήταν η στάση τους στην υπόθεση του αγωγού φυσικού αερίου EastMed: “Κι έρχεται λοιπόν ο σύμμαχος, οι ΗΠΑ, λίγους μήνες μετά τις συμφωνίες αυτές και αντί να σ’ επιβραβεύσουν που τα έδωσες όλα, που καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε δώσει ποτέ τόσα πολλά, τι κάνουν; Βγάζουν την υπογραφή τους από τον EastMed. Κι όχι μόνο βγάζουν την υπογραφή τους, διότι αν έβγαιναν και έλεγαν ότι «κοιτάξτε, είναι ένα μη βιώσιμο οικονομικά σχέδιο γι’ αυτό δεν μπορεί να προχωρήσει», αιτιολογούν την απόσυρση της στήριξής τους στο ότι προκαλεί εντάσεις στην περιοχή αυτός ο αγωγός“.
Η αναφορά του είχε και ολίγη από υδρογονάνθρακες, ξεχνώντας βέβαια ότι και η δική του κυβέρνηση κωλυσιεργούσε για να μη δυσαρεστήσει την “οικολογική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε υπερβάλλουσα ισχύ σε σχέση με το μέγεθός της: “Την ίδια ώρα, αμερικανικές εταιρείες, και γαλλικές που έχουμε επίσης στη συνεργασία, αποσύρονται από τις γεωτρήσεις φυσικού αερίου στην Κύπρο και νότια της Κρήτης. Πού είναι λοιπόν αυτοί οι σύμμαχοι στους οποίους τα έχουμε δώσει όλα; Για να υπαινιχθεί με μια κάπως ομιχλώδη σε επίπεδο φρασεολογίας τοποθέτηση ότι αυτοί οι σύμμαχοι “μας πούλησαν”.
Στη συνέχεια και σε ερώτηση για το αν θα ψηφιστεί από τον ΣΥΡΙΖΑ “η συμφωνία για τις βάσεις”, ο κ. Τσίπρας απάντησε, “είναι προφανές ότι δεν την ψηφίζουμε, τι να ψηφίσουμε;”. Παρότι, όπως είπε, “επί των ημερών μας οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ αναβαθμίστηκαν όσο ποτέ άλλοτε”. Και κατέληξε, “διεκδικούσαμε να είμαστε ένας σύμμαχος ο οποίος διεκδικεί να έχει οφέλη, όχι ένας εύκολος σύμμαχος υποτελής που τα δίνει όλα χωρίς να φέρνει τίποτε”.
Η υποδοχή των RAFALE από την κυβέρνηση
Στο θέμα της τελετής υποδοχής των μαχητικών Rafale, ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι για την κυβέρνηση “είναι μικροπρέπεια το να αντιδρά ο πολιτικός κόσμος στην εθνική καπηλεία ή η ίδια η εθνική καπηλεία είναι μικροπρέπεια, να βγάζεις σποτάκι με το κομματικό σύμβολο με τα πολεμικά αεροσκάφη που πλήρωσε ο ελληνικός λαός; Αυτό είναι ο ορισμός της μικροπρέπειας…
…Είναι η στρατηγική τους, είναι ένας συνδυασμός κιτς, τους παπάδες να ευλογούν τα πτερύγια, και τη μπάντα να παιανίζει τον Εθνικό Ύμνο. Κατηγορούσαν κάποτε τον Καμένο αλλά αυτοί τον ξεπεράσανε τον Καμένο. Ένας συνδυασμός λοιπόν μιας κιτς αισθητικής με την προσπάθεια μικροπολιτικής εκμετάλλευσης πάνω σε ζητήματα που είναι εθνικά ζητήματα. Δεν μπορείς αντί για το εθνόσημο να βάζεις το λογότυπο ενός κόμματος πάνω στα πολεμικά αεροσκάφη της χώρας”.
Αυτό είναι εθνική στρατηγική;
Στο ζήτημα του ορισμού της εθνικής στρατηγικής και του επανεξοπλισμού της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας ήταν μάλλον ασαφής… ζητώντας σαφή εθνική στρατηγική! Όπως είπε, “αυτή η σαφής εθνική στρατηγική πρέπει να απαντήσει πρωτίστως σ’ ένα κρίσιμο ερώτημα: Τι θέλουμε στη σχέση μας με την Τουρκία; Θέλουμε να πάμε οριστικά σε μια διαδικασία επίλυσης μέσω αμοιβαίων εξοπλισμών και μιας κούρσας η οποία δεν θα έχει πάτο, δεν θα έχει τελειωμό;
Ή θέλουμε να έχουμε ισχυρότατο αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεών μας, και το αξιόμαχο έχει να κάνει βεβαίως και με τους αναγκαίους εξοπλισμούς, αλλά και με το σθένος, τις αποφάσεις, την αποφασιστικότητα να υπερασπιστείς τα κυριαρχικά σου δικαιώματα που δεν τα είδαμε όταν το Oruc Reis έγινε ποστάλι στα Δωδεκάνησα. Δεν το είδαμε. Και δεν έφταιγε ότι δεν είχαμε Rafale.
…Δεν έφταιγε ότι δεν είχαμε Rafale, δεν έφταιγε ότι δεν είχαμε Belharra, διότι όταν έκανε το ίδιο το Barbaros, δεν είχαμε ούτε Rafele ούτε Belharra, είχαμε όμως ψυχή. Και ήταν εκεί οι φρεγάτες του Πολεμικού Ναυτικού και εμπόδισαν την παραβίαση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Να τελειώσει λοιπόν αυτό το παραμύθι της καπηλείας των συναισθημάτων του ελληνικού λαού, των πατριωτικών αισθημάτων του ελληνικού λαού”.
Παρότι δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με τη διαπίστωση ότι “…η ίδια η ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτοί που παριστάνουν τους κόκορες σε στιγμές ευτυχίας και ειρήνης, στις δύσκολες στιγμές μετατρέπονται σε όρνιθες”, στη συνέχεια επιχειρεί να πείσει ότι οι εξοπλισμοί που τελευταία φορά έγιναν πριν τα μέσα της δεκαετίας του 2000, συνέβαλαν στο να χρεοκοπήσει η χώρα!
Αποκαλώντας μάλιστα τον επανεξοπλισμό της χώρας μετά τα Ίμια, με οπλικά συστήματα που παρότι η πολιτική τάξη τα παράτησε ασυντήρητα και μη αναβαθμισμένα στην τύχη τους, ήταν αυτά που αντιπαρέταξε η Ελλάδα απέναντι στον τουρκικό παροξυσμό! Τα χρησιμοποιεί για να τεκμηριώσει ότι παίζει ρόλο… η ψυχή και ταυτοχρόνως τα εντάσσει στα αίτια χρεοκοπίας της χώρας!
Διότι η ρητορική Τσίπρα για τους εξοπλισμούς είτε μπορεί να ερμηνευθεί ως αδυναμία κατανόησης του ζητήματος ή ως σκόπιμα παρανοϊκή, ώστε να μην αποκοπούν οι δεσμοί ούτε με όσους ιεραρχούν ψηλά την αμυντική ενίσχυση της χώρας, ούτε με τη λογική του ότι ότι “το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του”, που δεν του είναι διόλου άγνωστη. Ορθώς ανέφερε ότι η αντιπολίτευση θα ασκήσει έλεγχο στους εξοπλισμούς “μέχρι το τελευταίο ευρώ”. Ο Αλέξης Τσίπρας έριξε και τροχιοδεικτικό, αναφέροντας την υπόθεση της συμφωνίας Ελλάδας-Ισραήλ για το Κέντρο Αεροπορικής Εκπαίδευσης στην Καλαμάτα, υπαινισσόμενος “σκάνδαλο” και δεσμεύθηκε να ελεγχθεί εξαντλητικά η σύμβαση στη Βουλή.
Ενδιαφέρον είχε και η θέση του για το θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών με τη Βόρεια Μακεδονία:
Αυτό που έχει νόημα να δούμε τώρα όμως, είναι, η χώρα έπρεπε να κάνει αυτή τη συμφωνία ή όχι; Αυτό είναι το κρίσιμο. Δηλαδή με μια Τουρκία, η οποία έχει τη δυνατότητα να διεισδύει στα Βαλκάνια, με μια Τουρκία η οποία παρ’ ό,τι όλοι λένε ότι τελειώνει ο Ερντογάν, ότι είναι απομονωμένη, φαίνεται ότι σήμερα, παρά τη μεγάλη οικονομική κρίση που έχει, ότι αναβαθμίζει τις σχέσεις της με χώρες με τις οποίες είχε συγκρουστεί. Τη Σαουδική Αραβία, αραβικές χώρες, ακόμα και με την Αίγυπτο θα προσπαθήσει, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, βλέπετε πώς τη χαϊδεύουν. Και που βρίσκεται στην καρδιά των Βαλκανίων. Προχθές ήταν στην Αλβανία.
Το να είχαμε λοιπόν μια Τουρκία όπως την έχουμε στη Λιβύη και στα σύνορά μας με τη Βόρεια Μακεδονία θα ήταν κάτι θετικό για τη χώρα; Ή επικίνδυνο και επιζήμιο; Σήμερα έχουμε μια χώρα σύμμαχο, μια χώρα της οποίας τον εναέριο χώρο τον προστατεύουν τα Rafale που πήραμε προχθές, 6 Rafale θα πετάνε πάνω από τη Βόρεια Μακεδονία…
Μέσα στα πλαίσια των συμμαχιών μας, η Ελλάδα είναι αυτή η οποία ανέλαβε, εμείς το υπογράψαμε, την επιτήρηση του εναέριου χώρου της Βόρειας Μακεδονίας. Ας αναλογιστεί ο μέσος Έλληνας πολίτης και όλοι αυτοί οι υπερπατριώτες που έβγαιναν και διαρρηγνύανε τα ιμάτιά τους -δεν λέω για τον απλό κόσμο και τις ευαισθησίες του, εγώ τις σέβομαι και τις διαφωνίες στους ανθρώπους, και, εν πάση περιπτώσει, εφόσον διαφωνούσαν καλά έκαναν και βγήκαν και διαμαρτυρήθηκαν.
Εν κατακλείδι, αξίζει αναφοράς η συνολική προσωπική επίθεση που εξαπέλυσε στον πρωθυπουργό, με κεντρικό επιχείρημα… ότι ο ίδιος είναι αυτοδημιούργητος: Παραθέτουμε χωρίς σχόλια:
“Η αντιπαράθεση με τον κ. Μητσοτάκη είναι πολιτική. Πολιτικά τον αντιπολιτεύτηκα και τον αντιπολιτεύομαι και θα συνεχίσω. Αλλά μιας και ο ίδιος είπε ότι είναι άβυσσος αυτή που μας χωρίζει, ναι, είναι άβυσσος αυτή που μας χωρίζει. Εγώ δεν ήμουν γόνος ούτε πλούσιας ούτε πολιτικής οικογένειας να έχω πατέρα πρωθυπουργό ή να έχω τζάκι πολιτικό. Εγώ ήμουν ένας μαθητής στο δημόσιο Λύκειο, στο Πολυκλαδικό Αμπελοκήπων. Αυτός όλη του τη ζωή την πέρασε στα πούπουλα και είχε σαν στόχο οικογενειακό να γίνει πολιτικός και πρωθυπουργός, διότι έχουν οικογενειακή παράδοση να κυβερνάνε τη χώρα. Άβυσσος μας χωρίζει. Εγώ ήμουν αυτοδημιούργητος και είμαι αυτοδημιούργητος. Αυτός μας είπε κιόλας ότι κόλλησε ένσημο όταν ο πατέρα του ήταν πρωθυπουργός. Τα βγήκε όλα έτοιμα στη ζωή του.”
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου