Η εβδομάδα που πέρασε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια από τις πιο καλές στα ευρωτουρκικά εδώ και καιρό. Η Τουρκία είδε την Ευρωπαϊκή Ένωση αν επιστρέφει στην στρατηγική «της μη ενόχλησης» αφού κατάφερε να την αφήσουν στην ησυχία της σ’ ό,τι αφορά την Ανατολική Μεσόγειο. Από την άλλη βλέπει μια Ευρωπαϊκή Ένωση να αδυνατεί να της προκαλέσει το παραμικρό πρόβλημα ως προς τη στάση που ακολουθεί στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο.
Στο κείμενο της Στρατηγικής Πυξίδας για την Ασφάλεια και την Άμυνα υπήρξε μεν αναφορά για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο πλην όμως χωρίς να κατονομάζεται η χώρα που προκαλεί τις εντάσεις. Ωσάν και οι εντάσεις να προκαλούνται από μια αόρατη δύναμη!
Στο κείμενο που υιοθετήθηκε από τους υπουργούς Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρονται τα εξής σε σχέση με την Ανατολική Μεσόγειο: «Τέλος, παραμένουν οι εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο εξαιτίας προκλήσεων και μονομερών ενεργειών κατά κρατών μελών της ΕΕ και καταπατήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, καθώς και της εργαλειοποίησης της αντικανονικής μετανάστευσης, οι οποίες θα μπορούσαν γρήγορα να κλιμακωθούν».
Σε ένα κείμενο που στοχεύει σε μια «ΕΕ που προστατεύει τους πολίτες, τις αξίες και τα συμφέροντά της και συμβάλλει στην διεθνή ειρήνη και ασφάλεια» είναι παράδοξο να γίνεται μια αόριστη διαπίστωση ότι «παραμένουν οι εντάσεις… εξαιτίας προκλήσεων και μονομερών ενεργειών κατά κρατών μελών της ΕΕ». Ούτε ποια είναι αυτά τα κράτη μέλη δεν καταγράφονται. Άντε εμείς ξέρουμε γιατί μας καίνε οι εν λόγω ενέργειες. Κάποιος μπορεί να θεωρήσει πως είναι για άλλα κράτη μέλη που αναφέρονται. Ούτε λέξη για Κύπρο ή Ελλάδα, που είναι τα άμεσα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη της ΕΕ.
Ούτε βεβαίως η όποια αναφορά για το ποια χώρα προβαίνει σε αυτές τις ενέργειες τις οποίες η ΕΕ καταδικάζει με αυτό τον γενικό τρόπο. Εμείς, πάλι, ξέρουμε πως είναι για την Τουρκία που θέλουν να πουν και δεν τον λένε. Οι άλλοι άραγε το αντιλαμβάνονται; Εύκολα κάποιος μπορεί να υποστηρίξει πως το κείμενο μπορεί να αναφέρεται στο Λίβανο, στο Ισραήλ, την Αίγυπτο ή ακόμα και τη Λιβύη. Γιατί όλες αυτές στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκονται δίπλα από κράτη μέλη της ΕΕ.
Στη συνέχεια της αναφοράς στο συγκεκριμένο κείμενο προστίθεται και η εξής πρόταση: «Η εξασφάλιση ενός σταθερού και ασφαλούς περιβάλλοντος καθώς και μιας σχέσης συνεργασίας, με γνώμονα το αμοιβαίο όφελος, σύμφωνα με την αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας, είναι προς το συμφέρον τόσο της ΕΕ όσο και της Τουρκίας». Μια αναφορά η οποία σίγουρα δεν στοχεύει ή μπορεί να θεωρείται ότι ασκεί πίεση προς την Τουρκία για να διαφοροποιήσει την πολιτική που ακολουθεί στην Ανατολική Μεσόγειο ή σε βάρος της Κύπρου. Αντίθετα είναι απ’ εκείνες τις αναφορές που δίνουν προφάσεις στην Τουρκία να εμφανίζεται ενοχλημένη όπως το έχει ήδη πράξει.
Το εν λόγω κείμενο υιοθετήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη της Λευκωσίας η οποία φαίνεται στην παρούσα φάση να υιοθετεί πολιτική αποφυγής αντιπαραθέσεων με τους εταίρους της εντός της ΕΕ. Προφανώς όσοι ασκούσαν προηγουμένως κριτική και διαμαρτύρονταν για την τακτική που ακολουθούσε η Κύπρος εντός της ΕΕ σε σχέση με την Τουρκία είναι αυτό που επεδίωκαν. Κείμενα τα οποία θα έδιναν κάποιο καρότο στη Λευκωσία χωρίς την ίδια ώρα να υπάρχει πουθενά μαστίγιο εναντίον της χώρας εκείνης η οποία προβαίνει σε ενέργειες σε βάρος κρατών μελών της ΕΕ. Και από την ώρα που η Λευκωσία δεν είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει με αξιώσεις ένα κείμενο το οποίο θα καταγράφει τα δεδομένα στην Ανατολική Μεσόγειο ως έχουν, κανείς άλλος δεν έχει είτε την πρόθεση είτε την διάθεση να προσθέσει λέξεις οι οποίες θα λένε τα πράγματα με το όνομά τους.
bimbishis@phileleftheros.com
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου