Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Η διοίκηση των βρετανικών Βάσεων προγραμματίζει «φιλανθρωπική εκδήλωση» για τον εορτασμό των 70χρονων από την ενθρόνιση της βασίλισσας Ελισάβετ, στο αρχαίο θέατρο Κουρίου! Ακόμη και η επιλογή του χώρου έχει τη σημασία του για εκείνους που το αποφάσισαν, γιατί αποτελεί, το αρχαίο θέατρο, σημείο αναφοράς του πολιτισμού και της ιστορίας του τόπου.
Η προσπάθεια των αρμοδίων των Βάσεων, ενός αποικιακού καταλοίπου, να εμπλέξουν διά της φιλανθρωπίας την κυπριακή κοινωνία σε μία εκδήλωση παρωχημένων εποχών, επιβεβαιώνει στο βάθος μία διαχρονική νοοτροπία. Οι Βρετανοί θεωρούν ακόμη την Κύπρο αποικία τους, κι αυτό το δείχνουν με κάθε τρόπο. Άλλωστε, άκουσον-άκουσον, η βρετανική πρεσβεία οργανώνει δεξίωση για τα γενέθλια της βασίλισσας (είναι η εθνική ημέρα της χώρας!), στην οποία συνωστίζεται η κυπριακή ελίτ, που θεωρεί πως παραμένοντας αγγλολάγνοι αναβαθμίζουν το κοινωνικό τους στάτους.
Το ζήτημα για τους Βρετανούς είναι πολιτικό και εντάσσεται σε μια μεταποικιακή πολιτική διατήρησης της επιρροής τους στις παλιές αποικίες. Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, το Λονδίνο επέβαλε να έχει τον πρώτο λόγο, να συντάσσει τα προσχέδια ψηφίσματος και να… συμβουλεύει τα Ηνωμένα Έθνη. Παράλληλα εντοπίζει τους «αδιάβαστους» για να τους ενημερώσει και να τους… καθοδηγήσει.
Το ζήτημα με τους αγγλολάγνους, που νομίζουν πως προσθέτει στη μόρφωση τους, εάν οι μισές κουβέντες που λένε είναι στην αγγλική, είναι πως επιμένουν να συμπεριφέρονται ως πολίτες της αποικιακής δύναμης. Ως υπήκοοι της «Αυτού Μεγαλειότητας», που πρέπει να τιμούν κάθε σταθμό της πολύχρονης πορείας της στον θρόνο (!). Το γεγονός ότι η βασιλεία είναι ένα ξεπερασμένο σύστημα δεν απασχολεί κανένα; Εάν οι Βρετανοί το ανέχονται, δεν σημαίνει πως θα πρέπει να φορτώνουν αυτή τη στρέβλωση και σε πολίτες άλλων κρατών. Δυστυχώς, υπάρχουν πολίτες άλλων κρατών —όπως Κύπριοι— που επιλέγουν να τιμούν τη βασίλισσα των Βρετανών.
Είναι σαφές πως άλλο είναι η σχέση δύο χωρών —που πρέπει να υπάρχει και να αναπτύσσεται— και διαφορετικό αυτή να κρίνεται και από το πόσο θα τιμηθεί ένας ξεπερασμένος θεσμός. Σημειώνεται πως η Ελισάβετ σε ό,τι αφορά την Κύπρο κρίθηκε στην ιστορία για το γεγονός ότι «κώφευσε» στις εκκλήσεις να σταματήσει την απόφαση για τον απαγχονισμό αγωνιστών του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, 1955-1959. Κι αυτό δεν είναι παρελθοντολογία. Είναι η ιστορική αλήθεια και εξήντα πέντε και πλέον χρόνια από τότε, η Ελισάβετ δεν απολογήθηκε, δεν είπε το δικό της mea culpa.
Οι βρετανικές κυβερνήσεις, από την αρχή της κολοβωμένης ανεξαρτησίας, λειτουργούσαν υπονομευτικά. Επιλογή τους ήταν να βρίσκονται πάντα απέναντι στη Λευκωσία. Το Λονδίνο δεν προσπάθησε να στήσει γέφυρες, να βελτιώσει τις σχέσεις με τους Κυπρίους. Ως να τους κυνηγά το σύνδρομο του αντιαποικιακού αγώνα.
Κάθε φορά που οργανώνονται εκδηλώσεις για να τιμηθεί η βασίλισσα, επανέρχεται το θέμα της αποαποικιοποίησης, το οποίο συνδέεται με την πλήρη εφαρμογή της κυριαρχίας της χώρας μας. Γιατί η άσκηση της κυριαρχίας δεν μπορεί να εξαρτάται από τρίτες χώρες, όπως επιδιώκεται από την Τουρκία. Ούτε να έχει περιορισμούς ή να χρησιμοποιείται ως αποικία, όπως προκύπτει από τη βρετανική συμπεριφορά. Είναι σαφές πως αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν υπάρξει αποαποικιοποίηση.
Το θέμα των Βάσεων δεν θα ανοίξει μόνο και μόνο ως απάντηση στη βρετανική πολιτική. Άλλωστε, με την πολιτική που προωθεί το Λονδίνο υπονομεύει τη βρετανική παρουσία στο νησί. Όπως πολλές φορές έχει γραφτεί, η διαχείριση του θέματος αυτού πρέπει να γίνει με μόνο στόχο να τερματιστούν αποικιοκρατικά κατάλοιπα. Το ζήτημα έχει πολιτική και νομική διάσταση και αφορά στην εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Οι Βάσεις δεν είναι κυρίαρχες και η παρουσία τους ξεπερασμένη. Θέλουν οι Βρετανοί να συνεχίσουν την παρουσία τους με άλλα δεδομένα; Θα πρέπει να το κουβεντιάσουν με την Κυπριακή Δημοκρατία μέσα σε μία λογική να κερδίσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι. Εάν και εφόσον το κράτος, στην προκειμένη περίπτωση η Κυπριακή Δημοκρατία, το θέλει.
Η διοίκηση των Βάσεων οργανώνει μία συναυλία κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το απαγορεύσει. Όπως μπορούν, ασφαλώς, να επιλέξουν και τον λόγο. Αυτό δεν σημαίνει πως θα πρέπει να γίνονται ανεκτές οι δράσεις τους γενικότερα. Η συναυλία επανέφερε το θέμα της παρουσίας τους στο νησί. Η αφορμή —να τιμηθεί η βασίλισσα— έφερε θύμησες, θυμό, ενώ τίθεται και ζήτημα ανοχής σε έναν ξεδοντιασμένο, ξεπερασμένο θεσμό, τον οποίο καταδίκασαν στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι λαοί.
Την ίδια ώρα, η διοίκηση των Βάσεων, τα τελευταία χρόνια, αναζητεί και πολιτικό ρόλο κι αυτό δεν περνά απαρατήρητο.
ΠΗΓΗ apopseis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου