Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Το τι έγινε στο Μοντ Πελαράν και στο Κραν Μοντανά το 2017, παραμένει μία συνεχής ανοικτή συζήτηση και αναπτύσσονται αφηγήματα και επιχειρήματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Ο «Φιλελεύθερος» έχει δημοσιεύσει τα πρακτικά των συναντήσεων του Κραν Μοντανά. Πρακτικά που τηρούνταν από τα Ηνωμένα Έθνη και τα οποία προφανώς και είχαν περάσει από καλό φιλτράρισμα από τον κ. Άιντε. Πέραν, όμως, από αυτό είναι σαφές πως η κατοχική Τουρκία έπαιξε ένα παιχνίδι τακτικής, προσπάθησε να σύρει τους υπόλοιπους σε μία συζήτηση για όλα τα θέματα, κατάφερε να εξασφαλίσει κι άλλες υποχωρήσεις από τη Λευκωσία, στις εσωτερικές πτυχές και στη συνέχεια ανέτρεψε την Πενταμερή Διάσκεψη.
Είναι η Τουρκία που τίναξε στον αέρα τη Διάσκεψη κι αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Οι ευθύνες του Προέδρου Αναστασιάδη κρίνονται στο πεδίο των υποχωρήσεων, με τις προτάσεις που κατέθεσε. Πήγε σε μία Πενταμερή Διάσκεψη, με προβληματική τη σύνθεση και χωρίς την Κυπριακή Δημοκρατία (το ίδιο έγινε σε όλες τις συνάξεις αυτές) γνωρίζοντας τις προθέσεις της τουρκικής πλευράς. Όπως τις γνώριζε και στην άτυπη Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης, τον Απρίλιο του 2021, όταν η τουρκική πλευρά είχε διακηρύξει πως θα προσερχόταν για να συζητήσει μόνο λύση δύο κρατών κυριαρχική ισότητα και ίσο διεθνές καθεστώς μεταξύ τους. Και πήγε και σε εκείνη τη σύναξη, για να μην κατηγορηθεί από τη λεγόμενη διεθνή κοινότητα και στο εσωτερικό από τους πάλαι ποτέ συνοδοιπόρους του. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν άλλαξε πολιτική. Στις κρίσιμες ώρες θυμάται τον παλιό καλό του εαυτό και τον… αδικούν οι συναγωνιστές του επί του σχεδίου Ανάν. Το σχέδιο Ανάν το θυμήθηκε και τις προάλλες, όταν θέλησε να απαντήσει στο μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας, Τουμάζο Τσιελεπή. Στην απάντηση, του βγήκε το 2004. Ανέφερε πως «όταν άλλοι επέλεξαν το όχι για να τσιμεντώσουν το ναι, εγώ τόλμησα, απέναντι στο ρεύμα, να πάρω ξεκάθαρη θέση ενάντια στις απόψεις συμβούλων μου».
Οι Πενταμερείς Διασκέψεις, που έγιναν χωρίς προετοιμασία και χωρίς πυξίδα έσυραν τη Λευκωσία σε διαδικασίες, που οδήγησαν σε περαιτέρω διολίσθηση του Κυπριακού. Οι Διασκέψεις έθεσαν στην ατζέντα την τουρκική απαίτηση για δύο κράτη κι αυτό το αφήγημα το βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Κι αυτό γιατί τούτες οι συνάξεις, πέραν των άλλων όλων, με την ανοχή του Γενικού Γραμματέα, πραγματοποιούνταν στη λογική «όλα στο τραπέζι».
Σήμερα συζητούνται τα όσα έγιναν στο Κυπριακό. Όταν λοιπόν τα βρουν με το τι έγινε πριν από πέντε χρόνια, θα πρέπει όλοι αυτοί που απευθύνονται στους πολίτες να απαντήσουν για το διά ταύτα. Και τώρα τι; Θα συνεχισθεί η ίδια πολιτική, της πεπατημένης, του «καλού παιδιού» και του κατευνασμού; Πρόκειται για μία πολιτική που εδραίωσε τα κατοχικά δεδομένα και άνοιξε περισσότερο την όρεξη της κατοχικής Τουρκίας. Καταθέτει ο Τατάρ προτάσεις για δύο κράτη και απαντά η Λευκωσία πως θα τις συζητήσει «καλή τη πίστει». Τι άλλο θα ακούσουμε;
Ο Νίκος Αναστασιάδης, που είχε εκλεγεί ως Πρόεδρος… λύσης, όπως και ο προκάτοχός του, δεν οδήγησε τα πράγματα σε συμφωνία. Κάποιοι που πανηγύριζαν για την εκλογή του, τώρα τον κατηγορούν γιατί δεν βρήκε τον τρόπο να επαναφέρει το σχέδιο Ανάν. Ο ίδιος εάν μπορούσε θα το έκανε, ωστόσο, η Τουρκία κάθε φορά θέλει και περισσότερα, που καθιστούν αδύνατη την αποδοχή τους. Για να αλλάξει τούτο, θα πρέπει να διαμορφωθεί μία άλλη πολιτική, που να θέτει σε μία άλλη βάση το Κυπριακό. Στη βάση, που βλέπει η λεγόμενη διεθνής κοινότητα, το Ουκρανικό ως θέμα εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής. Αυτό δεν θα γίνει από μόνο του. Δεν θα γίνει από εκείνους που προσκολλώνται στα ΜΟΕ και στις μεθόδους, που θεωρούν πως για να κατευνάσουν το θηρίο πρέπει να το ταΐζουν από τη σάρκα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου