Μόλις τον Σεπτέμβρη του 2019 κι όταν πια προηγήθηκαν άλλες έξι ομιλίες του στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, άρχισε να λέει τα πράματα με το όνομά τους ενώπιον της διεθνούς κοινότητας. Κι έφτασε την περασμένη Παρασκευή, στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του, να εξηγεί στη Συνέλευση ότι «η Τουρκία έχει ιδρύσει μια παράνομη οντότητα στις κατεχόμενες περιοχές, η οποία βρίσκεται υπό τον απόλυτο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό της έλεγχο».
Πολύ καλά έκανε, αλλά την ίδρυσε τώρα ξαφνικά την παράνομη οντότητα η Τουρκία; Σε προηγούμενες ομιλίες του απέφευγε ακόμα και να κατονομάσει την Τουρκία ως το βασικό μας πρόβλημα. Το 2015, μάλιστα, τότε που τα άστρα έλαμπαν στους ουρανούς του Άιντα και του Ακιντζί, απέφυγε ακόμα και να πει ότι ήταν η Τουρκία που παραβίαζε την ΑΟΖ, μιλούσε γενικά για παραβιάσεις ως να γίνονταν από Αρειανούς, και έστηνε τον ανδριάντα του Ακιντζί.
«Τόσο εγώ όσο και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης κ. Μουσταφά Ακιντζί, μοιραζόμαστε το ίδιο πολιτικό θάρρος και σθένος να προχωρήσουμε αποφασιστικά», έλεγε. Στον ΟΗΕ τα έλεγε, όχι σε καμιά δικοινοτική εκδήλωση για την παραδοσιακή βράκα των Κυπρίων. Το 2016, μιλούσε για συγκλίσεις και για το πόσο κοντά είναι σε μια συμφωνία με τον Ακιντζί. Για να τον διαψεύδει ο ίδιος ο Ακιντζί λέγοντας: «Δεν έγινε σωστή αναφορά σε κάποιες συμφωνίες στις οποίες έχουμε καταλήξει». Το 2017 και το 2018, οι ίδιες γενικολογίες…
Έτσι περνούσαν τα χρόνια των ηγετών μας. Με μισόλογα και ψευδαισθήσεις. Προχτές, λοιπόν, τα είπε όπως έπρεπε ο Πρόεδρος. Αλλά, τι νόημα έχει; Όταν επί χρόνια η διεθνής κοινότητα λάμβανε το μήνυμα ότι η λύση εξαρτάται από τον Ελληνοκύπριο και τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, κι ότι μοιράζονται το ίδιο πολιτικό θάρρος και το ίδιο όραμα, πώς να πείσεις ξαφνικά ότι είναι η Τουρκία το πρόβλημα;
Αλλά, ακόμα κι αν ο Νίκος Αναστασιάδης κατάλαβε τι γίνεται, έστω και αργά τώρα που φεύγει, και μετά που τα έζησε από πρώτο χέρι στο τραπέζι των συνομιλιών, οι υπόλοιποι ακόμα. Άκουγα χτες ΑΚΕΛικό βουλευτή να εξηγά στην τηλεόραση ότι ο Τατάρ είναι ένας διχοτομιστής που δεν θέλει τη ΔΔΟ. Αλλά, δεν τον ρώτησε κανένας να μας εξηγήσει τι πετύχαμε με τον Ταλάτ και τον Ακιντζί που δεν είναι διχοτομιστές και θέλουν τη ΔΔΟ.
Συνεχίζουν να προσωποποιούν το πρόβλημα της κατοχής και να παραπλανούν κι εμάς και τον διεθνή παράγοντα. Όμως, είναι κατοχή που έχουμε, είναι με την Τουρκία που έχουμε να κάνουμε, η οποία έχει «υπό τον απόλυτο πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό της έλεγχο» τα κατεχόμενα. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Τατάρ δεν θέλει τη ΔΔΟ, το πρόβλημα είναι ότι και όσοι άλλοι θέλουν τη ΔΔΟ, τη θέλουν όπως τη θέλει και η Τουρκία. Να δημιουργεί συνθήκες προτεκτοράτου, να νομιμοποιεί ρόλο και λόγο της Άγκυρας στη χώρα μας. Ο Τατάρ, εξάλλου, δεν θέλει καμιά συνύπαρξη, καμιά συμβίωση, καμιά επανένωση, θέλει τουρκοποίηση της Κύπρου. Εμάς, η ΔΔΟ μας μάρανε;
Ακόμα και το 2020, όμως, όταν ο Πρόεδρος αποφάσισε να μιλήσει καθαρά για όσα κάνει ο Ερντογάν και να του δώσει απαντήσεις (ακόμα και για τους Κούρδους μίλησε τότε), στην Κύπρο οι παλιοί οπαδοί του ενοχλήθηκαν. Η ομιλία εκείνη τη χρονιά ήταν από βίντεο, λόγω κορωνοϊού. Άκουγα την επόμενη μέρα ένα από τα σαΐνια, που σχολίαζε στην τηλεόραση την ομιλία του, και απορούσε αν θα έλεγε όσα είπε αν η ομιλία γινόταν στην αίθουσα και τα έλεγε μπροστά στον Ερντογάν. Λες και θα τον ντρεπόταν! Αγνοώντας βεβαίως ότι όταν εκφωνεί την ομιλία του ο Πρόεδρος, οι Τούρκοι ηγέτες αποχωρούν από την αίθουσα επιδεικτικά.
Η ουσία είναι ότι ακόμα κι όταν κατονόμασε την Τουρκία ως το πρόβλημά μας, στο εσωτερικό μέτωπο οι δικοί του τον έβγαλαν απορριπτικό κι ανησύχησαν. Τι να σου κάνει κι η διεθνής κοινότητα πια! Σαλάτα τα κάναμε. Κι ακόμα συνεχίζουμε
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου