Πλανητικά και δικά μας: Επομένως στόχος των Αμερικανών αλλά και της Δύσης γενικότερα είναι να αποφύγουν ένα θερμό επεισόδιο

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Ο πλανήτης συνεχίζει να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού με όσα συμβαίνουν στον πόλεμο Δύσης και Ρωσίας με αφορμή την Ουκρανία. Οι πυραυλικές επιθέσεις της Ρωσίας μετά τη δολιοφθορά της γέφυρας Κέρτς στην Κριμαία έδειξαν την αποφασιστικότητα της Μόσχας να απαντήσει στην ταπεινωτική ήττα των στρατευμάτων της στην ανατολική Ουκρανία. Όσο για την πυρηνική απειλή, ο Μπάιντεν μας διαβεβαιώνει τώρα, μετά που δαιμονοποίησε τον Πούτιν, ότι ο Ρώσος πρόεδρος είναι ορθολογιστής και δεν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.

Πέραν όμως από τις κάθε λογής απειλές του πολέμου υπάρχουν και οι άλλες συνέπειές του που οδηγούν τον πλανήτη στην καταστροφή. Για παράδειγμα ποιος μιλά σήμερα για την κλιματική αλλαγή

και την καταστροφική πορεία της; Ο πόλεμος επιδεινώνει καθημερινά την κατάσταση με την ανεξέλεγκτη  πια χρήση διαφόρων μορφών ενέργειας, όπως ο άνθρακας και ο λιγνίτης, αλλά ακόμη και της πυρηνικής ενέργειας που η ανθρωπότητα προσπαθούσε να περιορίσει με τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Ακόμη και οι Πράσινοι της Γερμανίας, οι πιο πιστοί σύμμαχοι των Αμερικανών στη χώρα αυτή, επικροτούν σήμερα την επαναλειτουργία των πυρηνικών αντιδραστήρων. Ο δε πολύς Σόιμπλε συμβούλεψε τους Γερμανούς να φοράνε δύο πουλόβερ και να έχουν σπίρτα και κεριά στο σπίτι τους!

Το δυστύχημα είναι ότι καθημερινά η κατάσταση επιδεινώνεται και η ειρήνη απομακρύνεται. Ασφαλώς ο Πούτιν και η Ρωσία έχουν τις ευθύνες τους αλλά η Δύση και ειδικά οι Αμερικανοί δεν άφησαν καμιά πόρτα εξόδου στη Μόσχα. Στόχος τους η ταπείνωση και η αποδυνάμωση της Ρωσίας  ως πλανητικής δύναμης. Η Ρωσία όμως, με Πούτιν ή χωρίς Πούτιν, όπως ήταν ιστορικά μια μεγάλη δύναμη, τέτοια θα παραμείνει και στο μέλλον. Εκείνο που χρειάζεται είναι, με αμοιβαίες φυσικά προσπάθειες, η ειρηνική συνύπαρξη μαζί της. Προπάντων τώρα που τα ρωσικά στρατεύματα έχουν υποστεί μια ταπεινωτική ήττα στην ανατολική Ουκρανία, ίσως να ήταν η ώρα σοβαρών διαπραγματεύσεων ειρήνης.

Στα καθ’ ημάς συνεχίζονται οι καθημερινές τουρκικές απειλές ενώ υπάρχει και ο φόβος μιας πιθανής ελληνοτουρκικής σύγκρουσης, έστω και περιορισμένης μορφής. Στην Αθήνα πιστεύουν ότι η θέση της χώρας έχει ισχυροποιηθεί με την αμερικανική παρουσία, από την Αλεξανδρούπολη ώς τη Σούδα. Περισσότερο όμως ψύχραιμοι αναλυτές θεωρούν αυτή την παρουσία και ειδικά την αξιοποίηση της Αλεξανδρούπολης σε βάρος των στενών του Βοσπόρου, ως μια αμερικανική πίεση στην Τουρκία για να περιορίσει τα ανοίγματά της στη Ρωσία.  Θεωρούν άλλωστε ότι η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μιας μορφής συνεργασία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Επομένως, στόχος των Αμερικανών αλλά και της Δύσης γενικότερα είναι να αποφύγουν ένα θερμό επεισόδιο και να επαναφέρουν μια κάποια ισορροπία στις σχέσεις των δύο χωρών. Το αμερικανικό κατεστημένο αλλά και η Δύση γενικότερα δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν με κανένα τρόπο την Τουρκία. Αλλά ούτε και η Τουρκία θα εγκαταλείψει ποτέ το ΝΑΤΟ ή και τους δεσμούς της με τη Δύση. Θα εξακολουθήσει όμως να πορεύεται πατώντας σε δύο βάρκες και αυτό η Δύση σιωπηρά της το αναγνωρίζει ήδη.

Γράφει σχετικά ένας σοβαρός δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής: «Δεν είναι χώρα άνευ σημασίας η Ελλάς ούτε για το ΝΑΤΟ και ούτε για την Ε.Ε. Αλλά από μόνη της και δίχως τη συνεργασία με την Τουρκία δεν είναι σε θέση να καλύψει τις ανάγκες αυτών των δύο ισχυρών συνασπισμών της Δύσεως, ιδιαίτερα σε μια περίοδο μετωπικής πλέον συγκρούσεως με τη Ρωσία και επικίνδυνης ρευστότητος εν γένει στην περιοχή».( Κώστας Ιορδανίδης, Η Καθημερινή, 09.10.2022»).

Επομένως οι Αμερικανοί, το ΝΑΤΟ και το ευρωπαϊκό ιερατείο ικανοποιούν τις απαιτήσεις της Τουρκίας και ζητούν την κατανόηση της ελληνικής πλευράς, κάνοντας ακόμη λόγο και για  μείωση από την  Ελλάδα του στρατιωτικού της αποτυπώματος στα νησιά του Αιγαίου. Διότι, όσο και να προσπαθούν κάποιοι στην Αθήνα να πείσουν ότι η Ελλάδα μπορεί να αντικαταστήσει την Τουρκία για τις ανάγκες της Δύσης, δεν είναι πειστικοί, ούτε και αυτό ισχύει γεωπολιτικά. Η Δύση και ειδικά οι Αμερικανοί πιστεύουν πάντα στην ανάγκη ενίσχυσης της Νοτιονατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Μας το υπενθυμίζει καθημερινά με τις δηλώσεις του Ο Γενικός Γραμματέας του  ΝΑΤΟ, ο οποίος, για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστόν ότι ενεργεί ως υπάλληλος των ΗΠΑ. Η στρατηγική σημασία της Τουρκίας είναι αδιαμφισβήτητη τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για το ΝΑΤΟ και τη Δύση γενικότερα. Γι΄αυτό και η Τουρκία θα εξασφαλίσει τα F-16.

Πολλοί επίσης ξεχνούν ή δεν πληροφορήθηκαν ίσως τις επαφές που είχε ο Ερντογάν στη Νέα Υόρκη με την εκεί παρουσία του στη Γενική Συνέλευση των  Ηνωμένων Εθνών. Κάποιοι άλλωστε εξακολουθούν να πιστεύουν στο γνωστό παραμύθι της απομόνωσης της Τουρκίας. Ακόμη φαίνεται  ότι δεν κάνουν τον κόπο να διερωτηθούν  γιατί ο πανίσχυρος σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου και ο στενότερος συνεργάτης του Αμερικανού Προέδρου, Τζέικ Σάλιβαν, πήγε στην Κωνσταντινούπολη  και είχε συνομιλίες με τον Ιμπραίμ Καλίν, στενό συνεργάτη του Προέδρου της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν.

Την ίδια ώρα οι Αμερικανοί φαίνεται να πιέζουν για την αποστολή του ρωσικού οπλισμού της Εθνικής Φρουράς στην Ουκρανία, αφήνοντας την Κύπρο ανοχύρωτη πολιτεία. Σε μια στιγμή μάλιστα που η Τουρκία ενισχύει τα κατοχικά στρατεύματα στο νησί.

Καιρός να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα χωρίς ψευδαισθήσεις. Με αυτοπεποίθηση βεβαίως, αλλά και χωρίς να υποτιμούμε τον αντίπαλο.

*Πανεπιστημιακός, συγγραφέας της μυθιστορηματικής τριλογίας ΝΟΜΑΔΑΣ, Αθήνα, Εκδόσεις Βακχικόν, 2017-2019. Τώρα κυκλοφορεί και το νέο του μυθιστόρημα,  ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ/ΣΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΤΟΥ ΄21, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο.  Email, Stephanos.constantinides@gmail.com

ΠΗΓΗ apopseis