«ΣΗΜΕΡΑ, κάνουμε μια παύση για να θυμηθούμε τις ζωές που χάθηκαν κατά τη γενοκτονία των Αρμενιών και ανανεώνουμε την υπόσχεσή μας να μην ξεχάσουμε ποτέ».
Με αυτά τα λόγια ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζο Μπάιντεν, έστειλε το μήνυμα για τη γενοκτονία των Αρμενίων από τους Τούρκους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος επισήμανε στη σύντομη δήλωση του ότι «στις 24 Απριλίου 1915, οι οθωμανικές αρχές συνέλαβαν Αρμένιους διανοούμενους και ηγέτες της κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη – η έναρξη μιας συστηματικής εκστρατείας βίας κατά της αρμενικής κοινότητας. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ενάμιση εκατομμύριο Αρμένιοι απελάθηκαν, σφαγιάστηκαν ή παρέλασαν μέχρι θανάτου – μια τραγωδία που επηρέασε για πάντα γενιές αρμενικών οικογενειών».
ΤΟ μήνυμα δεν μπορούσε να ήταν πιο ξεκάθαρο, για ένα ιστορικό γεγονός, που σημαδεύει την παγκόσμια ιστορία. Για ένα γεγονός, που δεν μπορεί να το ξεγράψει καμία πολιτική σκοπιμότητα και κανένα γεωπολιτικό συμφέρον. Άλλωστε, η αναφορά Μπάιντεν, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως μια τοποθέτηση, που μπορεί να επηρεάζεται από πολιτικές σκοπιμότητες- εσωτερικές και μη- ωστόσο αναφέρεται σε μια ιστορική αλήθεια.
ΟΙ τοποθετήσεις αυτές προκάλεσαν, ως αναμενόταν, την τουρκική αντίδραση. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, επιστράτευσε σε ανάρτησή του, σκληρές αναφορές χωρίς βέβαια να έχει το πολιτικό ανάστημα να κατονομάσει τον Αμερικανό Πρόεδρο. Αναφέρθηκε σε πολιτικούς τσαρλατάνους, «που επιχειρούν να διαστρεβλώσουν την ιστορία…». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
ΤΟ ζητούμενο είναι, όπως έχουμε αναφέρει, η ιστορική πραγματικότητα, η οποία στηρίζεται στην αλήθεια. Η ιστορική αλήθεια δεν μπορεί ποσώς να αλλάξει. Αλλά ταυτόχρονα, η αναγνώριση ενός εγκλήματος δεν σημαίνει ότι φορτώνεται στη χώρα και τους πολίτες του σήμερα. Η Τουρκία στην ιστορία της έχει προβεί σε γενοκτονίες, τις οποίες θα κουβαλά όσο αρνείται ότι έχουν διαπραχθεί. Η ανθρωπότητα έχει περάσει μεγάλους, παγκόσμιους πολέμους και οι πρωταγωνιστές πολλές φορές αναγνωρίζουν λάθη αλλά και την διάπραξη εγκλημάτων. Μόνο έτσι η ανθρωπότητα μπορεί να προχωρήσει μπροστά. Μόνο έτσι επιτυγχάνονται συνεργασίες. Παράδειγμα, οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
ΤΟ θέμα, όμως, με την Τουρκία είναι πως όχι μόνο δεν αναγνωρίζει τις γενοκτονίες, αλλά συνεχίζει «με σύγχρονο τρόπο» τις ίδιες πρακτικές, που επιβεβαιώνουν μια πολιτική προσέγγιση αντιμετώπισης της διεθνούς πολιτικής. Η συμπεριφορά της, επιθετική και επεκτατική δεν είναι περιστασιακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου