Ένα αξιοπρεπές πλοίο και ένας γερασμένος Ναύαρχος (γεροναύαρχος)
LCS - Εννοιολογική καταγωγή
Η ακραία απόκλιση μεταξύ του εννοιολογικού LCS και του πραγματικού LCS
Η ιδέα του LCS επινοήθηκε ως αποτέλεσμα μιας σειράς πολεμικών παιχνιδιών (wargames) στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Όταν προέκυψε το εννοιολογικό LCS, ήταν σχεδόν επίκαιρο όσον αφορά τις απαιτήσεις για ένα παράκτιο πολεμικό σκάφος και αν είχε εφαρμοστεί, θα είχε δημιουργήσει μια απίστευτα αποτελεσματική πλατφόρμα για παράκτιες μάχες.
Εννοιολογικό επιθυμητό LCS
Πολλά από τα προβλήματα που παρατηρούνται τώρα στο αμερικανικό ΠΝ με το LCS, εντοπίστηκαν και κατανοήθηκαν σαφώς, ακόμη και στο αρχικό εννοιολογικό στάδιο.
1. Χρειαζόταν ένα μικρότερο, αναλώσιμο πλοίο για να αποφευχθεί η έκθεση των πλοίων υψηλής αξίας (Aegis) σε περιττούς κινδύνους, ειδικά στην αρχή μιας πολεμικής σύγκρουσης.
2. Χρειαζόταν ένα πλοίο κυνηγού/εξολοθρευτή ναρκών που θα μπορούσε να λειτουργεί σε περιβάλλον μέτριας απειλής και να προστατεύεται κατά τις επιχειρήσεις αντιμέτρων ναρκών και ναρκοθηρίας (mine countermeasures, MCM).
3. Χρειαζόταν ένα σκάφος πολλαπλών ρόλων ικανό να επιβιώσει σε περιβάλλον χαμηλής έως μέτριας απειλής, μόνο του και σε περιβάλλον υψηλής απειλής όταν λειτουργεί υπό την ομπρέλα πλοίων φορέων Aegis.
4. Η ταχύτητα θεωρήθηκε επιθυμητή, αλλά όχι σε βάρος μιας ολοκληρωμένης σουίτας μάχης, (δηλαδή όχι σε αυτό που έγινε τελικά).
5. Τα δύο ελικόπτερα αναγνωρίστηκαν ως σημαντικοί επιχειρησιακοί παράγοντες και αποτελούσαν μία από τις βασικότερες απαιτήσεις του πλοίου.
6. Χρειαζόταν πυροβόλο στην εμβέλεια των 57 mm – 76 mm μαζί με έναν πύραυλο αεράμυνας μέσου βεληνεκούς (χωρίς να κατονομάζεται) και έναν αντιπλοϊκό πύραυλο μεσαίου βεληνεκούς (και πάλι, χωρίς να κατονομάζεται).
7. Το LCS θεωρήθηκε ότι θα χτυπούσε στόχους στην ξηρά, από τους οποίους εκτοξεύονταν πύραυλοι και drones. Η ικανότητα καταστροφής της πλατφόρμας εκτόξευσης στην ξηρά, προτού μπορέσει να επαναφορτωθεί/πυροδοτήσει ή να μετακινηθεί, θεωρήθηκε ως κύρια λειτουργία.
8. Η σπονδυλωτή ιδέα εκτιμήθηκε πολύ θετικά και έγινε αποδεκτή με τις καλύτερες προοπτικές, αλλά αναγνωρίστηκε ότι έχει σοβαρά προβλήματα υλοποίησης. Η υποδομή που απαιτείται για την υποστήριξη της σπονδυλωτότητας θεωρήθηκε πολύπλοκη και δαπανηρή. Οι χρόνοι ανταλλαγής μονάδων αποστολών, εκτιμήθηκαν αισιόδοξα σε λίγες ημέρες (βλέπουμε τώρα ότι ο απαιτούμενος χρόνος αλλαγής είναι της τάξης των λίγων εβδομάδων), αλλά ακόμη και αυτό, θεωρήθηκε απαράδεκτο από τους ναυτικούς διοικητές. Επιπλέον, τα σπονδυλωτά πλοία ενός σκοπού, βρέθηκαν να μην έχουν αποτελεσματικό συνδυασμό δυνατοτήτων που να ικανοποιούν τις συνεχώς και ταχέως μεταβαλλόμενες απαιτήσεις της αποστολής.
Τα LCS σχεδιάστηκαν να λειτουργούν σε ζεύγη, σε περιβάλλον υψηλής απειλής, και κάτω από την ομπρέλα μεγαλύτερων πολεμικών πλοίων με Aegis
Πολλοί έλεγαν: «Ο επιχειρησιακός διοικητής προτίμησε ένα ενιαίο, ικανό για πολλαπλούς πολέμους LCS, μικρότερο από ένα σύγχρονο αντιτορπιλικό ή φρεγάτα, με δυνατότητες ASW, επιφανειακού πολέμου και ΑΑ, καθώς και μια ισχυρή ικανότητα αυτοάμυνας που το καθιστούσε επιβιώσιμο σε μέτρια κατάσταση απειλής. Ο τομέας στον οποίο θα έπρεπε να ήταν εξαιρετικά εξειδικευμένο το LCS ήταν τα αντίμετρα κατά ναρκών (ναρκοθηρευτικός αγώνας)», «Είμαστε πολύ εντυπωσιασμένοι από την ιδέα ενός παράκτιου σκάφους που παρέχει πυρά καταστολής και ΑΑ εναντίον πυραύλων κατά των πλοίων που βασίζονται στην ξηρά. Τι χρήσιμη ικανότητα θα ήταν αυτή στη Μέση Ανατολή!»
To πραγματικό LCS έχει λίγα κοινά με το εννοιολογικό επιθυμητό
Το αμερικανικό ΠΝ κατασκεύασε ένα σκάφος ενιαίου σκοπού, μη επιζήσιμο, ελάχιστα επανδρωμένο, υποοπλισμένο, που θεωρήθηκε από κάποιες εσωτερικές επιθεωρήσεις του Ναυτικού ότι δεν μπορεί να εκπληρώσει στο έπακρο, καμία από τις βασικές αποστολές που έχει σχεδιαστεί.
Για το πλοίο, θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν τύχαιναν και διαφορετικοί άνθρωποι. Κάποιοι το είδαν ως ένα πλωτό ελβετικό σουγιά. Άλλοι, ως ένα μικρό, αναλώσιμο πλοίο που θα μπορούσε να λειτουργεί σε «πράσινα» νερά κοντά στην ακτή, επεκτείνοντας την εμβέλεια και την αίσθηση του ΠΝ. Επίσης, άλλοι το είδαν ως μια παραλλαγή ενός σκάφους κατά ασύμμετρων απειλών, από σμήνη μικρών πλωτών επανδρωμένων ή μη, μικρών σκαφών, που απειλούν μια ομάδα μάχης. Και τέλος, ως μητρικό πλοίο UAV/UUV, ήταν μια εξαιρετική ιδέα.
Αντικρουόμενες απαιτήσεις
Κανείς στο αμερικανικό ΠΝ δεν καθόρισε ποιο από τα παραπάνω πλοία επρόκειτο να γίνει το LCS. Όλες αυτές οι ιδέες έθεσαν αντικρουόμενες απαιτήσεις στο σχέδιο. Ένα αρθρωτό πλοίο ικανό να ανταλλάξει πακέτα αποστολής χρειάζεται υψηλή ταχύτητα και ελάχιστο οπλισμό. Ένα μικρό αναλώσιμο πλοίο δεν απαιτεί μεγάλη επάνδρωση ή στιβαρή δομή κύτους. Ο συνδυασμός όλων των πιθανών αποστολών του LCS, δημιούργησε ένα ελαφρά κατασκευασμένο πλοίο που έχει σχεδόν το μέγεθος μιας φρεγάτας με υψηλή τελική ταχύτητα (και άρα μικρή σχετικά αυτονομία για τις μεγάλες ταχύτητες), μικρό πλήρωμα και ελαφρύ οπλισμό.
Πρόβλημα με τους σχεδιαστές του αμερικανικού ΠΝ
Ποιοι να ήταν άραγε αυτοί οι ιδεατοί πύραυλοι SAM και ASuW «μεσαίου βεληνεκούς» σε αυτό το πλασματικό LCS; Πώς θα μπορούσε ένα μικρό πλοίο να μεταφέρει κάτι σαν το Sea Sparrow και το Gabriel και να είναι ακόμα μικρό;
Αυτό ήταν ένα πρόβλημα με τους σχεδιαστές του αμερικανικού ΠΝ εδώ και 80 χρόνια: πιστεύουν ότι είναι εύκολο να σχεδιάσουν ένα πλοίο που έχει όπλα ή ικανότητες και χωράει σε μικρότερο κύτος από ό,τι είναι δυνατόν. Οι ναυτικοί σχεδιαστές έπρεπε να βάλουν την πραγματικότητα στην ιδέα των wargamers.
Και δεν αποτελεί έκπληξη, …. αυξήθηκε σε εκτόπισμα και μάλιστα…αρκετά! Αναγκαστικά χρησιμοποιήθηκε το αλουμίνιο για την υπερκατασκευή. Το μέγεθος του πληρώματος μειώθηκε σε τέτοιο σημείο που να τίθενται σε κίνδυνο η συντήρηση, η παρακολούθηση, ο έλεγχος ζημιών και άλλες λειτουργίες ενός πλοίου μεγέθους φρεγάτας, έστω και μικρής. Η απαίτηση μέγιστης ταχύτητας στο LCS ήταν δυσανάλογη.
Σπονδυλωτή-αρθρωτή απαίτηση
Αλλά η σπονδυλωτή-αρθρωτή απαίτηση, είχε μεγάλο αντίκτυπο και στα δύο σχέδια LCS. Επειδή το LCS ήταν το πρώτο πλοίο του αμερικανικού ΠΝ που μπορούσε να αλλάξει ωφέλιμο φορτίο/όπλα ενώ ήταν ελλιμενισμένο στο εξωτερικό, το κύτος έπρεπε να αντέξει την αφαίρεση και την προσθήκη μεγάλων «μπλοκ βάρους» στο κύτος του, ενώ βρισκόταν στο νερό.
Αυτό διαφέρει από τις σειρές Spruance, Meko και οποιουδήποτε άλλου ευέλικτου σχεδίου που χρειαζόταν μια δεξαμενή για να υποστηρίξει το πλοίο, ενώ προστίθεται ή αφαιρείτε ένα μπλοκ VLS για παράδειγμα.
Επιπλέον, τα καταστρώματα φόρτωσης και πακέτων αποστολής, τα οποία συντελούν στη σπονδυλωτή-αρθρωτή ιδέα, απαιτούν περισσότερο όγκο, ενίσχυση και άρα πρόσθετο βάρος. Έτσι το LCS μπορεί να έχει το μέγεθος μιας φρεγάτας και να έχει σχεδιαστεί μόνο για ένα πυροβόλο 57mm, ένα RAM και ένα NLOS (Hellfire).
Το απλό γεγονός είναι, ότι ένας πιο συμβατικός σχεδιασμός, όπως το Perry, μπορεί να φέρει πολύ περισσότερους αισθητήρες και όπλα. Ενώ το Perry είναι μεγαλύτερο σε εκτόπισμα από οποιοδήποτε LCS, εξακολουθεί να έχει πολύ περισσότερα όπλα και αισθητήρες από ό,τι θα μπορούσε να φέρει το LCS, ακόμα κι αν το πακέτο ASW ήταν πραγματικότητα. Και το Perry έχει δείξει ότι μπορεί να υποστεί πολλές ζημιές και να παραμείνει στη ζωή.
Αμερικανικό δημόσιο και αμερικανικό ΠΝ
Για να κατανοήσουμε όμως κάποια πράγματα στο αμερικανικό δημόσιο και στο αμερικανικό ΠΝ, όπως την υπόθεση LCS, δεν σημαίνει να κοιτάξουμε πρώτα την αποστολή, την ικανότητα ή τα ‘καμπανάκια’ των σχεδιαστών. Ακολουθήστε τα χρήματα και δείτε τις επαγγελματικές διαδρομές. Κοιτάξτε πόσα χρήματα πηγαίνουν, σε ποιους εργολάβους, για πια διαφορετικά συστήματα και τι είδους συστήματα προάγουν κάποιους ανθρώπους σε υψηλότερα αξιώματα.
Τα μικρά πλοία με μικρότερες τιμές που μπορούν να κατασκευαστούν από εργολάβους δεύτερης κατηγορίας δεν έχουν την πολιτική μόχλευση μεγάλων πλοίων υψηλών εισιτηρίων που κατασκευάζονται από εργολάβους πρώτης κατηγορίας.
Μεγαλύτερα πλοία που αποτελούν πλατφόρμες για την προαγωγή των κυβερνητών τους σε ναύαρχο, θα είναι πιο πιθανό να λάβουν υποστήριξη, από εκείνα που δεν το κάνουν. Η διοίκηση του ΠΝ του ‘μπλε νερού’ (ωκεάνιου) ξεπερνά την διοίκηση του ‘πράσινου νερού’ (παράκτιου) κάθε φορά. Ο κυβερνήτης ενός αντιτορπιλικού είναι πιο πιθανό να πάρει τελικά τη διοίκηση ενός καταδρομικού από τον κυβερνήτη ενός παράκτιου πλοίου. Έτσι λειτουργεί το σύστημα πραγματικά.
Ο βασικός κανόνας
Τα πολεμικά πλοία LCS και Zumwalt είναι και τα δύο καταστροφικές αποτυχίες για το αμερικανικό ΠΝ, επειδή εν μέρει παραβίασαν τον βασικό κανόνα: «μην ενσωματώνετε πάρα πολλά νέα συστήματα σε μια νέα πλατφόρμα». Κατασκευάστηκαν σε μεγάλους αριθμούς, πριν δοθεί η ευκαιρία να αποδειχτεί πόσο χρήσιμα ή άχρηστα ήταν.
Θέσεις εργασίας
Το Κογκρέσο ενδιαφέρθηκε περισσότερο για τη δημιουργία θέσεων εργασίας παρά για να αποκτήσει αποτελεσματικά πολεμικά πλοία για το ΠΝ. Τα LCS, χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες κάποιων ναυτικών, μεταμορφώνονται σιγά-σιγά σε λογικά, αν και με κάποιους περιορισμούς, μαχητικά πολεμικά πλοία.
Οι ναύαρχοι
Ας είμαστε ξεκάθαροι. Οι ναύαρχοι που είναι υπεύθυνοι για κάθε στόλο των ΗΠΑ αρνήθηκαν ομόφωνα να χρησιμοποιήσουν τα LCS στους προβλεπόμενους ρόλους τους και αντ' αυτού τα έχουν ορίσει ως «τερματοφύλακες» υπεύθυνους να τοποθετούνται μεταξύ των εισερχόμενων πυραύλων και των αεροπλανοφόρων. Οι ίδιοι ναύαρχοι έχουν εσκεμμένα αρνηθεί την συνήθη συντήρηση όπως γίνεται στα περισσότερα πολεμικά πλοία και τα έστελναν να κάνουν κύκλους σε δύσκολες θαλάσσιες συνθήκες για τις οποίες δεν προορίζονταν.
Μια τεράστια αναβάθμιση
Για LCS έπρεπε να έχουν ένα μεγάλο πλοίο, ικανό να λειτουργεί κοντά στην ακτή, με αυξημένη πρόσβαση, υψηλότερες ταχύτητες ανάπτυξης και δευτερευόντως με δυνατότητα αλλαγής πακέτων αποστολής. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τη μείωση του αριθμού των πακέτων αποστολής. Το πλοίο με την ταχύτητα και το μέγεθός του, είναι μια τεράστια αναβάθμιση για την ολοκλήρωση πρωτόγνωρων καθηκόντων και ναυτικών επιχειρήσεων.
Η ικανότητα να κινείται τόσο γρήγορα, ταχύτερα από μια συνήθη κανονιοφόρο, περιπολικό ή ΤΠΚ, μπορεί να προσφέρει επιλογές πρόσβασης όπου ο εχθρός δεν δύναται να ανταποκριθεί. Οι περισσότερες ιδέες για τις χρήσεις των πλοίων αυτών, ακόμη και τα γενικά σχέδια, εξακολουθούν να ισχύουν. Τα περισσότερα απαραίτητα υλικά είναι διαθέσιμα τώρα και τα ελαττώματα του σχεδιασμού του κινητήρα, δεν είναι ελαττώματα της γάστρας ή του σχεδίου αποστολής και έχουν επιλυθεί.
Το παράπονο ότι δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους ήταν επιλογή του αμερικανικού ΠΝ και όχι λόγω κακής σχεδίασης του πλοίου.
Η καταγγελία ότι είναι πολύ ελαφρά θωρακισμένα έχει κάποια αλήθεια, αλλά και πάλι, από επιλογή δεν τους έχει δοθεί, ο ανάλογος ηλεκτρονικός εξοπλισμός και τα οπλικά συστήματα. Δεν είναι αδύνατο να διεισδύσει ένα βλήμα πυροβολικού στο κέλυφός τους, αλλά σε ένα πλοίο που μπορεί να κάνει 40 κόμβους και την ίδια στιγμή να αλλάξει κατεύθυνση σχεδόν 180 μοιρών, καταλαβαίνει κανείς ότι η θωράκιση έπεται σαν προτεραιότητα.
Συγκεκριμένα συμφέροντα
"Το LCS δεν μπορεί να επιβιώσει στη μάχη", είναι μια ψευδής και υπό όρους δήλωση, που χρησιμοποιείται από συγκεκριμένα συμφέροντα ναυπηγών (ο καλύτερος τρόπος να μιλήσουμε για έναν συγκεκριμένο "εκπρόσωπο" που φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο να κατασκευάσει η Ιταλία τα αμερικανικά πολεμικά πλοία, παρά οι ΗΠΑ.
Τα λάθη διορθώνονται
Οτιδήποτε «λάθος» θα μπορούσε να διορθωθεί σε μια τέτοια πλατφόρμα, με το ανάλογο κόστος βέβαια. Και με σωστή χρήση, προσφέρει την καλύτερη επιλογή για μοντέρνα προβολή ισχύος σε ρηχές λωρίδες ναυτιλίας, νησιωτικά συμπλέγματα αλλά και οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
OPV κατηγορίας Hisar
Η Τουρκία εφαρμόζει αυτή την ιδέα σπονδυλωτότητας με τα OPV κατηγορίας Hisar των οποίων ο σχεδιασμός βασίζεται στις κορβέτες της κατηγορίας Ada. Ο κύριος στόχος του είναι η παράκτια άμυνα και οι περιπολίες αλλά σε περιόδους πολέμου μπορεί να εξοπλιστεί με τον ίδιο οπλισμό με την κλάση Ada. Επίσης, τα LCS Freedom και η Ada μοιάζουν αρκετά εξωτερικά. Έχοντας ένα αποδεδειγμένο κατάλληλο σχέδιο, αποτελεί μια σπουδαία πλατφόρμα για οποιοδήποτε σκοπό.
Αξιοπρεπές πλοίο
Για να είμαστε ειλικρινείς, η LCS Freedom φαίνεται ένα αξιοπρεπές πλοίο. Μικρό και ευέλικτο σαν κορβέτα, αλλά αρκετά μεγαλύτερο για να φέρει περισσότερα οπλικά και ηλεκτρονικά συστήματα αν το θελήσει κάποιος ή κάποιοι. Εκτιμάται ότι το σκάφος-κύτος είναι ότι πιο σύγχρονο κυκλοφορεί και θα μπορούσε να είναι πολύ επιτυχές σαν πολεμικό πλοίο ειδικών αποστολών και όχι μόνο, εάν εφαρμοστούν κάποια καλύτερα όπλα και ηλεκτρονικά. Και στην εσχάτη των περιστάσεων και έτσι να μείνει, σίγουρα θα μπορούσε να βοηθήσει το ελληνικό μας ΠΝ, πολύ περισσότερο από ότι οι γερασμένες μας μικρές ολλανδέζες “S”, τουλάχιστον μέχρι να έλθουν οι πρώτες FFG-62.
Κάποιος γερασμένος Ναύαρχος (γεροναύαρχος)
Ο Αντιναύαρχος ε.α Σπ.Περβαινάς (αποστρατεύτηκε το 1993) στο στούντιο του ΣΚΑΙ δήλωσε: «Τις φρεγάτες LCS πετάχτε τες»! Ο Αντιναύαρχος ε.α Σπ.Περβαινάς έξω από τα δόντια στο στούντιο του ΣΚΑΙ «αιφνιδίασε» λέγοντας τις δικές του ‘μεγάλες αλήθειες’ για τις περιβόητες «φρεγάτες» LCS που μας δίνουν ‘δήθεν’ δωρεάν οι ΗΠΑ και προκάλεσε μάλλον αμηχανία στο πάνελ των υπόλοιπων καλεσμένων και των γνωστών δημοσιογράφων.
Δεν μας πρότεινε όμως, ο Ναύαρχος, τι θα κάνει το ΠΝ μας για το θέμα της πολυπόθητης και πολύ αναγκαίας ενδιάμεσης λύσης!
Δεν μας σχολίασε, ότι η ηγεσία του ΠΝ επιθυμεί τον πρόσκτηση 4 LCS ως ενδιάμεση λύση!
Δεν είπε τίποτε για την πραγματική κατάσταση του στόλου μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου