Τελικά αλλάζει ο πόλεμος ή όχι; Λανθασμένη στη βάση της η ερώτηση, αλλά μας κάνει για αρχή. – Αν κάποιος ψάξει στο διεθνές δίκαιο δεν θα βρει μια ερμηνεία ή έναν ορισμό για το τι ακριβώς είναι ο πόλεμος.
Αν και τα θεμέλια του διεθνούς δικαίου τέθηκαν ενώ τα συντρίμμια από τους ανηλεείς βομβαρδισμούς και τις εκτεταμένες μάχες ακόμα κάπνιζαν, εν τούτοις η λέξη war/πόλεμος, δεν υφίσταται στο λεκτικό. Από την άλλη διάφοροι μελετητές και θεωρητικοί του πολέμου προσπάθησαν να δώσουν διάφορες ερμηνείες, όπως «έντονη ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κυβερνήσεων, κοινωνιών κ.λπ.» ή «ένα παγκόσμιο φαινόμενο του οποίου η μορφή και ο σκοπός καθορίζονται από την κοινωνία που τον επικαλείται». Ο Ηράκλειτος από την άλλη – αναγνωρίζοντας την συνύπαρξη μεταξύ ανθρωπότητας και πολέμου – ανέφερε ότι «ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων».
Του Σώζοντα Α. ΛΕΒΕΝΤΟΠΟΥΛΟΥ (MSc, PhDc – Cyber | Warfare Expert)
Οι περισσότεροι συνήθως συγχέουν την αγγλική λέξη war (πόλεμος) με την επίσης αγγλική warfare, η οποία φυσικά στα ελληνικά μεταφράζεται ως πολεμικές ή στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις (warfare) περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται ο πόλεμος, απαντούν λοιπόν στην ερώτηση «πως». Για να έρθουμε στην βάση της αρχικής ερώτησης, θα πρέπει λοιπόν να τη διορθώσουμε και να αναρωτηθούμε αν τελικά αλλάζει ο τρόπος διεξαγωγής του πολέμου.
Εδώ και αρκετούς μήνες το διαδίκτυο έχει κατακλυστεί από εικόνες και βίντεο που δείχνουν απρόσωπα και απαθή μηχανήματα (drones) να «κυνηγούν» και να «εξουδετερώνουν» στρατιώτες ή να καταστρέφουν εξοπλισμό αξίας εκατομμυρίων δολαρίων. Είδαμε επίσης, βλήματα πλεύσης να κινούνται προς τον στόχο τους εξαπολύοντας θερμοβολίδες (flares) με σκοπό να ξεγελάσουν ερευνητές υπέρυθρης ακτινοβολίας. Δεν απαιτήθηκε ιδιαίτερα μεγάλο χρονικό διάστημα και με ελάχιστη σπουδή αρκετοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να δηλώσουν ότι «ο πόλεμος αλλάζει»! Η πραγματικότητα φυσικά δεν είναι ακριβώς έτσι.
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που έλεγαν (συμπεριλαμβανομένου και του DP) ότι ας περιμένουμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα, ότι οι Ρώσοι είχαν –για πρώτη φορά και σε τέτοια έκταση– ενσωματώσει στοιχεία ηλεκτρονικού πολέμου στις μάχιμες μονάδες και ότι τα χτυπήματα σε κρίσιμες υποδομές (δίκτυο παραγωγής και ηλεκτρικής ενέργειες και επικοινωνίες) εντάσσονται σε μια προσέγγιση με πολύ συγκεκριμένους σκοπούς και εξαιρετική στόχευση.
Σε μια πρωτοφανή για τα χρονικά επίθεση –η εκτίμηση είναι ότι η Ρωσία δεν έχει καταφέρει ή δεν έχει επιδιώξει να χτυπήσει στην Ουκρανία με τέτοια ένταση– το Ιράν ανταπέδωσε το χτύπημα του Ισραήλ στις αρχές του Απριλίου. Το εγχείρημα του Ιράν δεν είναι καθόλου εύκολο αν αναλογιστεί κανείς ότι η μικρότερη δυνατή απόσταση μεταξύ Ιράν και Ισραήλ ξεπερνά τα 1.000 χλμ. Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν συστήματα MRBM – Medium Range Ballistic Missiles (Βαλλιστικοί Πύραυλοι Μέσου Βεληνεκούς), με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ικανότητες αναχαίτησής τους, καθώς μεγάλο μέρος της τροχιάς τους πραγματοποιείται εκτός ατμόσφαιρας. Δεν είναι τυχαίο ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και το Ισραήλ δήλωσαν ότι χρησιμοποίησαν SM-3 (άγνωστη μέχρι στιγμής έκδοση) και Arrow 3 αντίστοιχα, συστήματα που εκτελούν εξω-ατμοσφαιρική αναχαίτηση.
Σχεδόν ταυτόχρονα, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας ζήτησε –μεταξύ άλλων– και συστήματα αεράμυνας, αναφέροντας τα κοινά στοιχεία που είχαν οι δυο περιπτώσεις. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί η παντελής αποτυχία των drone που εξαπέλυσε το Ιράν, από τα οποία αναφέρεται ότι αναχαιτίστηκαν όλα (!) με κάποια μάλιστα να παρουσιάζουν αστοχίες εν πτήση και να μην φτάνουν καν στους στόχους τους. Μην ξεχνάμε ότι η Ρωσία χρησιμοποιεί αντίστοιχα συστήματα, αν και δεν είναι γνωστό αν έχουν υπάρξει παρεμβάσεις στα ηλεκτρονικά ή σε άλλα συστήματα.
Ένα άλλο σημείο ενδιαφέροντος είναι η απουσία συνδυαστικής-μαζικής επίθεσης από πλευράς Χεζμπολάχ και Χαμάς, η οποία θα μπορούσε να περιπλέξει και να δυσκολέψει τα πράγματα για τους Ισραηλινούς (αυτό μπορεί να είναι και μια ένδειξη ότι το Ισραήλ έχει πετύχει –έστω εν μέρει– τους αντικειμενικούς σκοπούς του), με πολλούς και διαφόρους τρόπους και πρακτικές. Να υπενθυμίσουμε ότι οι δυο αυτές οργανώσεις βρίσκονται, ουσιαστικά, στην «καρδιά» της ισραηλινής επικράτειας και δεν απαιτείται χρονικό διάστημα από μερικά λεπτά μέχρι ολόκληρες ώρες για να προσεγγίσουν τους στόχους τους.
Κλείνοντας, να υπενθυμίσουμε ότι μια ανάλυση για να είναι επαρκής και πλήρης θα πρέπει να έχει πρόσβαση στο σύνολο των δεδομένων, να μην προσπαθεί να επιβεβαιώσει το σενάριο Α έναντι του Β, δηλαδή να είναι αμερόληπτη. Μέχρι στιγμής, τίποτε από όλα αυτά δεν ισχύει για τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία, αλλά και αυτές στο Ισραήλ, καθώς η πρόσβαση στην πληροφορία είναι από ελάχιστη ως ανύπαρκτη, ενώ συζητάμε για καταστάσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Τα κοινωνικά δίκτυα εντάσσονται μεν στις πηγές πληροφόρησης αλλά θα πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό και όσα διακινούνται δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως θέσφατα, Θα απαιτηθούν χρόνια (ή και δεκαετίες) μέχρι να έχουμε τις τελικές διαπιστώσεις, οπότε χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να κατανοήσουμε το πως θα αλλάξουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου