Του Ν. Λυγερού
Όταν εξετάζουμε τη Συνθήκη της Λωζάννης και τις επιπτώσεις της πάνω στη δυστυχισμένη Ελλάδα, αναφερόμαστε αποκλειστικά σ' ένα παίγνιο που αφορά τις Μεγάλες Δυνάμεις και δεν γίνεται καμία συζήτηση επί της ουσίας για την εμπλοκή της Σοβιετικής Ένωσης. Ας δούμε λοιπόν μερικά στοιχεία της ιστορίας μέσω χρονοστρατηγικής. Η Σοβιετική Ένωση υπάρχει από το 1917. Δεν θεωρεί ότι ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι δικός της, αφού τον ερμηνεύει ως πρόβλημα μεταξύ καπιταλιστών. Δεν υπογράφει τη Συνθήκη Σεβρών του 1920. Αλλά υπογράφει τη Συνθήκη Μόσχας και τη Συνθήκη Καρς του 1921 με την Τουρκία. Σβήνει τις προηγούμενες Συνθήκες που αφορούν την περιοχή, δηλαδή τη Συνθήκη Σεβρών και τη Συνθήκη Αλεξανδρουπόλ του 1920, η τελευταία είχε αντικαταστήσει τη Συνθήκη της Βατούμ του 1918 που είχε ήδη παραβιάσει την ιστορική Αρμενία. Το 1921, ο Στάλιν αποφασίζει ότι το Ναχιτσεβάν θα εξαρτάται αποκλειστικά από το Αζερμπαϊτζάν, ενώ αυτές οι οντότητες δεν έχουν καν γεωγραφική επαφή. Ήταν ένας τρόπος να χαθεί άλλο ένα κομμάτι της ιστορίας. Στη συνέχεια η Σοβιετική Ένωση έδωσε οπλισμό στον Κεμάλ για την απαράδεκτη δράση εναντίον των αυτόχθονων λαών, διότι δεν πίστευε σε αυτούς. Αφού ο στόχος της ως σύστημα ήταν να επιβάλει τη σοβιετική βαρβαρότητα και οι αυτόχθονες λαοί αποτελούσαν πρόβλημα για την εφαρμογή της. Η Σοβιετική Ένωση δεν έχει ανάγκη να υπογράψει τη Συνθήκη Λωζάννης, διότι είναι ποτισμένη από το πνεύμα της, το οποίο παρεμπιπτόντως δεν έχει καμία σχέση με αυτό της Ρωσίας.
Πρώτος στόχος το δεύτερο θαλάσσιο οικόπεδο
Του Ν. Λυγερού
Του Ν. Λυγερού
Σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε ο πρώτος μας στόχος πρέπει να είναι το θαλάσσιο οικόπεδο 2 της ελληνικής ΑΟΖ, διότι πρέπει να είναι εμπρόθεσμο το συμβόλαιο με την τριπλή κοινοπραξία Ελληνικά Πετρέλαια–Edison–Total για ν’ αποτελέσει μια χειροπιαστή πραγματικότητα και στη συνέχεια ένα παράδειγμα προς μίμηση για τους άλλους και τα άλλα θαλάσσια οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ όπως έγινε με το κοίτασμα Αφροδίτη στο θαλάσσιο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ. Απλώς αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό και στους γραφειοκράτες που δεν ασχολούνται με στρατηγική και ενέργεια, αλλιώς είναι ικανοί να ακυρώσουν τη διαδικασία λόγω έλλειψης χρόνου παράδοσης του συμβολαίου. Διότι δεν πρόκειται για κάτι το απλό, ούτε για μια λεπτομέρεια που έχει τεράστια σημασία για το μέλλον της Ελλάδας. Αυτό το συμβόλαιο πρέπει να είναι παραδειγματικό και το ποσοστό που αναλογεί στην πατρίδα μας σε σχέση με τα καθαρά κέρδη να είναι ανάλογο μ’ αυτό που πέτυχε η Κύπρος όταν υπέγραψε το συμβόλαιο με την τριπλή κοινοπραξία Avner-Delek-Nobel. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και με το bonus υπογραφής. Η Κύπρος με το 10 και 11 είχε πετύχει 48 εκατομμύρια Ευρώ και 150 εκατομμύρια Ευρώ για τα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3 και 9. Έχουμε όλα τα δεδομένα, ας περάσουμε, λοιπόν, στην πρώτη υλοποίηση του οράματος της ελληνικής ΑΟΖ για ν’ αρχίσει το μέλλον της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου