Tου Ν. Λυγερού
Και οι Βενιζελικοί και οι Βασιλικοί είναι υπεύθυνοι για την Καταστροφή του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία όσο και να θέλουν να αποδείξουν το φταίξιμο του άλλου. Προσπάθησαν να ξεφύγουν από την καταδίκη της ιστορίας, θυσιάζοντας έξι ανθρώπους για εξιλέωση μπροστά στον ελληνικό λαό, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι ήταν αθώοι. Ενώ σώθηκαν ο Βασιλιάς, ο Βενιζέλος, ο Πλαστήρας. Η ανικανότητα, η αβουλία, ο κομματισμός, η έλλειψη στρατηγικής είναι το μόνο που πρόσφεραν στους Έλληνες. Η υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης και η Συνθήκη της Άγκυρας το 1923 και το 1930 είναι απλώς άκρως απαράδεκτες και αποτελούν πρακτικές προσπάθειες να μπει ταφόπλακα πάνω στο θέμα της Μικράς Ασίας. Και αυτό δεν έγινε από λάθος, γιατί όλοι ήθελαν να μπαλώσουν τα λάθη τους με οποιοδήποτε τρόπο ακόμα κι αν έπρεπε να θυσιάσουν όλους τους πρόσφυγες. Αλλά ποιος νοιαζόταν για αυτούς τους αθώους, ούτε οι Βασιλικοί, ούτε οι Βενιζελικοί. Ο καθένας προσπαθούσε να σώσει το τομάρι του και τίποτα άλλο. Καταντήσαμε, βέβαια, ακόμα και σε πραξικοπήματα, τα οποία ονομάστηκαν λόγω ευφημισμού κινήματα για να καταλάβει ο λαός τον αντιδημοκρατικό τους χαρακτήρα. Όλη η εκστρατεία ήταν καταδικασμένη εξαρχής και ανώτατοι αξιωματούχοι το είχαν πει, αλλά τους έβγαλαν από τη μέση κι έβαλαν στη θέση τους ανίκανους, φιλόδοξους που κατάφεραν μόνο να οδηγήσουν την πατρίδα μας σε μια από τις πιο οδυνηρές καταστροφές.
Το παράδειγμα της Θράκης
Tου Ν. Λυγερού
Οι θέσεις των Βασιλικών και των Βενιζελικών για τη Θράκη είναι τόσο προβληματικές σε επίπεδο λογικής που είναι δύσκολο να τις μελετήσει κανείς, πρώτον χωρίς να εκνευριστεί και δεύτερον χωρίς να τις βρει εντελώς παράλογες. Όχι μόνο δεν έδωσαν έμφαση στην Κωνσταντινούπολη και δεν βοήθησαν καν τους ANZAC, τους Άγγλους και τους Γάλλους, στην περίπτωση της Καλλίπολης το 1915. Έτσι η Θράκη αφέθηκε στη μοίρα της και στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους από πριν την είχαν διαμελίσει οι Συνθήκες Αγίου Στεφάνου και Βερολίνου το 1878, όπου η Ελλάδα δεν έπαιξε κανένα ρόλο, άρα ας μην το διεκδικούν ούτε οι Βασιλικοί, ούτε οι Βενιζελικοί. Μετά την Καταστροφή της Σμύρνης το 1922, ακολούθησαν οι καταστροφικές Συνθήκες Λωζάννης και Άγκυρας το 1923 και 1930. Κι ενώ μερικοί περηφανεύονται για τη Δυτική Θράκη του 1920, έχουν ξεχάσει εντελώς την Ανατολική Θράκη. Και, βέβαια, βλέπουμε πάντα ότι παρόλο που ο καθένας μιλούσε για απελευθέρωση, ακόμα και η Συνθήκη Σεβρών δεν είχε συμπεριλάβει την Κωνσταντινούπολη, διότι οι σύμμαχοι είδαν ακριβώς τι έγινε στην Καλλίπολη και είχαν τα δικά τους συμφέροντα. Επίσης, με τη βουλγαρική κατοχή από το 1941 έως το 1944, που ήταν οι Βασιλικοί και οι Βενιζελικοί και ποιος πραγματικά απελευθέρωσε την κατεχόμενη Θράκη; Διότι είχαμε διαρροή ελληνικού πληθυσμού και εποικισμού βουλγαρικού πληθυσμού. Ποιος έσωσε, λοιπόν, τη Θράκη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου