Η μαλάκυνση των σκληροπυρηνικών

Στρατηγικοί υπερλογισμοί
Του Ν. Λυγερού

Αν δεν δίνουμε σημασία στο ανούσιο τότε μπορούμε να δούμε λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και να γίνει κατανοητό το δύσκολο που νομίζουμε ότι ήταν περίπλοκο, ενώ η ανάλυση μέσω έξυπνης ιστορίας επιτρέπει την απελευθέρωση από τα δεδομένα που θεωρούσαμε μόνο δεδομένα. Όμως το παρελθόν αλλάζει όταν επιλέγεις άλλη διακλάδωση και δεν κοιτάζεις μόνο τις διασταυρώσεις για να βρεις τον δρόμο σου ενώ υπάρχει ήδη μονοπάτι του φωτός. Με τους στρατηγικούς υπερλογισμούς εξετάζεις ταυτόχρονα πολλά σενάρια σαν να αναλύεις μια πολλαπλή σύνθεση.
Έτσι ακόμα και οι τρομοκρατικές πράξεις που διεκδικούνται μόνο αργά είναι ήδη μια ένδειξη αδυναμίας του πυρήνα που προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή μας, αξιοποιώντας ακόμα και με παράλογο τρόπο τις λανθασμένες επεκτάσεις. Διότι δεν καθοδηγεί πλέον τις μη αναστρέψιμες πράξεις και προσπαθεί μόνο να υποστηρίξει την εικόνα του χωρίς να υπάρχει ουσία από πίσω. Και αυτό θυμίζει, για όσους δεν έχουν ξεχάσει το παρελθόν, τις αρχές του κινήματος πριν αιώνες που οδήγησαν στην απομόνωση ως αίρεση ακόμα και από την ίδια την παράδοση. Έτσι βλέπουμε ήδη μια αλλαγή φάσης που προετοιμάζει μια αλλαγή κύκλου για την οποία πρέπει να παλέψουμε για να ελαχιστοποιήσουμε το πλήθος των θυμάτων, αφού το μέλλον υπάρχει ήδη χωρίς να περιμένει την εξέλιξη του παρόντος. Ας λειτουργήσουμε λοιπόν με καταλυτικό τρόπο, διότι γίνεται και αφού γίνεται θα το κάνουμε ακόμα κι αν φαίνεται εντελώς αδιανόητο προς το παρόν για όσους δεν ξέρουν από θαύματα.

                                               Η μαλάκυνση των σκληροπυρηνικών
                                                                   Του Ν. Λυγερού

Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ναζί έχασαν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945, ενώ με την εμπλοκή των Αμερικανών το 1941, η αλλαγή φάσης είχε αρχίσει. Τα σκληροπυρηνικά καθεστώτα έχουν ξεπεράσει τα όρια και η αντεπίθεση άρχισε. Από την άλλη πλευρά στη Μάχη της Μόσχας υπήρχε ήδη λάθος για το ναζιστικό καθεστώς που σφραγίζει το τέλος της υψηλής στρατηγικής των Ναζί στην Ανατολή το 1942. Στη Μάχη του Στάλινγκραντ ήταν ήδη αργά το 1943. Και η πολιορκία του Λένινγκραντ ήταν ήδη μετά το τέλος του 1944 όταν δεν υπήρχε πια κανένα μέλλον για τους Ναζί. Πριν χαθεί ο πόλεμος, χάνεται πρώτα η υψηλή στρατηγική. Η συμμαχία με την Ιαπωνία ήταν ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος που προκάλεσε την εμπλοκή των ΗΠΑ και από εκεί και πέρα η ιστορία του τέλους ήταν γραμμένη. Η κατάρρευση του ανατολικού μετώπου που ήθελαν να ισοπεδώσουν ήταν το δεύτερο λάθος. Η σβάστικα θα έχανε ένα ένα τα μέλη της δίχως ν' αφήσει τίποτα πίσω της. Η ιδεολογία που δεν έχει υψηλή στρατηγική συντρίβεται μόλις υπάρχει πόλεμος. Και το να θέλεις να τ’ αρπάξεις όλα δεν σημαίνει ότι μπορείς να το κάνεις δίχως προετοιμασία. Μετά το τέλος θέλεις να τα καταστρέψεις όλα για να εκδικηθείς τα λάθη σου ουσιαστικά. Η θέληση του Χίτλερ δεν ήταν θέλημα και απέτυχε παταγωδώς όσα κι αν κατάστρεψε, διότι ήταν καταδικασμένος από την ακραία προσέγγιση της βαρβαρότητας. Και τώρα αυτό που βλέπουμε μετά το Χαλέπι, τη Ράκα και τη Μοσούλη με όλες τις καταστροφές είναι το τέλος που άρχισε και η μαλάκυνση των σκληροπυρηνικών που δεν είναι πια αρκετοί για να υποστηρίξουν στρατηγικές επιθέσεις και απλώς ποντάρουν στην αυθόρμητη τρομοκρατία που διεκδικούν μόνο μετά, διότι δεν οργανώνουν πια τίποτα, είναι σε άμυνα και σε κρίση. Όταν οι βόμβες σου έχουν στόχο εκ των υστέρων, έχασες ήδη.