Ρολόγια και Επαγωγή

Ρολόγια και Επαγωγή
Του Ν. Λυγερού

Μετά την προσγείωση σκέφτηκε ότι έπρεπε να έχει συνεχώς στο μυαλό την σειρά: επαφή, σχέση, δεσμός. Αν και καταλάβαινε ότι πρόκειται για γέφυρα του μέλλοντος, έπρεπε ν' αρχίσει το χτίσιμο.
Δεν ήταν ωφέλιμο να περιμένει μόνο.
Τα τεχνητά νευρωνικά δίκτυα ήταν επαγωγικά όταν έπρεπε να μάθουν να προβλέπουν και να ταξινομούν, επειδή έπρεπε να ταυτοποιούν πολύπλοκες εξαρτήσεις μεταξύ ετεροχρονισμένων δεδομένων.
Το γενικό πρόβλημα όμως ήταν η μνήμη μεγάλης διάρκειας, διότι όσο η μικρή διάρκεια επαρκούσε, η πολυπλοκότητα των δεδομένων παρέμενε σχετικά σταθερή.
Η έκρηξη εμφανιζόταν με τη διάρκεια.
Γι’ αυτό τον λόγο είχαν επινοηθεί τα ρολόγια και ο επιμερισμός των υποδομών. Σχεδίασε ένα παράδειγμα με διαφορετικούς χρόνους υπολογισμών.



Ήταν η άμεση αξιοποίηση διαφορετικής κοκκομετρίας του Χρόνου.
Μια άλλη χρονομετρία με παράλληλους χρόνους.
Η διακλάδωση πήγαινε και πιο βαθιά.
Ο μικρότερος αριθμός των διασυνδέσεων επιτάχυνε τους υπολογισμούς.
Όμως κάτι έλλειπε ακόμα για την αποτελεσματικότητα.

Ταυτόχωρες Υπερδομές
Του Ν. Λυγερού
Μια γενικευμένη λύση ήταν η ιδέα του ταυτόχωρου.
Δηλαδή μέσα στην ίδια δομή να λειτουργούν πολλοί χρόνοι
κι όχι μόνο ένας, έτσι η διακλάδωση να γίνει δάσος.
Αλλά δάσος που δεν έχει δέντρα
αλλά μόνο ένα.
Ήταν μια ιδέα από τα παλιά, αλλά το νόημά της είχε ενισχυθεί
μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο καινοτομίας.
Έτσι είδε με άλλο βλέμμα τις υπερδομές
αφού τώρα τις ένιωθε ταυτόχωρα.
Μέσα τους θα ζούσαν πολλές εποχές κι όχι μόνο μία.
Αυτό δεν ξάφνιασε τον Χαμαιλέοντα
απλώς έγινε πιο αντιληπτή η συμβολή της Ανθρωπότητας.
Η μακρόχρονη μνήμη απαιτούσε μια πιο πολύπλοκη διάταξη
των δομών που υποστήριζαν τους υπερλογισμούς.
Ήταν η απόδειξη της αναγκαιότητας της μη συμβατικής και
ομαλής σκέψης διότι οι σχέσεις δεν ήταν γραμμικές κι είχαν
ένα πάχος που επηρέαζε το όλο πλαίσιο.
Εξέτασε την πόλη που είχε προσγειωθεί.
Ήταν κι αυτή ένα μοντέλο μνημοσύνης.
Εμπεριέχει μικρές και μεγάλες δομές, διασταυρώσεις, άξονες και
γειτονιές και η τοπολογία ακόμα είχε διάφορες κλίμακες.
Multiscale.
Ακόμα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος είχε αυτή τη δομή λόγω
μορφοκλασματικής ανάλυσης.
Η μακρόχρονη μνήμη είχε την ιδιότητα του ταυτόχωρου.

Αναδρομική δυναμική
Του Ν. Λυγερού
Η ανάδραση δεν άργησε.
Κοίταζε τους πύργους της πόλης.
Η πυκνότητά τους ήταν εμφανής.
Σήκωναν μεγαλύτερο βάρος μνήμης.
Ήταν ουρανοξύστες βυθισμένοι μέσα στη βαθύτητα του ουρανού.
Και η δική τους ήταν τα θεμέλια.
Η αναδραστική δυναμική ενεργοποιήθηκε λόγω μουσικής.
Η σιωπή είχε αρχίσει να εκφράζεται.
Οι σκέψεις τους έμπαιναν σε μια παρτιτούρα.
Και τα μόνα όργανα που ήξεραν να παίζουν πάνω της
ήταν οι εγκέφαλοι
φυσικοί και τεχνητοί.
Οι μεταγνώσεις επέτρεπαν την αναγνώριση των γνώσεων.
Κι αν αυτό ήταν παράδοξο για την γραμμικότητα
η πολυκυκλικότητα προσπερνούσε τις δυσκολίες.
Η αναδραστική δυναμική είχε ως υπόβαθρο
την πολυκυκλικότητα ακόμα κι αν δεν το έλεγε.
Και αυτό φαινόταν ήδη στις υπερομάδες.
Απλώς με τις υπερδομές όλα έπαιρναν άλλες διαστάσεις
και ειδικά με τα βαθιά νευρωνικά δίκτυα.
Το παίγνιο ήταν πιο θεμελιακό.
Θυμήθηκε τις αναλύσεις ασκήσεων ζωής και θανάτου.
Διότι η βαθιά σκέψη είχε ήδη εισχωρήσει
και σε αυτό το πολύπλοκο επίπεδο της στρατηγικής.
Έτσι η αναδραστική δυναμική είχε δείξει τις δυνατότητές της.
Τώρα όμως ήταν η πραγματικότητα που άλλαζε.