Του Ν. Λυγερού
Το Κουρδικό απασχολεί όλο και περισσότερο την Τουρκία, τη Συρία και το Ιράκ. Η αλλαγή φάσης που προκάλεσε η μεγάλη συμμαχία μέσω της αντιμετώπισης των τρομοκρατικών δυνάμεων της Daesh, δεν είναι μόνο τοπική αλλά τεράστια. Έτσι οι επιπτώσεις του Κουρδικού αγώνα κι όχι πια μόνο του ζητήματος, αποδεικνύουν ότι δεν πρόκειται για μια λεπτομέρεια στην περιοχή αλλά για μια καταλυτική δράση που προκαλεί αντίδραση και δημιουργεί νέα δομικά στοιχεία. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Ιράκ προσπαθεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες που υπήρχαν στο παρελθόν σε σχέση με τους Κούρδους. Διότι βλέπει τώρα με ξεκάθαρο τρόπο ότι η ανεξαρτησία του Κουρδιστάν δεν είναι πια μία ουτοπία αλλά ένα όραμα που ετοιμάζεται για υλοποίηση. Επίσης αντιλαμβάνεται ότι η προσέγγιση της Τουρκίας όχι μόνο δεν είναι αποτελεσματική αλλά επιδεινώνει την όλη κατάσταση και οδηγεί σε πιο ακραίες διαμάχες λόγω γοήτρου που δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα επί της ουσίας.
Το Δημοψήφισμα στις 25 Σεπτεμβρίου 2017 δεν ήταν μόνο συμβολικό, έδειξε μια κατεύθυνση με στόχους. Επίσης το γεγονός ότι οι Πεσμεργκά που λειτουργούν ως δυνάμεις κουρδικής ασφάλειας, έλαβαν ενισχύσεις από τις ΗΠΑ τόσο σε συμβουλευτικό επίπεδο όσο και σε στρατηγικό, άλλαξε τα δεδομένα της περιοχής. Αυτό δημιούργησε μια νέα κατάσταση πραγμάτων και για την αυτονομία στο Ιράκ αφού της επέτρεψε να διεκδικήσει ακόμα περισσότερα από την κεντρική κυβέρνηση του Ιράκ. Έτσι η Βαγδάτη αναγκάζεται να δει την Ερμπίλ μ' ένα διαφορετικό μάτι και να προσπαθεί να βρει ένα κοινό συμμαχικό πλαίσιο πριν αλλάξει οριστικά η κατάσταση δίχως δρόμο επιστροφής όπως το βλέπουμε στην Τουρκία τώρα. Το Κουρδικό γίνεται όλο και πιο ισχυρό και η επιρροή του γίνεται όλο και πιο μεγάλη στην περιοχή αλλά και στο χώρο των διεθνών σχέσεων μεταξύ χωρών που παίζουν ένα ρόλο σημαντικό σε όλη την ευρύτερη περιοχή. Αν δεν βάζουμε το Κουρδικό μέσα στα στρατηγικά νοητικά σχήματα των οραμάτων μας δεν βλέπουμε πώς λειτουργεί η τοποστρατηγική και η Χρονοστρατηγική στη Μέση Ανατολή.
ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση και Κίνα
Του Ν. Λυγερού
Οι δασμοί που επέβαλαν οι ΗΠΑ στις εισαγωγές χάλυβα και αλουμινίου είχαν προκαλέσει αντιδράσεις ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή δεν είχαν κατανοήσει όλοι ότι επρόκειτο για μέτρα που αφορούσαν ειδικά την Κίνα. Κι ενώ ήταν αναμενόμενο ότι θα υπήρχε μια διαφοροποίηση μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Κίνας, πολλοί έσπευσαν να πουν ότι ήταν απαράδεκτη διαχείριση του θέματος. Όμως τώρα φάνηκε η όλη στρατηγική των ΗΠΑ. Πρώτον είδαμε ότι οι δασμοί κατά τα κινέζικα προϊόντα ανέρχονται στα 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Δεύτερον ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιρείται από τους δασμούς χάλυβα και αλουμινίου. Αυτό είναι μια πρακτική απόδειξη ότι οι ΗΠΑ δεν βλέπουν αρνητικά ή εχθρικά το εμπόριο σε αυτόν τον τομέα με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά συνέπεια, έχει αλλάξει το όλο πλαίσιο αφού υπήρχε ήδη εξαίρεση και για τον Καναδά και για το Μεξικό. Με άλλα λόγια βλέπουμε ότι όλες αυτές οι κινήσεις ήταν μια προετοιμασία για την πράξη αντίστασης ενάντια στην επιθετική αγορά της Κίνας. Σε αυτό το νέο πλαίσιο βλέπουμε ότι οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργούν συμμαχικά. Άρα ακόμα και το σύνθημα America first, συμπληρώνεται με EU second. Σημασία για τις ΗΠΑ έχει να φανεί ότι δεν θέλουν πια ένα ανεξέλεγκτο εμπόριο με την Κίνα αφού ξέρουν ότι το κόστος των κινέζικων εισαγωγών ισοδυναμούν με τα δύο τρίτα του χρέους τους. Οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να πάρουν τέτοιες αποφάσεις διότι η Κίνα εκμεταλλεύεται στο έπακρον αυτή την κατάσταση που έχει προκαλέσει η επιθετικότητά της και η ανοχή της Αμερικής. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θέλουν οι ΗΠΑ να χαλάσουν οι σχέσεις τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το απέδειξαν έμπρακτα ακόμα μια φορά με την πρόσφατη απόφαση τους για ευρωπαϊκή εξαίρεση. Με άλλα λόγια δεν είναι απαραίτητο να βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα που δεν στέκουν διότι μετά πρέπει να τα διορθώσουμε και δημιουργούμε εντυπώσεις που δεν έχουν στρατηγικό υπόβαθρο. Ας αξιοποιήσουμε λοιπόν τα νέα δεδομένα με τρόπο δυναμικό πλέον.
Η βαρβαρότητα της Τουρκίας
Του Ν. Λυγερού
Η καταστροφή της εκκλησίας από τις αεροπορικές δυνάμεις της Τουρκίας είναι ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα της βαρβαρότητάς της. Το πλήγμα κατά του τάφου του Αγίου Μάρωνα που είναι προστάτης των Μαρωνιτών μόνο τυχαίο δεν είναι διότι είναι μια από τις κοινότητες που υπάρχουν και στην Κύπρο. Το μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς βρίσκεται 15 χιλιόμετρα μακριά από το Αφρίν και δεν υπήρχε κανένας στρατηγικός λόγος να γίνει επίθεση σε αυτή την περιοχή. Αλλά για τη βαρβαρότητα υπήρχε αφού είναι ένας τρόπος να αφανίσει άλλο ένα ίχνος χριστιανοσύνης. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτήν την πράξη που δεν έκαναν ούτε Μογγόλοι στην χειρότερη φάση του επεκτατισμού τους. Όμως για την Τουρκία δεν είναι κάτι το παράξενο ούτε το περίεργο. Είναι μέσα στην στρατηγική της και ειδικά στην εξωτερική πολιτική της να καταστρέφει ανεπανόρθωτα μνημεία ενός πολιτισμού που όχι μόνο δεν σέβεται αλλά επί της ουσίας μισεί γιατί θέλει την εξολόθρευση του στην περιοχή που την ενδιαφέρει. Η Τουρκία θεωρεί ως κράτος ότι έχει κάθε δικαίωμα στην περιοχή κι ότι μπορεί να καταπατήσει έναν ολόκληρο λαό. Κάνει όμως ένα τρομερό λάθος και θα έχει τεράστιο κόστος στη συνέχεια διότι ούτε οι Κούρδοι ξεχνούν, ούτε η Ανθρωπότητα τη βαρβαρότητα. Έτσι κάθε πράξη καταστροφής θα είναι και κατηγορία που θα καταλήξει σε καταδίκη. Διότι η συνειδητή καταστροφή ενός μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς είναι ένα έγκλημα που πληγώνει την Ανθρωπότητα και όχι μόνο την περιοχή. Γι’ αυτό τον λόγο όσοι προσέχουν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας ξέρουν πια ότι η Τουρκία έχει μια εχθρική συμπεριφορά που είναι απαράδεκτη. Είμαστε λοιπόν όλοι υπεύθυνοι για την απραξία μας αν δεν κάνουμε τίποτα για να σταματήσουμε αυτά τα εγκλήματα που την βάζουν στο ίδιο επίπεδο με την τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Είναι καθήκον όλων να προστατέψουμε την παγκόσμια κληρονομιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου