Σκοπιανό και Ιδεολογία
Του Ν. Λυγερού
Αν μερικοί θεωρούν ότι τα Σκόπια και η Ελλάδα έχουν έρθει πιο κοντά στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, είναι λόγω εντυπώσεων που δημιουργούνται μέσω της ιδεολογικής προπαγάνδας. Αυτοί που έχουν ακόμα μια κομμουνιστική προσέγγιση των πραγμάτων, εκτιμούν ότι ήρθε η ώρα της εκδίκησης σε πρώτο επίπεδο και της δικαίωσης σε δεύτερο. Διότι πριν από δεκαετίες η ιδεολογία τους πάλευε για την αναγνώριση της σοσιαλιστικής Μακεδονίας με την έννοια του κομμουνισμού.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι έρχονται σε αντιπαράθεση με την ίδια τη Ρωσία που δεν θέλει να δει τα Σκόπια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ενώ η επίλυση του προβλήματος παρουσιάζεται ως άνοιγμα για την ενταξιακή πορεία στο ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια αντιπαράθεση λόγω ιδεολογικής καθυστέρησης. Τα Σκόπια και η Ελλάδα δεν έζησαν τις ίδιες εποχές και αυτή η διαφορά έκανε τη διαφορά και για το ΝΑΤΟ και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως αυτή την περίοδο μερικοί στην Ελλάδα έχουν πάει πίσω σε άλλες εποχές και θεωρούν ότι είναι συντονισμένοι ενώ πρόκειται μόνο για μία τεχνητή ψευδαίσθηση. Το θέμα της σταθεροποίησης της περιοχής των Βαλκανίων είναι το υπόβαθρο της όλης υπόθεσης. Το έχουμε δει ήδη να λειτουργεί αρνητικά προς αυτό η θέληση της αλλαγής του ονόματος με μια παράλογη προσέγγιση, με το παράδειγμα της Σερβίας που προκάλεσε την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου και το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου. Η αλβανική και βουλγαρική μειονότητα στα Σκόπια, είναι πλέον σε ετοιμότητα και όχι σε αναμονή λόγω των παράξενων διαπραγματεύσεων. Βέβαια τα Σκόπια αντιλαμβάνονται πλέον ότι υπάρχει σθεναρή αντίσταση στην Ελλάδα και γενικότερα στον Ελληνισμό. Τα ιστορικά Συλλαλητήρια και αυτά του εξωτερικού, το έχουν αποδείξει. Κατά συνέπεια είναι πιο επιφυλακτικά με τις εξελίξεις. Από την άλλη, η ίδια η ιδεολογία βλέπει τα όρια της με το θέμα του πολιτικού κόστους. Κανένας ιδεολογικός παράγοντας δεν θέλει να θυσιάσει τη θέση του λόγω Σκοπιανού άρα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για αλλαγή προσέγγισης για να παρουσιασθεί η μη επίλυση του θέματος ως μια θετική στρατηγική παρόλο που στην αρχή θεωρούσαν το αντίθετο, αλλά και η ιδεολογία ακόμα και καθυστερημένα βλέπει ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική από τα θέλω της.
Οι απελευθερωτές της Κύπρου
Του Ν. Λυγερού
Στην αρχή είναι δύσκολο να φανταστούν ακόμα και οι Έλληνες ότι μπορεί να υπάρχουν απελευθερωτές της Κύπρου διότι κάθε φορά έχουν την εντύπωση λόγω ηττοπάθειας ότι δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα. Κι όμως έχουμε πετύχει κατακτήσεις που πολλοί ξεχνούν. Ο απελευθερωτικός αγώνας του 1955-1959 δεν ήταν μόνο το τέλος μιας περιόδου. Το γεγονός ότι η Κύπρος κατάφερε να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν το 2004, να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, να θεσπίσει την ΑΟΖ της την ίδια χρονιά, να υπογράψει συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ το 2003, το 2007 και το 2010 αντίστοιχα, να ενταχθεί στην Ευρωζώνη το 2008, να ανακαλύψει το κοίτασμα Αφροδίτη το 2011 και το κοίτασμα Καλυψώ το 2018, να επικαιροποιήσει και αναβαθμίσει την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία είναι παραδείγματα χειροπιαστά όχι μόνο αντίστασης αλλά και απελευθέρωσης. Επίσης τα συμβόλαια που έχει πετύχει η Κύπρος με την Noble, Avner, Delek, Eni, Κogas, Total, ExxonMobil και Qatar Petroleum είναι πράξεις που άλλαξαν τη γεωοικονομία της. Το συμμαχικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί λόγω αγωγού φυσικού αερίου EastMed και ηλεκτρικού καλωδίου EuroAsia Interconnector και EuroAfrica Interconnector είναι τεράστιας σημασίας αφού αποτελούν Έργα Κοινού Ενδιαφέροντος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία μπορεί να τα επιδοτήσει έως 50% επειδή είναι διασυνοριακά . Ταυτόχρονα όλες οι δράσεις που γίνονται στα Κατεχόμενα όπως είναι η αναστήλωση κοιμητηρίων, η ανακαίνιση και συντήρηση εκκλησιών, οι αποστολές με θρησκευτικό περιεχόμενο, οι άλλες που ανήκουν στον τομέα της στρατηγικής, έχουν ήδη αλλάξει την προσέγγιση και τη νοοτροπία των μαχητών του Κυπριακού. Έτσι βλέπουμε ότι ο αγώνας της απελευθέρωσης της Κύπρου έχει ήδη αρχίσει όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο σε μερικούς επειδή δεν έχουν στο μυαλό τους τη μεγάλη εικόνα και επηρεάζονται αρνητικά από την παραπληροφόρηση της τουρκικής προπαγάνδας. Η ανάδειξη και η αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ έχει αλλάξει όλα τα δεδομένα και το ενεργειακό ήρθε να συμπληρώσει το ευρωπαϊκό και το αοζικό πλαίσιο. Τώρα εξαρτάται από τον καθένα αν συμμετέχει ή όχι σε αυτόν τον αγώνα. Ας το μάθουμε κι ας επιλέξουμε τη στάση μας.
Του Ν. Λυγερού
Αν μερικοί θεωρούν ότι τα Σκόπια και η Ελλάδα έχουν έρθει πιο κοντά στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, είναι λόγω εντυπώσεων που δημιουργούνται μέσω της ιδεολογικής προπαγάνδας. Αυτοί που έχουν ακόμα μια κομμουνιστική προσέγγιση των πραγμάτων, εκτιμούν ότι ήρθε η ώρα της εκδίκησης σε πρώτο επίπεδο και της δικαίωσης σε δεύτερο. Διότι πριν από δεκαετίες η ιδεολογία τους πάλευε για την αναγνώριση της σοσιαλιστικής Μακεδονίας με την έννοια του κομμουνισμού.
Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι έρχονται σε αντιπαράθεση με την ίδια τη Ρωσία που δεν θέλει να δει τα Σκόπια στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ενώ η επίλυση του προβλήματος παρουσιάζεται ως άνοιγμα για την ενταξιακή πορεία στο ΝΑΤΟ. Στην πραγματικότητα, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια αντιπαράθεση λόγω ιδεολογικής καθυστέρησης. Τα Σκόπια και η Ελλάδα δεν έζησαν τις ίδιες εποχές και αυτή η διαφορά έκανε τη διαφορά και για το ΝΑΤΟ και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως αυτή την περίοδο μερικοί στην Ελλάδα έχουν πάει πίσω σε άλλες εποχές και θεωρούν ότι είναι συντονισμένοι ενώ πρόκειται μόνο για μία τεχνητή ψευδαίσθηση. Το θέμα της σταθεροποίησης της περιοχής των Βαλκανίων είναι το υπόβαθρο της όλης υπόθεσης. Το έχουμε δει ήδη να λειτουργεί αρνητικά προς αυτό η θέληση της αλλαγής του ονόματος με μια παράλογη προσέγγιση, με το παράδειγμα της Σερβίας που προκάλεσε την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου και το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου. Η αλβανική και βουλγαρική μειονότητα στα Σκόπια, είναι πλέον σε ετοιμότητα και όχι σε αναμονή λόγω των παράξενων διαπραγματεύσεων. Βέβαια τα Σκόπια αντιλαμβάνονται πλέον ότι υπάρχει σθεναρή αντίσταση στην Ελλάδα και γενικότερα στον Ελληνισμό. Τα ιστορικά Συλλαλητήρια και αυτά του εξωτερικού, το έχουν αποδείξει. Κατά συνέπεια είναι πιο επιφυλακτικά με τις εξελίξεις. Από την άλλη, η ίδια η ιδεολογία βλέπει τα όρια της με το θέμα του πολιτικού κόστους. Κανένας ιδεολογικός παράγοντας δεν θέλει να θυσιάσει τη θέση του λόγω Σκοπιανού άρα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για αλλαγή προσέγγισης για να παρουσιασθεί η μη επίλυση του θέματος ως μια θετική στρατηγική παρόλο που στην αρχή θεωρούσαν το αντίθετο, αλλά και η ιδεολογία ακόμα και καθυστερημένα βλέπει ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική από τα θέλω της.
Οι απελευθερωτές της Κύπρου
Του Ν. Λυγερού
Στην αρχή είναι δύσκολο να φανταστούν ακόμα και οι Έλληνες ότι μπορεί να υπάρχουν απελευθερωτές της Κύπρου διότι κάθε φορά έχουν την εντύπωση λόγω ηττοπάθειας ότι δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα. Κι όμως έχουμε πετύχει κατακτήσεις που πολλοί ξεχνούν. Ο απελευθερωτικός αγώνας του 1955-1959 δεν ήταν μόνο το τέλος μιας περιόδου. Το γεγονός ότι η Κύπρος κατάφερε να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν το 2004, να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2004, να θεσπίσει την ΑΟΖ της την ίδια χρονιά, να υπογράψει συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ το 2003, το 2007 και το 2010 αντίστοιχα, να ενταχθεί στην Ευρωζώνη το 2008, να ανακαλύψει το κοίτασμα Αφροδίτη το 2011 και το κοίτασμα Καλυψώ το 2018, να επικαιροποιήσει και αναβαθμίσει την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία είναι παραδείγματα χειροπιαστά όχι μόνο αντίστασης αλλά και απελευθέρωσης. Επίσης τα συμβόλαια που έχει πετύχει η Κύπρος με την Noble, Avner, Delek, Eni, Κogas, Total, ExxonMobil και Qatar Petroleum είναι πράξεις που άλλαξαν τη γεωοικονομία της. Το συμμαχικό πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί λόγω αγωγού φυσικού αερίου EastMed και ηλεκτρικού καλωδίου EuroAsia Interconnector και EuroAfrica Interconnector είναι τεράστιας σημασίας αφού αποτελούν Έργα Κοινού Ενδιαφέροντος για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία μπορεί να τα επιδοτήσει έως 50% επειδή είναι διασυνοριακά . Ταυτόχρονα όλες οι δράσεις που γίνονται στα Κατεχόμενα όπως είναι η αναστήλωση κοιμητηρίων, η ανακαίνιση και συντήρηση εκκλησιών, οι αποστολές με θρησκευτικό περιεχόμενο, οι άλλες που ανήκουν στον τομέα της στρατηγικής, έχουν ήδη αλλάξει την προσέγγιση και τη νοοτροπία των μαχητών του Κυπριακού. Έτσι βλέπουμε ότι ο αγώνας της απελευθέρωσης της Κύπρου έχει ήδη αρχίσει όσο κι αν φαίνεται αδιανόητο σε μερικούς επειδή δεν έχουν στο μυαλό τους τη μεγάλη εικόνα και επηρεάζονται αρνητικά από την παραπληροφόρηση της τουρκικής προπαγάνδας. Η ανάδειξη και η αξιοποίηση της κυπριακής ΑΟΖ έχει αλλάξει όλα τα δεδομένα και το ενεργειακό ήρθε να συμπληρώσει το ευρωπαϊκό και το αοζικό πλαίσιο. Τώρα εξαρτάται από τον καθένα αν συμμετέχει ή όχι σε αυτόν τον αγώνα. Ας το μάθουμε κι ας επιλέξουμε τη στάση μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου