Του Ν. Λυγερού
Στην ιστορία της διπλωματίας υπάρχουν πολλές περίεργες Συμφωνίες που δεν σέβονται τους λαούς ακόμα και αν αυτοί έχουν υποφέρει ή έχουν υποστεί γενοκτονίες. Τέτοιες απαράδεκτες συμφωνίες είναι παραδείγματος χάρη, η Συνθήκη Καρς του 1921, η Συνθήκη Λωζάνης του 1923, το Σύμφωνο Φιλίας του 1930, η Συνθήκη Ζυρίχης Λονδίνου του 1960 και το Σχέδιο Ανάν του 2004. Κάθε Συμφωνία ανεξάρτητα αν εφαρμόστηκε ή απορρίφθηκε, είχε πάντα ως στόχο την καταπάτηση ενός λαού: των Αρμενίων, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, των Ελλήνων του Πόντου, των Ελλήνων της Κύπρου, των Μαρωνιτών, των Ασσυρίων. Κάθε φορά υπήρχαν δικαιολογίες, τουλάχιστον πριν την αποκάλυψη των κειμένων και μετά προσπαθούσαν να πείσουν αυτούς τους λαούς ότι είχαν κάνει ό,τι μπορούσαν. Υπήρξαν ακόμα και οι δύο Συμφωνίες μεταξύ Ναζιστικής Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όλες βασίζονταν όχι βέβαια σε μια προσέγγιση που σέβεται την ιστορία των εθνών αλλά πάνω σε ένα ιδεολογικό υπόβαθρο που δεν φοβάται να καταπατήσει τους λαούς, αφού τους θεωρεί όχλους που δεν ξέρουν. Με αυτό το πνεύμα έχει επινοηθεί και το κείμενο την Συμφωνίας μεταξύ Σκοπίων και Ελλάδας. Η συναίνεση είναι καθαρά ιδεολογική και μηδενίζει την ύπαρξη των εθνών. Όσοι μπορούν να δουν πέρα από τα όρια των κομμάτων, θα αντιληφθούν πολύ γρήγορα πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η απαράδεκτη και περίεργη Συμφωνία.
Κανείς δεν πιέζει την Ελλάδα για το Σκοπιανό
Του Ν. Λυγερού
Πρέπει να σταματήσει αυτό το διπλωματικό ψέμα για να δικαιολογήσει το απαράδεκτο των διαπραγματεύσεων και την περίεργη Συμφωνία, κανένας δεν πιέζει την Ελλάδα για το Σκοπιανό. Αυτό το διπλωματικό τέχνασμα χρησιμοποιείται εδώ και μήνες για να μας προετοιμάσει ν’ αποδεχτούμε τρομερούς συμβιβασμούς χωρίς κανένα όφελος για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό. Και τώρα που υπάρχει το κείμενο μετά από όλες αυτές τις κρυφές διαπραγματεύσεις, ομολογεί επίσημα ότι ποτέ δεν δεχτήκαμε πιέσεις και ειδικά από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όμως κανένας δεν το παραδέχεται, ενώ το φωνάζουμε παντού όσο πιο δυνατά γίνεται από την αρχή αυτού του ζητήματος. Μάλιστα ενώ οι ημέρες προχωρούν και ξέρουμε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη το τελικό στάδιο του μεγάλου διαγωνισμού περί υδρογονανθράκων για τις θαλάσσιες περιοχές Ιόνιο, Δυτικά Κρήτης, Νότιο-Δυτικά Κρήτης όπου είναι η Ελλάδα που αποφασίζει πως θα είναι η συμφωνία με τις δύο κοινοπραξίες: Repsol και Ελληνικά Πετρέλαια και Exxon Mobil, Total και Ελληνικά Πετρέλαια. Όλες οι χώρες ανήκουν στο ΝΑΤΟ, και αν εξαιρέσουμε τις ΗΠΑ, και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά συνέπεια, με τίποτα δεν υπάρχουν πιέσεις πάνω στην Ελλάδα, ενώ όλες περιμένουν την τελευταία φάση που θα καταλήξει στα συμβόλαια έρευνας. Ας επανεξετάσουμε λοιπόν το θέμα της Συμφωνίας για το Σκοπιανό για να πάρουμε αποφάσεις με ελεύθερο πνεύμα, έτσι ώστε να μην κάνουμε καμιά λανθασμένη κίνηση που θα ήταν οριστική για την ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου