Του Ν. Λυγερού
Στην Έξυπνη Ιστορία επειδή ενσωματώνουμε στοιχεία τοποστρατηγικής δεν υπάρχει τεχνική δυσκολία για ν’ αναλύσουμε καταστάσεις που διαμορφώνονται σε μακρινή απόσταση από τη στιγμή που υπάρχει σχέση. Και επειδή έχουμε επίσης συστατικά χρονοστρατηγικής δεν υπάρχει ούτε το πρόβλημα της χρονικής απόστασης από τη στιγμή που υπάρχει δεσμός. Η ανάλυση των Συνθηκών του Τιλσίτ του 1807 και του Βερολίνου του 1878 δίνουν ενδείξεις δράσεων μίας υπερμοντέρνας προσέγγισης που έχουμε στα σκακιστικά νοητικά σχήματα. Και οι δύο Συνθήκες αφορούν και περιοχές που δεν έχουν καμιά σχέση με την γεωγραφία και λειτουργούν μόνο ιστορικά. Και οι δύο Συνθήκες έχουν μυστικά σκέλη που φαίνονται στα Βαλκάνια για τη μία και στα Βαλκάνια και την Κύπρο για την άλλη. Και στις δύο βλέπουμε ένα γαλλορωσικό παίγνιο αλλά βέβαια κι ένα τουρκικό σενάριο εκ μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και οι δύο αποδεικνύουν επίσης το ενδιαφέρον για την Κωνσταντινούπολη. Το εντυπωσιακό είναι ότι και οι δύο σχετίζονται με τον Ελληνισμό αλλά δεν τους δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στην Ελλάδα και στην Κύπρο, ενώ έχουν παίξει ένα καθοριστικό ρόλο στην ιστορία και στις γεωγραφικές αλλαγές των συνόρων. Αυτό αναδεικνύει τα τοποστρατηγικά και χρονοστρατηγικά σημεία της Έξυπνης Ιστορίας.
Εθνική Επέτειος και Πρόεδρος των ΗΠΑ
Του Ν. Λυγερού
Με αφορμή την Ελληνική Εθνική Επέτειο έγινε εκδήλωση στον Λευκό Οίκο με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής. Έτσι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ έβγαλε λόγο για την απελευθέρωση της πατρίδας μας από μία ξένη Αυτοκρατορία χωρίς βέβαια να αναφέρει το όνομά της και έπλεξε το εγκώμιο των Ελληνοαμερικανών που βρίσκονται παντού στην Αμερική, όπου βοηθούν με ζήλο για την ανάπτυξη της χώρας, επειδή πιστεύουν ότι προστατεύει την ελευθερία. Διευκρίνισε ότι με τίποτα δεν θα μπορούσε να χάσει αυτή την ευκαιρία για να είναι με τους φίλους του τους Ελληνοαμερικανούς, διότι θεωρεί ότι είναι από τις σημαντικότερες ημερομηνίες του έτους. Δεν παρέλειψε να μιλήσει και για την πίστη μας στον Χριστό, πράγμα το οποίο έχει τον συμβολικό του χαρακτήρα. Φάνηκε ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν είχε κανένα ενδοιασμό κι ότι αντιθέτως μιλούσε με πολύ ευχάριστο τρόπο, κάνοντας συστηματικά αναφορά στους παρευρισκόμενους Ελληνοαμερικανούς και μάλιστα ονομαστικά για το έργο τους και για μερικούς ακόμα και για τα βιογραφικά τους στοιχεία. Έτσι ενσωμάτωσε τους Έλληνες στο αμερικανικό χωνευτήρι χωρίς όμως να ξεχάσει την ιστορία τους, πράγμα που έδειξε επί του πρακτέου ότι η Αμερική έχει όχι μόνο επηρεαστεί από τον Ελληνισμό αλλά έχει θεμελιωθεί πάνω στις διαχρονικές του αξίες. Έτσι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ μας έδειξε πόσο αγαπά τον Ελληνισμό. Και αυτό επειδή συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για ένα στρατηγικό σύμμαχο για την πατρίδα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου