Του Ν. Λυγερού
Ήδη η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ είναι τρεις χώρες που έχουν συντονιστεί όχι μόνο για το γενικό πλαίσιο των ΑΟΖ αλλά και για τα ενεργειακά. Τώρα όμως η τριμερής τους έχει ενισχυθεί με την έμπρακτη παρουσία της Γαλλίας και των ΗΠΑ και μάλιστα και σε στρατιωτικό επίπεδο. Διότι αυτές οι δύο χώρες έχουν πια κοινά συμφέροντα με την Κύπρο μέσω των ερευνών και γεωτρήσεων που κάνουν η Total και η ExxonMobil στα θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Αλλά θέλουν ταυτόχρονα να δείξουν στην Τουρκία ότι δεν έχει νόημα να κάνει επιθετικές κινήσεις κατά της Κύπρου, διότι αυτές θα αντιμετωπισθούν με άμεσο τρόπο. Δεν είναι λοιπόν μόνο μια διπλωματική ενίσχυση που ακολουθεί τα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και μια άμεση στρατιωτική παρέμβαση που αποτελεί αιχμή του δόρατος για την άμυνα της Κύπρου. Έτσι η διεξαγωγή της τριμερούς στα Ιεροσόλυμα είναι καθαρά ενισχυμένη και δεν αφήνει πλαίσιο παρερμηνείας. Και οι τρεις χώρες θέλουν και πρέπει να προχωρήσουν σε έμπρακτες συμφωνίες, διότι το απαιτούν και τα διαδικαστικά των προσφάτων ανακαλύψεων στην κυπριακή ΑΟΖ με τα κοιτάσματα Καλυψώ και Γλαύκος που ανακαλύφθηκαν το 2018 και το 2019. Έχουμε λοιπόν ένα στρατηγικό πεδίο δράσης που θα αλλάξει τα δεδομένα της Ανατολικής Μεσογείου.
Από τις ουρές του Προσυμφώνου στην Ακύρωσή του
Του Ν. Λυγερού
Ακόμα και πριν τελειώσει η νατοϊκή διαδικασία την κύρωση του Προσυμφώνου, οι ουρές τους πληθαίνουν και εμφανίζονται όλο και πιο αρνητικές για την Ελλάδα. Οι φανατικοί του Προσυμφώνου δεν μπορούν να τις κρύψουν και δέχονται από παντού όλο και περισσότερες κριτικές. Ειδικά στη Μακεδονία δεν μπορούν να εμφανιστούν χωρίς να τους υποδεχθούν βρισιές από τον ελληνικό λαό, για το έγκλημα που έχουν διαπράξει. Βλέπουμε επίσης ότι το κυβερνών κόμμα δυσκολεύεται να στείλει με επιτυχία τα πρωτοκλασάτα στελέχη του, διότι και αυτά δεν μπορούν να μαζέψουν κόσμο. Όσο για τους υποψήφιους σε κάθε επίπεδο εκλογικής αναμέτρησης υπάρχει έλλειψη διότι όλοι προβλέπουν την τεράστια ήττα του κόμματος και δεν θέλουν να υποστούν ακόμα μια θυσία δίχως αποτελέσματα. Ταυτόχρονα πληθαίνουν και στους ψηφοφόρους, οι άνθρωποι που συνειδητοποιούν ότι μόνο η ακύρωση του Προσυμφώνου αποτελεί μια στρατηγική επίλυση του θέματος, η οποία δεν αφήνει ουρές και μας επιτρέπει να παραμείνουμε στο πλαίσιο της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Μάλιστα ακόμα κι αυτή αν μας ενοχλεί τόσο πολύ η δέσμευση του Άρθρου 11 μπορεί να λήξει με τη διαδικασία που προβλέπει το Άρθρο 23. Έτσι μεγαλώνει η πίεση προς τους υποψηφίους των κομμάτων που είναι κατά του Προσυμφώνου, για να εκδηλωθούν ξεκάθαρα όσον αφορά στο θέμα της ακύρωσης από την επόμενη Βουλή των Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου