Εβδομήντα ένα έτη μετά, εορτάζουμε την επέτειο από το Δημοψήφισμα την της 15ης / 22ας Ιανουαρίου 1950 των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με την Ελλάδα. Στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα αποτέλεσε την πρώτη ουσιαστική προσπάθεια της Λευκωσίας για διεθνοποίηση του αιτήματος της Ένωσης, αποτελώντας συνέχεια προηγούμενων προσπαθειών όπως τα γεγονότα του Οκτωβρίου 1931.
Την ιδέα για διενέργεια δημοψηφίσματος υλοποίησε η Εκκλησία της Κύπρου. Η Ιερά Σύνοδος, σε συνεδρία της στις 18 Νοεμβρίου 1949, με τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Μακάριο Γ΄ να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο, αποφάσισε τη διενέργεια δημοψηφίσματος και ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Β΄ ζήτησε από τον Βρετανό κυβερνήτη Andrew Wright όπως η αποικιακή κυβέρνηση αναλάβει τη διοργάνωσή του. Την πρωτοβουλία της Εθναρχίας στήριξε σθεναρά η Αριστερά.
Πέραν της άρνησης του κυβερνήτη, η αποικιακή κυβέρνηση ενημέρωσε τον Αρχιεπίσκοπο ότι δεν ετίθετο θέμα αλλαγής του καθεστώτος στην Κύπρο και το όποιο αποτέλεσμα τυχόν δημοψηφίσματος δεν θα είχε καμία απολύτως σημασία.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Αρχιεπίσκοπος με εγκύκλιό του προς τον κυπριακό λαό ανακοίνωσε την απόφαση για διενέργεια δημοψηφίσματος:
«Κυπριακέ λαέ, καλείσαι όπως ηνωμένος και αδιάσπαστος επιτελέσεις και τώρα το προς την δούλην πατρίδα σου καθήκον μετ’ ενθουσιασμού. Δι’ Ενωσιν και μόνον Ενωσιν ηγωνίσθης επί τόσα έτη. Ένωσιν και μόνον Ένωσιν καλείσαι να επισφραγίσεις διά της ψήφου σου. Εμπρός Κύπριοι, όλοι εις τα επάλξεις διά την μάχην του Δημοψηφίσματος, διά την εθνικήν μας αποκατάστασιν, διά την Ενωσιν με την αθάνατον Μητέρα Ελλάδα»
Στις 15-22 Ιανουαρίου του 1950 ο Κυπριακός Ελληνισμός κάτω από τους θόλους των εκκλησιών και μέσα σε ατμόσφαιρα ιερής μυσταγωγίας, κατέθεσε την ψυχή του :
«ΑΞΙΟΥΜΕΝ, ΤΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»
Στις 29 Ιανουαρίου, η Ιερά Σύνοδος ανακοίνωσε τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος:
«Πανηγυρικώς ούτω και θριαμβευτικώς διετρανώθη και ενώπιον πάντων, ενώπιον Κυβερνήσεων και λαών, διεκηρύχθη η μοναδική, ομόθυμος, στερρά και αδάμαστος θέλησις του Ελληνικού Κυπριακού λαού… όπως ενωθή μετά της ελευθέρας Μητρός Ελλάδος»
Η καθολική συμμετοχή των Ελλήνων της Κύπρου στο Δημοψήφισμα καθώς και τα αποτελέσματα, αποδεικνύουν τη γνησιότητα της απόφασης τους. Στο Ενωτικό Δημοψήφισμα ψήφισαν ακόμη και κάποιοι τουρκοκύπριοι, ακόμη και οι κυβερνητικοί υπάλληλοι παρά του ότι υπήρχε εντολή από τη βρετανική κυβέρνηση να απολυθούν όσοι κυβερνητικοί λάβουν μέρος, ακόμη και η αριστερά.
Για το Δημοψήφισμα, όπως και για τον Αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α, πολλοί μας λένε πως δεν επέτυχε. Δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως η μηχανή του χρόνου για τέτοιου είδους γεγονότα δεν είναι εναρμονισμένη με αυτή του φυσικού χρόνου.
Ένα γεγονός όπως το Ενωτικό Δημοψήφισμα του ’50 ή ένας αγώνας που χάρισε γιγάντιες μορφές στο Πάνθεον των Ηρώων του Ελληνισμού όπως αυτός της Ε.Ο.Κ.Α, υπάρχει περίπτωση να δείξει τα αποτελέσματά του πολλές δεκαετίες αργότερα.
Δημοψηφίσματα όπως αυτά του ’50 κι όπως αυτά του Απριλίου του 2004 δεν επιδέχονται αμφισβήτησης σχετικά με τα ελατήρια του απλού λαού. Και αν το 2004, το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας του τόπου ήταν στρατευμένο στο 2ο μεγάλο ΟΧΙ του Ελληνισμού, τότε τα ποσοστά θα πλησίαζαν αυτά του 1950.
Σήμερα τι;
Σήμερα, σχεδόν ένα αιώνα μετά, τα δύο κράτη του Ελληνισμού θα πρέπει να αντιληφθούν ότι πάνω απ’ όλα απαιτείται να υπάρξει ψυχική Ένωση Ελλάδας – Κύπρου προκειμένου να διέλθουμε και αυτή τη δύσκολη φάση δοκιμασίας του Έθνους.
Το Ενωτικό Δημοψήφισμα, είναι ένα κομμάτι της Ελληνικής Ιστορίας, είναι ένας φάρος που φέγγει ώστε να προσπερνούμε τα βράχια που απειλούν να μας τσακίσουν.
Ζήτω ο Κυπριακός Ελληνισμός.
ΠΗΓΗ amynageostratigiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου