Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν η στροφή προς τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης είναι κάποιο βίτσιο του νέου (!) υπουργού Εξωτερικών, τακτικισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας ή ιδέα του προέδρου του ΔΗΣΥ για να προλάβει τις εκροές των ψηφοφόρων του κόμματος, αλλά είναι μια εκκωφαντική αυτοχειρία των απερχόμενων ηγετών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι διασυρμός της όποιας διαπραγματευτικής ισχύος είχε ποτέ η Δημοκρατία, μια εμμονική αναγνώριση της ήττας όλων των προηγούμενων «προσδοκιών» περί κυρώσεων κατά της Τουρκίας. Είναι μια χειροβομβίδα χωρίς περόνη -θυμάσαι Πρόεδρε;- στα χέρια του (όποιου) επόμενου Προέδρου, που θα υποχρεωθεί να εφαρμόσει εναλλακτική πολιτική απέναντι στο τουρκικό θηρίο.
Κι αν… κανονικοποιήθηκε η αλλοπρόσαλλη πολιτική των κυπριακών Κυβερνήσεων, αν έγινε συνήθεια αυτή η κατ’ όνομα «ρεάλ πολιτίκ» που ξεπουλά το δίκαιο του κυπριακού Ελληνισμού, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ανεχτούμε τα ΜΟΕ που υποβιβάζουν το Κυπριακό σε ζήτημα διακοινοτικό, ζήτημα εμπιστοσύνης και ανοικοδόμησής της. Κι αν η Κυβέρνηση Αναστασιάδη αποχωρεί σε έναν περίπου χρόνο, αυτό δεν ακυρώνει τη ζημιά που κάνουν τα ΜΟΕ και η επίμονη προσπάθεια να εδραιωθεί το Κυπριακό ως θέμα μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, θέμα… απευθείας πτήσεων, θέμα εμπιστοσύνης μεταξύ γειτόνων. Δεν ακυρώνεται η ζημιά που κάνουν τα ΜΟΕ στην όποια προσπάθεια καταγγελίας της Τουρκίας, της εισβολής, της κατοχής, της εθνοκάθαρσης.
Όλο αυτό απαντά, δυστυχώς, σε όλους όσοι αντιλαμβάνονται ως «πολιτικό ρεαλισμό» όσα διαπράττει η Κυβέρνηση εις βάρος του λαού και της ιστορικής του συνέχειας, ακόμα και σε εκείνους που δεν ανήκουν στη δεξαμενή ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ. Απαντά, δυστυχώς, σε όλους όσοι πήραν στον λαιμό τους έναν ολόκληρο λαό, γιγαντώνοντας τον Αναστασιάδη και τους συνεργάτες του είτε υπό τον μανδύα της χλιαρής αντιπολίτευσης είτε προσδοκώντας στην επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Απαντά και σε όσους θαρρούν πως η παρούσα Κυβέρνηση εργάζεται για κάτι άλλο από τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, την επαναφορά της ΔΔΟ ως ιδεατής λύσης και την εδραίωση του Κυπριακού ως ζήτημα διασυνοριακό, που θα λύσει ο κάθε Τατάρ -ή ο κάθε Φαλγιαλί;
Για τέτοια ζητήματα είναι που λογοδοτούν οι Κυβερνήσεις, αλλά δεν φαίνεται να δίνει κανένας δεκάρα για την κατρακύλα της όποιας συνέπειας ή της όποιας αξιοπιστίας απέκτησε ποτέ η Κυπριακή Δημοκρατία (το ΑΚΕΛ ζήτησε Εθνικό Συμβούλιο, μάλλον για να ζητήσει περισσότερα ΜΟΕ). Έτσι προχωράμε στο βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπως καπνίσει των ημι-συνταξιούχων… λόρδων που κυβερνούν τον τόπο. Με το χέρι στη «σκανδάλη» του ενδοτισμού διαρκώς και με καμιά επίγνωση του διακυβεύματος, δηλαδή της επιβίωσης του κυπριακού Ελληνισμού. Από κυρώσεις σε ΜΟΕ, από διαπραγματεύσεις σε πάγωμα, από κράτος σε τεχνική επιτροπή και όποιον πάρει ο χάρος.
ΠΗΓΗ philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου