Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ Δ. ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ
Φυσικά δεν υπάρχει καμία επίσημη ενημέρωση σχετικά με το ποιες είναι οι προθέσεις της ελληνικής πλευράς σχετικά με την προμήθεια, ή όχι, του F-35A. Όπως δεν υπήρχε και στην περίπτωση του Rafale. Επιθυμεί όντως την απόκτηση και ένταξή του σε υπηρεσία; Αν ναι ποιον αριθμό μαχητικών σκοπεύει να αγοράσει και που θα βρει τα χρήματα για να το πράξει; Πώς σκοπεύει να καλύψει το κόστος της υποστήριξης των μαχητικών αυτών και τι είδους βιομηχανικά ανταλλάγματα θα επιδιώξει να αποσπάσει; Έχει ακόμη την πρόθεση της δημιουργίας στόλου 200 τουλάχιστον αξιόμαχων μαχητικών; Αν ναι, έχει υπολογίσει το κόστος που συνεπάγεται αυτή η επιλογή σε βάθος χρόνου;
Τι ακριβώς σκοπεύει να πράξει με τα 70 μαχητικά F-16C/D Block 30 και Block 50 που εδώ και μία τουλάχιστον δεκαετία έχουν απαξιωθεί και η αναβάθμισή τους εξακολουθεί να καθυστερεί χωρίς να υπάρχει κάποια (οποιαδήποτε) σοβαρή αιτιολόγηση για αυτό; Έχει παρέλθει χρονικό διάστημα τουλάχιστον 18 μηνών από τότε που το DP δημοσίευσε λεπτομέρειες σχετικά με την κατάθεση πρότασης από την κατασκευάστρια Lockheed Martin για τον εκσυγχρονισμό των F-16C/D Block 50, στο επίπεδο Block 50Μ.
Αν υποθέσουμε ότι θα αποσταλεί εντός του τρέχοντος μηνός -για το οποίο βέβαια δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη- LOR στις ΗΠΑ προς κοστολόγηση του εκσυγχρονισμού των F-16 Block 50, ή και των Block 30 μαζί, ενέργεια η οποία δεν έχει κανένα απολύτως κόστος, θα χρειαστεί να παρέλθει χρονικό διάστημα έξι περίπου μηνών για την επιστροφή επίσημης απάντησης (LOA). Η συνολική καθυστέρηση λοιπόν, ακόμη και υπό αυτή την προϋπόθεση, θα φτάσει τα δύο χρόνια.
Και επειδή σε αυτή την καθυστέρηση, που όπως όλα δείχνουν θα συνεχιστεί, συνυπολογιστεί και αυτή που ισχύει από την υπογραφή της σύμβασης του προγράμματος εκσυγχρονισμού των 83 (σήμερα…) F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced σε Viper (Μάιος 2018), τότε μιλάμε για μία γεμάτη τετραετία! Υπενθυμίζεται ότι η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιέλαβε τα 38 F-16 Block 50 στο πρόγραμμα αυτό για λόγους περιορισμού του κόστους. Αυτό τουλάχιστον επικαλέστηκε…
Είναι η ίδια κυβέρνηση που λίγους μήνες αργότερα, χωρίς να λάβει υπόψη το κόστος, αποφάσισε δαπάνη 600 εκατ. δολαρίων για την προμήθεια νέων ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων MH-60R. Κορυφαίων στο είδος τους επιχειρησιακά, όμως παραβλέποντας την -κατά προτεραιότητα- ανάγκη εκσυγχρονισμού των φρεγατών MEKO 200HN με τα χρήματα αυτά… Φρεγατών τις οποίες έχει απόλυτη ανάγκη σήμερα το Πολεμικό Ναυτικό και των οποίων, αν θέλουμε να ακριβολογούμε, ο κρίσιμος χρόνος εκσυγχρονισμού μέσης ζωής (ΕΜΖ) έχει σίγουρα παρέλθει.
Που θέλουμε να καταλήξουμε μετά από όλα αυτά; Στο προφανές. Που δεν είναι άλλο από το ότι υπό αυτές τις συνθήκες είναι αδύνατο να δημιουργηθεί στόλος 200 μαχητικών. Αξιόμαχων, όχι με συστήματα της δεκαετίας του ‘80 και του ΄90. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας που διανύουμε, η Πολεμική Αεροπορία θα διαθέτει 83 Viper και 48 γαλλικής κατασκευής μαχητικά, αν δεν λάβουμε υπόψη τη φθορά της εκμετάλλευσης που φυσιολογικά φέρνει μείωση του αριθμού των αεροσκαφών. 131 μονάδες δηλαδή.
Τα 70 F-16C/D Block 30 και Block 50 έχουν εδώ και πολλά χρόνια ελάχιστη επιχειρησιακή αξία. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που ισχύει το ελληνικό παράδοξο να παραμένει σε υπηρεσία το γηραιό F-4E Phantom II, με πολύ μεγάλο κόστος σε σχέση με τα επιχειρησιακά οφέλη που έχει να προσφέρει. Έστω και σε εκσυγχρονισμένη μορφή… Το μέλλον επομένως, εφόσον εξακολουθεί να καθυστερεί η αποστολή LOR στις ΗΠΑ για τον εκσυγχρονισμό των παλιών F-16, προδιαγράφεται όπως και το παρελθόν.
– Η πολυτυπία θα συνεχίσει να είναι πρόβλημα για την Πολεμική Αεροπορία. Που ακόμα και υπό την προϋπόθεση ότι θα αποσύρει τα Phantom, θα πρέπει να συνεχίσει να υποστηρίζει πέντε διαφορετικούς τύπους μαχητικών. Mirage 2000-5Mk.2, Rafale F3-R, F-16V, F-16 Block 30 και F-16 Block 50.
– Το κόστος εκμετάλλευσης όλων των τύπων μαχητικών θα εκτοξευθεί. Τα συστήματα των Block 30 και Βlock 50 πρακτικά δεν υποστηρίζονται εδώ και χρόνια.
– Η Πολεμική Αεροπορία θα πετάξει απάρτια και συστήματα που θα προέλθουν από τα 83 εκσυγχρονισμένα Viper. Θα πετάξει δηλαδή υλικό αξίας 150 – 200 εκατομμυρίων δολαρίων στον κάλαθο των αχρήστων…
– Θα πάει πίσω στο χρόνο ή και θα ματαιώσει οριστικά την επανενεργοποίηση τύπων αεροσκαφών, χωρίς τα οποία η Πολεμική Αεροπορία όχι μόνο δεν μπορεί να διεξάγει επιχειρήσεις, αλλά και να λειτουργήσει. Ο στόλος των μεταφορικών C-130B/H και C-27J δεν μπορεί να μείνει για πάντα καθηλωμένος και το ίδιο ισχύει και για τα ΑΣΕΠΕ (EMB-145AEW&C) και τα Super Puma.
– Επειδή δεν υπάρχουν τα κονδύλια για την προμήθεια 70 F-35A προς αντικατάσταση των Block 30 και Block 50, η Ελλάδα θα αναγκαστεί προφανώς να επιλέξει τη λύση της αγοράς μίας μόνο Μοίρας, χωρίς φυσικά να μπορεί να διεκδικήσει κανένα βιομηχανικό, ή άλλο, αντάλλαγμα. Κάτι που άλλωστε έγινε και στην περίπτωση της εσπευσμένης προμήθειας των Rafale F3-R…
– Καθίσταται αμφίβολη η υλοποίηση εξοπλιστικών για τον Ελληνικό Στρατό ή το Πολεμικό Ναυτικό. Διότι δεν θα υπάρχουν κονδύλια για αυτό. Η προσφορά που κατατέθηκε στην Ελλάδα για 20 μαχητικά F-35A μαζί με την υποδομή υποστήριξης και εκπαίδευσης και χωρίς όπλα, είναι ύψους τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η Φιλανδία που είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα, θα δαπανήσει περί τα 11 δισεκατομμύρια δολάρια για την αγορά 64 μαχητικών F-35A, μαζί με εξοπλισμό υποστήριξης, εκπαίδευσης και πλήρη γκάμα όπλων. Αυτό είναι χονδρικά το κόστος αντικατάστασης των 70 αεροσκαφών που δεν βλέπουμε ως επείγουσα ανάγκη την αναβάθμισή τους.
Όλα αυτά ως αρνητικές εξελίξεις μπορούν να αποφευχθούν μέσω της δαπάνης ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, το μέγιστο, για τον εκσυγχρονισμό των 70 παλιών F-16 σε Block 50M. Μόνο έτσι είναι εφικτή η οροφή των 200 μαχητικών και γι’ αυτό τον λόγο έχουμε επιμείνει τόσο στο ζήτημα αυτό. Παρά τη σχεδόν δεκαετή καθυστέρηση, οι προϋποθέσεις υπάρχουν και είναι καλές για την ελληνική πλευρά. Δεν ισχύει το ότι τα Block 30 είναι πολύ παλιά. Πρώτον, γιατί είναι σε καλύτερη κατάσταση από δομικής πλευράς από τα Block 50 και με αναβαθμισμένους κινητήρες. Δεύτερον, γιατί ο μεγαλύτερος χρήστης του τύπου, η Αεροπορία των ΗΠΑ, η USAF, θα διατηρήσει το F-16 σε υπηρεσία για 25 ακόμη χρόνια.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων οι ανωτέρω αναφορές δεν θα πρέπει να διαβαστούν ως αντίρρηση στο F-35A ως μελλοντική προοπτική για την Πολεμική Αεροπορία. Βασικότερος όρος όμως στην εκτέλεση εξοπλιστικών προγραμμάτων είναι ο προσεκτικός σχεδιασμός ώστε η ζυγαριά κόστους-οφέλους να βελτιστοποιήσει το αποτέλεσμα. Σε εποχές ισχνών εξοπλιστικών προϋπολογισμών, κάθε ευρώ που ξοδεύεται πρέπει να έχει τη μέγιστη δυνατή επιστροφή στην άμυνα και την οικονομία της χώρας. Πόσο μάλλον το κάθε δισεκατομμύριο…
ΠΗΓΗ defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου