Κώστας Γρίβας, Ελληνοτουρκική προσέγγιση; Οι Αμερικανοί, τα οικονομικά συμφέροντα και οι "πρόθυμοι"

 
Ο Διεθνής παράγοντας, διαμορφωτές κοινής γνώμης και τμήμα της Πανεπιστημιακής και Πολιτικής ΕΛΙΤ υποστηρίζουν μία συμφωνία με την Τουρκία σημειώνει ο Καθηγητής Γεωπολιτικής, Κύριος Κωνσταντίνος Γρίβας.

Προφανώς η Εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της περιοχής βρίσκεται στο επίκεντρο Σημείωση, (Η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου διαιρείται σε τρία γεωγραφικά διαμερίσματα: Το πρώτο είναι η λεκάνη της Λεβαντίνης, που περιλαμβάνει τις ΑΟΖ των Ισραήλ, Λιβάνου, Συρίας και το ανατολικό τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ. Σε αυτό το διαμέρισμα έχουν πραγματοποιηθεί από το 1970 περισσότερες από 450 γεωτρήσεις και βρέθηκαν 10 κοιτάσματα φυσικού αερίου με συνολικό όγκο περίπου 1,30 τρισεκ. m3. Το δεύτερο διαμέρισμα περιλαμβάνει την ΑΟΖ της Αιγύπτου. Σε αυτό έγιναν από το 1990 περισσότερες από 1900 γεωτρήσεις και βρέθηκαν 59 κοιτάσματα φυσικού αερίου με συνολικό όγκο 1,80 τρισεκ. m3, μη συμπεριλαμβανομένου του κοιτάσματος Zohr, που ανήκει στο τρίτο γεωγραφικό τμήμα. Το τρίτο γεωγραφικό διαμέρισμα είναι αυτό της Μεσογειακής Ράχης. Ξεκινά από τον κόλπο της Κυπαρισσίας και τελειώνει στην ύβωση του Ερατοσθένη στην Κύπρο. Αυτό το διαμέρισμα περιλαμβάνει το δυτικό τμήμα της Κυπριακής ΑΟΖ, το νότιο τμήμα της Ελληνικής ΑΟΖ και την ΑΟΖ της Λιβύης. ) όπως και η συνοχή του ΝΑΤΟ λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται γύρω από το θέμα δεν έχει βάση σημειώνει ο Κύριος Γρίβας. Η Τουρκία δεν διαφωνεί με την Ελλάδα στο μέγεθος της υφαλοκρηπίδας ώστε να μπορείς να προσφύγεις σε μια διαπραγμάτευση και να βρεθεί μια μέση λύση. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι τα Ελληνικά νησιά δεν έχουν καθόλου υφαλοκρηπίδα. Με βάση αυτό το δεδομένο δεν μπορείς να παθήσεις στο τραπέζι. Επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι στο τραπέζι παραμένουν θέματα όπως η αποστρατιωτικοποίηση των Ελληνικών νησιών και φυσικά το παράνομο Casus Belli Από την δεκαετία του '70 η Τουρκία αμφισβητεί την υφαλοκρηπίδα των Ελληνικών νησιών σημειώνει ο Κύριος Γρίβας. Τη δεκαετία του 1970 είχαμε ξανακούσει αντίστοιχα επιχειρήματα από την τουρκική πλευρά εν σχέσει προς την υφαλοκρηπίδα. Τότε μας έλεγαν ότι τα ελληνικά νησιά επικάθηνται στη θαλάσσια «φυσική προέκταση» της μικρασιατικής χερσονήσου. Τα επιχειρήματα περί «φυσικής προεκτάσεως» είχαν χρησιμοποιηθεί και από άλλα κράτη εκείνη την εποχή. Απορρίφθηκαν στη συνέχεια πλήρως από τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου. Παράλληλα, η σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1982 όρισε με απόλυτη σαφήνεια στο άρθρο 121 ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα σε όλες τις θαλάσσιες ζώνες, περιλαμβανομένης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ. Αυτό οδήγησε στην αναδιαμόρφωση της Τουρκικής στρατηγικής και την εισαγωγή της γαλάζιας πατρίδας Μία παγκόσμια έτσι τάση για de facto μετατροπής των εγγύς υδάτων σε γαλάζιο έδαφος, αυτό έχει την άμεση αντανάκλαση του και στο Αιγαίο, είναι η ιδανική περιοχή να εφαρμοστεί κάτι τέτοιο γιατί είναι μία αρχιπελάγική δομή με πάρα πολλά νησιά ουσιαστικά του Αιγαίου είναι εδάφη που περιτριγυρίζονται από μικρές σχετικά θαλάσσιες εκτάσεις σημειώνει ο Κύριος καθηγητής. Δεν μπορεί η Ελλάδα να απεμπολήσει Κυριαρχικά δικαιώματα για να ικανοποιηθεί η Τουρκία και να παραμείνει πιστός "σύμμαχος" στο Δυτικό Στρατόπεδο "Στον θαλάσσιο χώρο ότι υπάρχει μία τάση επαναλαμβάνω σε παγκόσμιο επίπεδο έχοντας ξεκινήσει από την Κίνα και τη νότια σινική θάλασσα αλλά δεν έχει περιοριστεί εκεί έχει επεκταθεί, τα χωρικά ύδατα αλλά και η αοζ να θεωρούνται να αντιμετωπίζονται και de facto να μετατρέπονται σε προέκταση της στεριάς σε αυτό που λέμε γαλάζιο έδαφος από κει που πήρε και ο Ερντογάν τότε την περιβόητη Γαλάζια πατρίδα. Δηλαδή να μετατρέπονται μετατρέπονται υπό την έννοια το πώς θα αντιμετωπίσεις την κυριαρχία σου, όχι απλώς σε χώρο στον οποίο να έχεις κυριαρχικά δικαιώματα" είχε δηλώσει παλιότερα ο Κύριος Καθηγητής Ένα σημαντικό παράδειγμα που πρέπει να δούμε είναι την προσφυγή που έκαναν οι Φιλιππίνες. Οι Φιλιππίνες προσέφυγαν στον δικαιοδοτικό δικαστήριο της Χάγης για τα νησιά έναντι του χερσαίου μεγέθους της Κίνας. Το δικαστήριο αποφάσισε ότι αν ένα νησί έχει ιστορικά αποδεδειγμένα πολιτισμό στο βάθος των αιώνων και μπορεί να στηρίξει οικονομική παρουσία τότε δικαιούται οικονομική ζώνη. Αυτός είναι και ο διαχωρισμός που δίνει το διεθνές δίκαιο, εθιμικά πλέον, μεταξύ νήσου και βράχου. Προφανώς λοιπόν τα Ελληνικά νησιά με την τεράστια ιστορία και τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που έχουν δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν έχουν οικονομική ζώνη.

▶ Πηγή: Parapolitika FM (Εκπομπή Ο Εξαρχείων) https://www.parapolitika.gr

ΠΗΓΗ ΜΙΑ ΣΤΑΛΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ