Μάιος 12, 2023. Ελλάδα.
Ταυτόχρονα με τη στρατιωτική ετοιμότητα στην Ουκρανία να εξαπολύσει μια εαρινή αντεπίθεση κατά των ρωσικών δυνάμεων, ξεκίνησε μια πολιτιστική αντεπίθεση παράλληλα με τη στρατιωτική.
Αν και η Ρωσία κατάφερε να καταλάβει ουκρανικά εδάφη υπό το φως της συνεχούς εισβολής της στη χώρα από τον Φεβρουάριο του 2022, αυτό οδήγησε σε αντιπαραγωγικά πολιτιστικά αποτελέσματα, που αντιπροσωπεύονται από μια ουκρανική βιασύνη να διαγράψουν τη ρωσική κουλτούρα, ακόμη και το ρωσικό λεξιλόγιο που ήταν μέρος της καθημερινής γλώσσας των Ουκρανών.
Η Ουκρανία είναι μια χώρα όπου πολλοί, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μεγάλωσαν με μητρική τους γλώσσα τα ρωσικά, αλλά η γλώσσα τώρα εξαφανίζεται από τη δημόσια ζωή, ξεθωριάζοντας ακόμη και σε ορισμένες ιδιωτικές καθημερινές συνομιλίες.
Βιβλία στα ρωσικά πετάχτηκαν, ρωσικά μουσεία πιέστηκαν να κλείσουν, δρόμοι που είχαν λάβει όνομα από ρωσικές τοποθεσίες και ποιητές και στρατηγούς του Σοβιετικού Στρατού σημαδεύτηκαν για αλλαγή.
Πολιτιστική αντεπίθεση εξαπέλυσε, ο Ζελένσκι τον περασμένο μήνα, υπογράφοντας δύο νόμους που απαγορεύουν τη χρήση ρωσικών τοπωνυμίων και απαιτούν από τους Ουκρανούς πολίτες να γνωρίζουν την ουκρανική γλώσσα.
Ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένου του βομβαρδισμού κυρίως ρωσικών πόλεων όπως η Μαριούπολη και το Χάρκοβο, έχει ωθήσει τους Ουκρανούς τόσο μακριά που μισούν οτιδήποτε ρωσικό: λεξιλόγιο, αξιοθέατα, ακόμη και τέχνη και πολιτισμό.
«Κανείς δεν έχει απομακρύνει τους Ρώσους από την Ουκρανία όσο ο Πούτιν», δήλωσε στην Washington Post ο Ρόρι Φίνιν (Rory Finnin), αναπληρωτής καθηγητής Ουκρανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.
Ο Φίνιν πρόσθεσε ότι οι Ουκρανοί μπόρεσαν να «διαχειριστούν τους μερικές φορές επικαλυπτόμενους» και πολυεπίπεδους πολιτισμούς τους, αλλά ότι η επιθετικότητα του Πούτιν έχει οδηγήσει πολλούς να επιδιώξουν την πλήρη κατάργηση της ρωσικής κουλτούρας και ιστορίας.
Στις πλατείες και στα δημόσια πάρκα της Ουκρανίας εμφανίζεται πιο ξεκάθαρα η ουκρανική επίθεση κατά του ρωσικού πολιτισμού.
Αγάλματα Ρώσων ποιητών και σοβιετικών στρατηγών κατεδαφίζονται ή παραμορφώνονται και οι τοιχογραφίες δημόσιας τέχνης και προπαγάνδας καλύπτονται ή αφαιρούνται.
Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στο Κίεβο, ο Slabospitsky και δύο άλλοι νεαροί συγκεντρώνονται στις γραμμές του τρένου στα περίχωρα της πόλης για να σβήσουν έναν πέτρινο μαρκαδόρο που μνημονεύει τη σοβιετική νίκη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ήταν ντυμένοι με πορτοκαλί μπουφάν, δίνοντας την εντύπωση ότι ήταν υπάλληλοι της πόλης, και άρχισαν να δουλεύουν, τρίβοντας ρωσικές επιγραφές. Μετά από περίπου 10 λεπτά, η γραφή εξαφανίστηκε, αλλά οι άνδρες δεν ήταν ικανοποιημένοι.
«Μπορείτε ακόμα να δείτε το αστέρι», είπε ο Slabosbitsky, αναφερόμενος στην πεντάκτινη βάση της πλάκας – ένα αιωνόβιο σύμβολο του κομμουνισμού που διαγράφηκε πέρα από το φάσμα των εργαλείων που έφερε η ομάδα.
Για αυτούς, αυτή η προσπάθεια είναι μέρος της ευρύτερης μάχης εναντίον της Ρωσίας.
«Αν δεν είστε στην πρώτη γραμμή, υπάρχει πολλή δουλειά στο παρασκήνιο», είπε ο Serhi Sali, 29 ετών, ο οποίος βοήθησε στον καθαρισμό του μνημείου.
—
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου