Άριστος Μιχαηλίδης
Η πρόεδρος της Βουλής και του ΔΗΣΥ, Αννίτα Δημητρίου, έκανε το Σάββατο μια δήλωση (στο πλαίσιο των αποφάσεων περί αντιπολίτευσης) που ήταν ευθεία βολή κατά του Προέδρου Χριστοδουλίδη και του χτεσινού ταξιδιού του στο Παρίσι. Ο Κώστας Βενιζέλος το σχολίασε χτες στο Φιλελεύθερο υπό τον τίτλο: «Η Αννίτα Δημητρίου υπονομεύει το ταξίδι του Προέδρου στο Παρίσι». Ο Πανίκος Χατζηαπαναγής στο ΡΙΚ, χτες το πρωί, ρωτούσε στελέχη του ΔΗΣΥ, αν έχει δίκαιο ο αρθρογράφος.
Δεν πιστεύαμε στα αφτιά μας με τις απαντήσεις τους. Κουρδισμένοι και κουρδισμένες να εξηγούν γιατί δεν τους αρέσει η προσπάθεια του Χριστοδουλίδη να εμπλέξει την ΕΕ στις διαδικασίες του Κυπριακού και στις διαπραγματεύσεις. Δεν έχουν διαφωνία επί της ουσίας, διότι κι αυτοί κι ο Πρόεδρος μιλούν για την ανάγκη επιστροφής στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όπως επίσης και για τα ότι η εμπλοκή της ΕΕ είναι αυτονόητη αφού η Κύπρος είναι μέλος.
Απλώς, επειδή αποφάσισαν συνεδριακά ότι θα βρίσκονται στην αντιπολίτευση, φαίνεται ότι νιώθουν την ανάγκη να διαφωνούν. Και καλά κάνουν αν έτσι το αντιλαμβάνονται. Αλλά οι διαφωνίες τους, ειδικά όταν πρόκειται για το Κυπριακό, πρέπει να έχουν και ουσία, να έχουν αντιπρόταση, να υποδεικνύουν στον Πρόεδρο και στην κυβέρνηση, τι κάνουν λάθος και ποιο είναι το σωστό. Για να βοηθήσουν τον τόπο, όχι για να βοηθήσουν το κόμμα ή τους εαυτούς τους.
Λοιπόν, η Αννίτα Δημητρίου είπε ότι «δεν θα γίνει αποδεκτό να χρησιμοποιηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση ως άλλοθι για περαιτέρω αδράνεια. Ως πρόσχημα για τη μονιμοποίηση της κατοχής». Τι εννοεί; Ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης, στέλεχος επί δεκαετία της δικής τους κυβέρνησης και του δικού τους κόμματος, χρησιμοποιεί την ΕΕ ως άλλοθι για αδράνεια και, ακόμα χειρότερα, ως πρόσχημα για τη μονιμοποίηση της κατοχής!
Όταν το λέει, μάλιστα, λίγες μέρες πριν από το πρώτο ταξίδι του σε χώρα της ΕΕ, στη Γαλλία, όπου δεδηλωμένα θα πήγαινε για να ζητήσει βοήθεια από τον Μακρόν ώστε να πετύχει την εμπλοκή της ΕΕ που επιδιώκει, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Αν δεν πρόκειται για μια επιπόλαια δήλωση -δεν κάνει επιπόλαιες δηλώσεις η πρόεδρος της Βουλής- τότε είναι μια μεθοδευμένη αποδόμηση της προσπάθειας του Προέδρου. Στέλνει απευθείας στον Γάλλο Πρόεδρο το μήνυμα, μέσω της γαλλικής πρεσβείας, ότι η δεύτερη τη τάξει στο κυπριακό κράτος, πιστεύει ότι αυτά που έρχεται να σας πει ο Χριστοδουλίδης μην τα λάβετε υπόψη διότι είναι άλλοθι για αδράνεια και πρόσχημα για μονιμοποίηση της κατοχής. Κι εμείς, οι υπόλοιποι, τα δυο μεγάλα κόμματα, που συμφωνούν επί τούτου, δεν πρόκειται να τα δεχτούμε.
Ζήτησε διευκρινίσεις ο Πανίκος Χατζηπαναγής από την Ξένια Κωνσταντίνου, ηγετικό στέλεχος του ΔΗΣΥ, και την ακούσαμε με προσοχή μπας και καταλάβουμε τι είναι αυτό που τους κάνει να διαφωνούν τόσο πολύ. Είπε ότι η επιδίωξη του Προέδρου είναι χρονοβόρα, ότι θα αναλωθεί κι αυτός και όλη η διπλωματική υπηρεσία στην αναζήτηση της εμπλοκής της ΕΕ και εμείς βιαζόμαστε. Διότι, σε λίγες μέρες θα γίνουν εκλογές στην Τουρκία και στην Ελλάδα «και προφανώς ο διάλογος για το Κυπριακό οφείλει να επανεκκινήσει αμέσως μετά για να διαπιστωθούν οι προθέσεις της κάθε πλευράς». Επί λέξη τα είπε αυτά. Ο διάλογος οφείλει να επανεκκινήσει αμέσως μετά! Και είναι έτοιμος να ξεκινήσει, φαίνεται, αλλά τον καθυστερεί ο Χριστοδουλίδης.
Να ξεκινήσει ο διάλογος, λέει, για να διαπιστωθούν οι προθέσεις της κάθε πλευράς. Πάλι δεν ξέρουμε τις προθέσεις της τουρκικής πλευρά, παρότι τις ανακοινώνουν κάθε μέρα δημοσίως, αλλά και επισήμως με επιστολές και δια ζώσης, τις κατέθεσαν στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.
Η ουσία είναι ότι δεν μας λένε ποτέ πώς θα επανεκκινήσει. Απλώς το οφείλει. Ο διάλογος. Μπορεί να… επανεκκινήσει μόνος του; Όχι. Γι΄ αυτό και η εκπρόσωπος του κόμματος που κυβερνούσε επί δέκα χρόνια και μέχρι πριν δυο μήνες, πρόσθεσε: Εδώ που βρίσκεται το Κυπριακό «χρειάζονται γενναίες πρωτοβουλίες». Ποιες είναι αυτές οι γενναίες πρωτοβουλίες, όμως; Γιατί δεν μας τις λένε ποτέ; Δεν φαντάζομαι να εννοούν ότι μια γενναία πρωτοβουλία θα ήταν να δεχθεί ο Πρόεδρος να πάει σε διαπραγματεύσεις για τα δυο κράτη, όπως είναι ο τουρκικός όρος. Πάντως, άλλη γενναία πρωτοβουλία δεν μας λένε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου